evlenmek bu kadar zor mu?ben mi bu kadar zorlanıyorum

düğün günüm yaklaştıkça her gece yatakta sessiz sessiz ağlardım kalbim sıkışırdı sanki o evden tamamen çıkmak çok ağırıma gitmişti ben ailemden okurken ayrı kaldım ama bu kadar zor olmamıştı çünkü hala oraya aittim.ama evlenmek farklı artık başka bir evin başka ortamların olacak.bende farklı şehirdeyim benimde burda hiçbir akrabam yok evet zorlanacaksın bu bir gerçek ama zamanla zamanla kendini yeni evine ait hissedeceksin.hatta annenlere gidince kendi evini özleyeceksiz:)
çok güzel ifade etmişsiniz bende aynı şeyleri hissediyorum:(
 
canım benim bende nişanlıyım ben istanbulda otruuyorum nişanlım bursada evlenince malum bursada oturcaz 3 saatlik yol olmasına rağmen ben bile başta kabul edemedim ailemden ayrı olmayı.. ablamda evli çok yakınımzda oturuyor ve hemen hergün bizde onu görünce diyorum ne güzel :( ablam hergün bizde ben belki ayda bir görcem:50:
 
Benim durumum tam tersi arkadaşlar :)

Nişanlım Sivas'ta doğdu-büyüdü.Nişandan sonra babam buldu burada iş.Ailesini bırakıp burada işe girmek zoruna gitti.Burada kalmak istemedi.Bir süre sürekli tartıştık durduk.Sivas'ta oturalım dedi.Ben kabul etmedim.

Şimdi arada yüzüme vursada senin için kaldım falan diye,ben yaşayamazdım orada.Bu da benim düşüncem.Herkesin yapısı farklıdır,kimisi çok çabuk adapte olur,kimisi baştan bilerek kabul etmez,kimiside kabul eder ama yapamaz...

İnşallah
farklı şehirlerde yaşayacak olan herkes mutlu olur,çabuk alışır...


 
ben ise evlenip ucakla 22 saat suren bir ulkeye geldim.10 aydir ailemi gormuyrum evlenelide 10 ay oldu.zor tabi ki ailenden ayri kalmak ama evlilikte eger dogru kisiyse cok guzel bi sey.hic bir akrabam tanidigim yoktu burda.ilk once ehliyet aldim.dil ogrendim.boyama kurslarina butik pasta kurslarina gittim.gonullu calismaya basladim.simdide master a basliyrum.
yani demem o ki kendimi surekli mesgul ettim.hic kendime turkiyeyi dusunucek vakit birakmadim.ozluyormuyum cok ama bunu hic kendime dert yaratacak boyuta getirmedim.esimle hep destek oluyoruz birbirimize.
ins sende mutlu olursun esinle.uzulme cevrende olur yeni arkadaslarinda en azindan ayni dili ayni kulturu paylastigin bi sehire gitceksin.
 
herkese iyi geceler benim derdim belki saçma gelebilir ama bu aralar çok fazla duygusalım mutsuzum..konu şudur nişanlıyım severek nişanlandım ama ailemden uzaklaşmak içimi çok acıtıyo sanki ölüyormuşum gibi hissediyorum şehir dışına gelin gidicem ve şimdiye kadar ailemden hiç uzaklaşmadım çok zor geliyor başarabilmem mümkün değil gibi geliyor benim gibi hisseden oldumu gurbete gelin gidenler.........karşı aileden nişanlım dışında kimseyi pek tanımıyorum sevmiyorum da yaşam tarzlarımız uygun değil gideceğim şehirde tek 1 akrabam yok şimdiden kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyorum ne yapmam lazım bana akıl verin kafayı yicem nişanlımla 1,5 yıl flört dönemi 1,5 yıl da nişanlılık süresi geçirdik onu çok seviyorum ama yanlızlık korkusu şimdiden bastı ailesinden uzak olanlar nasıl danayanıyo
"nişanlımın ailesini pek sevmiyorum" diyosun.bu nasıl bir saçmalıktır ya?onlar senin annen baban oluyo sonuçta.
ben böyle kendi ailesni göklere çıkarıpta kocasının ailesini beğenmeyen kadınlara sinir oluyorum ya.madem anasını sevmiyosun beğenmiyosun da oğlunu niye aldın?
insanları sevmeyenler her zaman yalnız kalmaya ve üzülmeye mahkumdurlar.
 
"nişanlımın ailesini pek sevmiyorum" diyosun.bu nasıl bir saçmalıktır ya?onlar senin annen baban oluyo sonuçta.
ben böyle kendi ailesni göklere çıkarıpta kocasının ailesini beğenmeyen kadınlara sinir oluyorum ya.madem anasını sevmiyosun beğenmiyosun da oğlunu niye aldın?
insanları sevmeyenler her zaman yalnız kalmaya ve üzülmeye mahkumdurlar.
ben sevmeye çok açık insanımdır hatta nişanlımada hep derdim çıkarken hep çok samimi gelin kaynana ilişkisi isterdim ama kayınvalidem fazla soğuk o sebepten dolayı alışamadım dolayısıyla tam sevemedim yani resmi başladı resmi gider çünki kayınvalidem kendi çocuklarına karşıda öyleymiş
 
huzurlu mutlu olduktan sonra zamanla alışırsın bütün evlenenler isterse yakın olsun sonuçlta alıştığın yerden başka yere gidiyosun elbette zorlanırsın ama zamanla alışırsın mutluluk olduktan sonra alışırsın zamanla ama bu kadarda takma kafana şartlandırma kendini rahatlat sonuçta yuva kurucaksın :81:
 
benimde evlilikten bahsettiğim bir sevgilim var kendisi istanbulda ve ailem istanbul a gitmemi istemiyor ama ben istlun yabancısı değilim az çok arkadaşlarım var ve zamanla çevre edinebilirim diye düşünüyorum ailemden nasıl ayrılcamı düşünüyorum ama bizimkinler işte ist da napıcaksın burdan bul işte hep erkek tarafı evine gelicek bizi özlüceksin aklın burda kalcak dertleşmeye kimse bulamıcaksın diyerek etkiliyorlar beni ama bazen karamsarlğa düssemden herşeyin üstesinden gelebilirm gibi geliyor kendimi güçlü ama bi okadar cesaretsiz hissediyorum..ki senin uzaklık mesafen çok fazla 12 saat bizim ki 5 6 saat ve yakın tarihlerde istdan geldiğimiz için yabancılık çekicemi düşünmüyorum..bakalım hayırlısı cnm ya üzülme çok bencede güzel günlerin tadını çıkartın ve çevrenin dediğine pek takılma çünkü çevre her daim konuşur allah sana nasip etmisse herşey olur ne güznler gelip geçer..inş.çok mutlu olursunuz herkes çok mutlu olur umarım:kkk:
 
Ben de ilk üniversite için ayrılmıştım ailemden, bana da çok zor gelmişti, hiç arkadaşım yoktu yapayalnızdım.
Şimdi okuduğum şehirden de uzak şehirde evliyim, ailemden ayrılırken üzülüyorum tabi ama sonuçta eşim var yanımda, mutluyum.
Sen de öyle düşün, sevdiğin insan yanında olacak, aileni de yine istediğin zaman görürsün.
Tek başına uzakta olsaydın ne yapacaktın unutma ki küçücük yaşında ilkokuldan sonra ailelerinden uzakta yatılı okuyan çocuklar var.
Benim eşim de öyle okumuş, orta okuldan itibaren yatılı okumuş. Ben yine şanslıydım üniversitede ayrıldım ailemden.
 
konuyu açan arkadaşım yaşadığın korku saçma falan değil,ben bu korkuları kendime çok yakın buldum açıkçası..

bende nişanlıyım, ailemle aynı şehirde fakat bir miktar mesafeli olacağız ve nişanlımın ailesine yakın olacak muhtemelen evimiz..

3-4 ayımız var, nikah günü alınacak ama bu tip vesveseler yüzünden hiçbir şeye hevesim yok sanki. özellikle bu son birkaç haftadır bunalımda gibiyim, yatak odası aldım bir kez bile açıp resmine bakmadım, diğer eşyalar deseniz öyle.. hala gelinlik modeli bile bakmadım. bu doğru bişey mi? asla değil, belkide saçmalık. belkide şımarıklık bilmiyorum.. ama insan kendine engel olamıyor işte.

geçen hafta dedemi kaybettim, onun da etkisi vardır diye düşünüyorum ve zaman verdim biraz kendime..
ama toparlanmak şart, sonuçta karşımızdaki insan da evleniyor, mutlu etmek, haksızlık etmemek lazım.
iyi-kötü, artı-eksi değerlendirmelerini iyi yapıp önümüze bakmak gerek.

Allah herkesin yardımcısı olsun..
 
herkese iyi geceler benim derdim belki saçma gelebilir ama bu aralar çok fazla duygusalım mutsuzum..konu şudur nişanlıyım severek nişanlandım ama ailemden uzaklaşmak içimi çok acıtıyo sanki ölüyormuşum gibi hissediyorum şehir dışına gelin gidicem ve şimdiye kadar ailemden hiç uzaklaşmadım çok zor geliyor başarabilmem mümkün değil gibi geliyor benim gibi hisseden oldumu gurbete gelin gidenler.........karşı aileden nişanlım dışında kimseyi pek tanımıyorum sevmiyorum da yaşam tarzlarımız uygun değil gideceğim şehirde tek 1 akrabam yok şimdiden kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyorum ne yapmam lazım bana akıl verin kafayı yicem nişanlımla 1,5 yıl flört dönemi 1,5 yıl da nişanlılık süresi geçirdik onu çok seviyorum ama yanlızlık korkusu şimdiden bastı ailesinden uzak olanlar nasıl danayanıyo

bende istanbul'dan 3 saatlik yola gelin geldim,yurtdışına gidenler de var.ama gerçekten çok zor,şehir yabancı insanlar yabancı..burada saat 7 olunca hayat bitiyor,sokaklarda insan kalmıyor,oysa akşamın dokuz onunda istanbul'da ve yaşadığım semtte rahatça sokakta yürüyebiliyordum..
aradan bir sene geçti,her özlediğinde istediğinde yanında aileni bulamamak çok kötü ama ben alışıyorum sanırım,zaten alışmaktan başka çare mi var...

zor olabilir ama zamanla alışırsın...çok mu uzağa gidiyorsun sen ??
 
konuyu açan arkadaşım yaşadığın korku saçma falan değil,ben bu korkuları kendime çok yakın buldum açıkçası..

bende nişanlıyım, ailemle aynı şehirde fakat bir miktar mesafeli olacağız ve nişanlımın ailesine yakın olacak muhtemelen evimiz..

3-4 ayımız var, nikah günü alınacak ama bu tip vesveseler yüzünden hiçbir şeye hevesim yok sanki. özellikle bu son birkaç haftadır bunalımda gibiyim, yatak odası aldım bir kez bile açıp resmine bakmadım, diğer eşyalar deseniz öyle.. hala gelinlik modeli bile bakmadım. bu doğru bişey mi? asla değil, belkide saçmalık. belkide şımarıklık bilmiyorum.. ama insan kendine engel olamıyor işte.

geçen hafta dedemi kaybettim, onun da etkisi vardır diye düşünüyorum ve zaman verdim biraz kendime..
ama toparlanmak şart, sonuçta karşımızdaki insan da evleniyor, mutlu etmek, haksızlık etmemek lazım.
iyi-kötü, artı-eksi değerlendirmelerini iyi yapıp önümüze bakmak gerek.

Allah herkesin yardımcısı olsun..

bence gelecek kaygısı evlilik stresi aileden ayrılma bu ruh haline sokuyor insanı atlatmak için biran önce evlenip şartları durumu görmek daha iyi en azından artık o anki duruma odaklanmaya çalışırım şimdi düşünüp duruyorum eskiden bu kadar düşkün deildim ama büyüdükçe anne baba farklı oluyor:(
 
bende istanbul'dan 3 saatlik yola gelin geldim,yurtdışına gidenler de var.ama gerçekten çok zor,şehir yabancı insanlar yabancı..burada saat 7 olunca hayat bitiyor,sokaklarda insan kalmıyor,oysa akşamın dokuz onunda istanbul'da ve yaşadığım semtte rahatça sokakta yürüyebiliyordum..
aradan bir sene geçti,her özlediğinde istediğinde yanında aileni bulamamak çok kötü ama ben alışıyorum sanırım,zaten alışmaktan başka çare mi var...

zor olabilir ama zamanla alışırsın...çok mu uzağa gidiyorsun sen ??

Sivas tan İstanbul a gidiyorum........ölümü düşündükçe gurbet zor geliyor her an birlkte olmak varken ben senede 1 yada 2 kere gidebileceğim belki, annemi babamı ne kadar az görücem bu konuda biraz içim acıyo yoksa dayanırım ama böyle düşününce zorlaşıyo durum inş Allah yardımcım olur benim ve benim gibi olan herkesin
 
canım allah yardımcın olsun.bende gurbetteyim aynı senin gibi bende üzülüyorum ama elden birşey gelmiyor.bende istanbuldayım ailem kütahyada onları çok özlüyorum.sağlıklı olsunlarda hep orda dursunlar.allah gurbet gelinlerinin yardımcısı olsun.
 
düğün günüm yaklaştıkça her gece yatakta sessiz sessiz ağlardım kalbim sıkışırdı sanki o evden tamamen çıkmak çok ağırıma gitmişti ben ailemden okurken ayrı kaldım ama bu kadar zor olmamıştı çünkü hala oraya aittim.ama evlenmek farklı artık başka bir evin başka ortamların olacak.bende farklı şehirdeyim benimde burda hiçbir akrabam yok evet zorlanacaksın bu bir gerçek ama zamanla zamanla kendini yeni evine ait hissedeceksin.hatta annenlere gidince kendi evini özleyeceksiz:)

bende ağlıyorum heppp hala ağlıyorum güle oynaya gitmek isterdim :(
 
Acaba benimle aynı sıkıntıyı çeken var mı diye çaresizce internete bakarken buradaki yazılarınızı gördüm. Ben de nişanlıyım. 2 ay sonra evleneceğim.7 yıldır birlikteyiz nişanlımla. Çok da seviyorum onu amaa evlilik zamanı yaklaştıkça ailemden ayrılma korkusu sardı içimi. Geçen sene abimi kaybettim.Ondan sonra annem babam ve diğer abim birbirimize kenetlendik.Şimdi onlardan ayrılacak olmak beni çok üzüyor. Annem babam sürekli ağlıyorlar. 12 saat uzağa gideceğim. Babam burada iş arıyor ona gitmeyeyim diye. Belki de onların davranışları benim bu kadar psikolojimi bozdu.Tüm bu stres aşırı bir mide bulantısı yapıyor. her şey çok karışık :( Nişanlım işinden ayrıldı diğer yandan maddi sıkıntılar var.
 
Back
X