Evlenme zamanı geldi çattı

annemle aynı semtte arada 10 dk mesafe yok ama gidemiyorum hem iş hem ev vakit olmuyor. o yüzden artık aynı şehir farklı şehir farketmiyor
Bunu yazacaktım bende
Yahu bursa yakın abartıp karalar bağlamayın strese sokmayın boşuna kendinizi bence daha keyifli olablilir gelip gitmelerde kalma olayı olacak daha çok vakit geçirilir daha eğlenceli olur :)
 
Ben cok olumlu seyler soyleyemeyecegim konu sahibi.Beni şimdiden mazur gör.Ailenden fazla eş ailesini goreceksin.Ne kadar iyi olsalar da bazı bazı neden kendi ailemin yaninda degilim diyebilirsin.Bunun dışında bence bi rutin belirle aileni ziyaret icin.Bunu da esinle simdiden konus.Bu konularda hassas bi insan degilse ,yagmur yagar ,simsek cakar sen şurdan şurası denen İstanbul'a gidemezsin.Allah mesut etsin şimdiden.
 
Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorum:KK43: bunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
Yaşadığınız duygu gayet normal yaşınız küçük aile bağımlılığı olabiliyor bu yaşlarda.Ben 35 yaşında ve hala bekar olmama rağmen bir gün evlenirsem alışır mıyım diye düşünüyorum.Yani benimki alışkanlığa dönüştü zamanla.Ama bir süre bocaladiktan sonra alisirsiniz .Hem çok uzağa da gitmiyorsunuz .
 
Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorum:KK43: bunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
Abartmayın isterseniz
 
Bazı semtlerden diğerine gitmekten daha kolay İstanbul - Bursa arası yolculuk yapmak. Aynı şehirde yaşayacak olsaydınız da büyük ihtimalle aileniz kızım gelin oluyor diye duygulanıp üzüleceklerdi yine. Ve siz evden ayrılıyorum, artık bu evde yaşıyor olmayacağım ki vs modunda yine hüzünlü olacaktınız. Duygusal her gelinin yaşadıklarını yaşıyorsunuz. Abartmadan yaşayın hüzün ve duygusallık kısmını. Çünkü "böyle gereksiz matemlere girmekten düğünümün, o özel günlerin ve anların tadını çıkaramadım hiç." diye sonradan yıllarca kendine kızan arkadaşlarım var benim .Aile ile birlikte kalınan son aylara hüzünlü değil olumlu anlamlar yükleyin. Çok değerli günler bunlar, doyasıya tadını çıkaralım diye düşünün. Artık iki evim olacak, hem baba evim hem sevdiğimle evim gibi düşünün. Hiç bir şeyi arkanızda bırakmıyorsunuz, yaşadığınız şehire komşu yeni bir hayatınız oluyor. Bursa İstanbul arası gün yapan hanımlar bile var hatta... Sözün özü
Mutluluklar dilerim 😊
 
Aynı şehirde haftada bir görüyorum ailemi ve buna rağmen bazen çok özlüyorum ama üzülmeyin insan zamanla alışıyor, üniversite döneminde 4 yıl ayrı kaldım, yapamam gibi geliyordu ama orada da bir hayatın oluyor... Allah sağlık sıhhat versin, mesafeler istenildiğinde kısalır.
 
Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorum:KK43: bunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
Abartmayııııııın :kahve:
 
Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorum:KK43: bunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
Bu kadar üzülecek ne var bir uçak biletine bakar 1 saat sonra ailenizin yanındasınız, ben annemle aynı mahallede oturuyorum haftada bir anca görüşüyorum bazen o bile olmuyor, evlenince hergün ailenizi görmüyorsunuz.
 
Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorum:KK43: bunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
Ben doğudan memleketime gelene kadar 24 saat geçiyor biz ölelim o zaman.
 
İnsaların artik yerküreyle yetinmeyip uzaya bilet aldığı bir çağda istanbul ve bursa arasını 'ha deyince gidememek' diye açıklamak ne kadar doğru.Umarım hayat sana narin davranır aksi halde işin zor.
 
Zamanla orda da çevre edinirsiniz. Calisiyorsunuz da zaman geçer. Istanbulun guzelligini ozlersiniz. Ama kucuk yerin rahatliğıni da seversiniz
 
Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorum:KK43: bunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
bunlar mutsuzluk sendromu..
kendıne dert arıyorsun..
evleniyorsun, senin de hayatın ve çocukların olacak...
bilemiyorum ben mi çok geniş düşünüyorum ama bu senin bakış açın bana çok fazla melankolik geliyor.
 
Kendi şehrim diye demiyorum ama Bursa çok güzel bir şehir ayrıca İstanbul'a da uzak değil. Feribot var 3.köprü var yani bu kadar abartmayın. İnsanlar ülke değiştirip evleniyor sonuçta sevdiğiniz insan karşınızdaki ailesi de iyi diyorsunuz.
 
Back
X