- 23 Şubat 2018
- 442
- 513
- 103
- Konu Sahibi elifak0106
-
- #1
Konumu gözleri kanasa dahi okuyabilen herkese şimdiden teşekkürü borç bilirim.
2,5 yıldır devam eden bir ilişkim var. Onu seviyorum, onunla bir ömür geçirmek isterim ama bu gördüğüm problemleri nasıl aşarım bilmiyorum. Aşırı düzensiz, plansız bir yaşamı var. Babasıyla birlikte çalışıyorlar, hangi gün hangi saatte nerede olacağı belli olmuyor, ailelerinin hatta geniş ailelerin getir götür gibi her türlü işini üstlendiğini fark ediyorum ve gerçekten bana zaman ayırmıyor.
Evlenme teklifi ettiği akşam her şey güzel ilerledi ancak sonrasında biz hiçbir rota çizmedik kendimize. Neyi nasıl yaparız bu süreç nasıl ilerler hiç konuşmadık ve görüşmedik de. Ben onun ailesiyle tanışmadım, ailesi mutaassıp bir aile olduğu için çekindiğini düşünüyorum, en azından bu zamana kadar bir çaya kahveye çıkarıp bizi yüz yüze getirebilirdi diye düşünüyorum. Sürekli “hallederiz, olur” tavırları beni rahatsız ediyor.
Size sormak istediğim şu, sizce ben de kendimi geri çekip her şeyi akışına bırakıp üzerine düşmemeli miyim, ( böyle yaptığım zamanlar hiçbir şeye hevesim ya da isteğim kalmıyor), yoksa bu problemleri bir bir söyleyip ufak çaplı iki kişilik kıyamet mi çıkarmalıyım? Zira biz hiçbir problemi deli gibi tartışmadan çözemiyoruz ve ben gerçekten çok yoruldum. Daha ikimizin iletişimi yokken onca kişimin araya girdiğini ve her kafadan bir ses çıktığını düşününce bile midem bulanıyor.
Bu ilişkiyi kurtarmak ve düzgün gitmesini istiyorum, yıkıcı olmak yerine yapıcı olmak istiyorum ama ben de kitleniyorum artık
2,5 yıldır devam eden bir ilişkim var. Onu seviyorum, onunla bir ömür geçirmek isterim ama bu gördüğüm problemleri nasıl aşarım bilmiyorum. Aşırı düzensiz, plansız bir yaşamı var. Babasıyla birlikte çalışıyorlar, hangi gün hangi saatte nerede olacağı belli olmuyor, ailelerinin hatta geniş ailelerin getir götür gibi her türlü işini üstlendiğini fark ediyorum ve gerçekten bana zaman ayırmıyor.
Evlenme teklifi ettiği akşam her şey güzel ilerledi ancak sonrasında biz hiçbir rota çizmedik kendimize. Neyi nasıl yaparız bu süreç nasıl ilerler hiç konuşmadık ve görüşmedik de. Ben onun ailesiyle tanışmadım, ailesi mutaassıp bir aile olduğu için çekindiğini düşünüyorum, en azından bu zamana kadar bir çaya kahveye çıkarıp bizi yüz yüze getirebilirdi diye düşünüyorum. Sürekli “hallederiz, olur” tavırları beni rahatsız ediyor.
Size sormak istediğim şu, sizce ben de kendimi geri çekip her şeyi akışına bırakıp üzerine düşmemeli miyim, ( böyle yaptığım zamanlar hiçbir şeye hevesim ya da isteğim kalmıyor), yoksa bu problemleri bir bir söyleyip ufak çaplı iki kişilik kıyamet mi çıkarmalıyım? Zira biz hiçbir problemi deli gibi tartışmadan çözemiyoruz ve ben gerçekten çok yoruldum. Daha ikimizin iletişimi yokken onca kişimin araya girdiğini ve her kafadan bir ses çıktığını düşününce bile midem bulanıyor.
Bu ilişkiyi kurtarmak ve düzgün gitmesini istiyorum, yıkıcı olmak yerine yapıcı olmak istiyorum ama ben de kitleniyorum artık