- 25 Ağustos 2014
- 6.767
- 8.892
- 448
- Konu Sahibi elifak0106
-
- #21
Sen ilerlesin istiyosun da o istemiyo işte .Senin zorunla olmasin .Israr eden olmayın .Olmaz bu iş ayrılin .En büyük korkum da bu. Ne kadar sevsek de bu işlerde sadece sevmek yetmiyor, ben de hiçbir şey bozulmadan düzgün ilerlesin istiyorum biz daha iki kişi aramızda bir şeyleri yoluna koyamadık ki
Konumu gözleri kanasa dahi okuyabilen herkese şimdiden teşekkürü borç bilirim.
2,5 yıldır devam eden bir ilişkim var. Onu seviyorum, onunla bir ömür geçirmek isterim ama bu gördüğüm problemleri nasıl aşarım bilmiyorum. Aşırı düzensiz, plansız bir yaşamı var. Babasıyla birlikte çalışıyorlar, hangi gün hangi saatte nerede olacağı belli olmuyor, ailelerinin hatta geniş ailelerin getir götür gibi her türlü işini üstlendiğini fark ediyorum ve gerçekten bana zaman ayırmıyor.
Evlenme teklifi ettiği akşam her şey güzel ilerledi ancak sonrasında biz hiçbir rota çizmedik kendimize. Neyi nasıl yaparız bu süreç nasıl ilerler hiç konuşmadık ve görüşmedik de. Ben onun ailesiyle tanışmadım, ailesi mutaassıp bir aile olduğu için çekindiğini düşünüyorum, en azından bu zamana kadar bir çaya kahveye çıkarıp bizi yüz yüze getirebilirdi diye düşünüyorum. Sürekli “hallederiz, olur” tavırları beni rahatsız ediyor.
Size sormak istediğim şu, sizce ben de kendimi geri çekip her şeyi akışına bırakıp üzerine düşmemeli miyim, ( böyle yaptığım zamanlar hiçbir şeye hevesim ya da isteğim kalmıyor), yoksa bu problemleri bir bir söyleyip ufak çaplı iki kişilik kıyamet mi çıkarmalıyım? Zira biz hiçbir problemi deli gibi tartışmadan çözemiyoruz ve ben gerçekten çok yoruldum. Daha ikimizin iletişimi yokken onca kişimin araya girdiğini ve her kafadan bir ses çıktığını düşününce bile midem bulanıyor.
Bu ilişkiyi kurtarmak ve düzgün gitmesini istiyorum, yıkıcı olmak yerine yapıcı olmak istiyorum ama ben de kitleniyorum artık
Aileci bi erkekse degismeye bekleme ya kabullencen yada ayrilcan bu durumu degisemezsin maalesef bunu yasayan cevrelerim evlendikten sonra bile degismedi anlasamadilar bosanmak zorunda kaldilar arkadasimin eski kocasi cok aileciydi arkadasimdan cok önem veriyordu düsün :/Konumu gözleri kanasa dahi okuyabilen herkese şimdiden teşekkürü borç bilirim.
2,5 yıldır devam eden bir ilişkim var. Onu seviyorum, onunla bir ömür geçirmek isterim ama bu gördüğüm problemleri nasıl aşarım bilmiyorum. Aşırı düzensiz, plansız bir yaşamı var. Babasıyla birlikte çalışıyorlar, hangi gün hangi saatte nerede olacağı belli olmuyor, ailelerinin hatta geniş ailelerin getir götür gibi her türlü işini üstlendiğini fark ediyorum ve gerçekten bana zaman ayırmıyor.
Evlenme teklifi ettiği akşam her şey güzel ilerledi ancak sonrasında biz hiçbir rota çizmedik kendimize. Neyi nasıl yaparız bu süreç nasıl ilerler hiç konuşmadık ve görüşmedik de. Ben onun ailesiyle tanışmadım, ailesi mutaassıp bir aile olduğu için çekindiğini düşünüyorum, en azından bu zamana kadar bir çaya kahveye çıkarıp bizi yüz yüze getirebilirdi diye düşünüyorum. Sürekli “hallederiz, olur” tavırları beni rahatsız ediyor.
Size sormak istediğim şu, sizce ben de kendimi geri çekip her şeyi akışına bırakıp üzerine düşmemeli miyim, ( böyle yaptığım zamanlar hiçbir şeye hevesim ya da isteğim kalmıyor), yoksa bu problemleri bir bir söyleyip ufak çaplı iki kişilik kıyamet mi çıkarmalıyım? Zira biz hiçbir problemi deli gibi tartışmadan çözemiyoruz ve ben gerçekten çok yoruldum. Daha ikimizin iletişimi yokken onca kişimin araya girdiğini ve her kafadan bir ses çıktığını düşününce bile midem bulanıyor.
Bu ilişkiyi kurtarmak ve düzgün gitmesini istiyorum, yıkıcı olmak yerine yapıcı olmak istiyorum ama ben de kitleniyorum artık
Yeni adaylara sans ver .simdiden mutsuzken ne bekliyosun anlamiyorumKonuşmak istediğim zaman yanımda bulamadığımda o olmadığında da benim canım istemiyor moralim çoktan bozulmuş oluyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?