Evlenmek için saygı,sevgi,mesleklerin uyumu yeterlimi?

merhaba hanımlar forumu fırsat buldukça takip ediyorum şimdi aklıma benimde yazmak geldi bakalım sizler ne diceksiniz..

ilişkim konusunda oldukça kararsızım 28 yaşında iyi bir mesleği olan ve eli yüzü düzgün biriyim.özgürlüğüme çok füşkünüm evlilik son 2 yıldır aklıma yerleşmeye başladı hala bile acaba erken mi diye tereddütlerim var..yaklaşık bir yıldır biriyle ciddi anlamda bişeyler yaşamaya başladık gerek ailem gerek ailesi artık evlenmemim konusunda biraz ısrarcı e tabi bizlerde evlilik yolunda bişeyler olsun istiyoruz ama çok karrsızım.bilmiyorum evlilik kararı vermeden bu tür kararsızlıklar normal midir..kafam karışık onunla iyi anlaşıyoruz seviyeli bir ilişkimizi var bankada iyi bir pozisyonda çalışıyor çoğu şeyimiz bribine benziyor ama ortada böyle beni heyecanlandıran bir aşk yok.bikaç kez aramız bozldu onu çok özledğimi farkettim bidaha onu üzmemeye karar verdim ama şimdi herşey iyi gidiyoken içimde bi korku var acaba doğru insan mı diye(bende biraz maymun iştahlılıkta var galiba biri olunca başkası olsa daha mı iyi olurdu diyorum e bununda sonu yok tabi ).acaba daha başka birisi olsa daha mı iyi olurdu falan kafam allak bullak e oda oturup beni bekleyecek diil tabi hayatına bi düzen oturtmak istiyor..sizler ne düşünüyosunuz evlilik için anlaşmak sayı sevgi mesleklerin uyumu yeterli midir e tabi hoşlanıyorumda ..yazacaklarınızı merakla bekliyorum :)

Bilemiyorum simdi, zor bi konu...
Ben evlenmeye karar verdigimde en cok istedigim sey onunla uyuyup onunla uyanmakti, isde eve geldigimde onunla olmakti felan filan, tipik romantik genc kiz hayalleri iste
Iliskiniz fazla uzunda degilmis, cok kararsizsin, bence tam emin olmadan karar verme sirf aileler istiyor diye... Önemli olan senin istemen! Bide, karsina acaba daha iyi biri cikarmi düsüncelerin...

ne güzel duygular sizinki keşke ben öyle hissedeceğim bişey olsa şu na buraya yazma gereksinimi duymazdım bile :)) şimdi durum ne yine o şekil duygular var mı ??sorun ben galiba sevme özürlüyüm

Bende kendimi sevme özürlü saniyodum gercekten bak, ta ki esimi taniyana dek.. Sosyal hayatimda cok sicak kanli, herkesle iyi gecinen bi insan degilim.. Ya severim iyi anlasirim, ya sevmem uzak dururum. Onun icin annem hep derdi bu kiz basima kalacak diye
Esime karsi hislerim halen ayni, hatta zaman gectikce daha cok baglaniyorum... Ama bunda onunda büyük rolu var tabi, gözümün icine bakiyo derler ya, iste o sekil. Hersey karsilikli

Benim kuzenim 34 yasinda evlendi.. Herseyiyle dört dörtlük bi insan, sohpetinde bulunanlari kendine hayran birakir ve haftada en 2 tane görücü geliyodu.. Derler ya, doktorlar mühendisler gercekten öyle film gibi yani :)
Bi keresinde sordum, neden geleni red ediyosun diye. Birinden biriyle konussan belki begenirsin dedim. Bana cevabi su oldu: Ben, benimle evlenmek istegen insani gördügümde gözlerimi kapatiyorum, onunla kendimi ayni evin icinde, tv izlerken, yolda gezerken veya sohpet ederken hayal ediyorum.. Simdiye kadar kimsede icim isinmadi, kimsede isde bu olabilir demedim.. (Sezgileri cok kuvvetlidir)

Biraz uzun oldu kusura bakma, ama baglanti kurdum kendi yanimda :)
Öbür arkadaslar ne der bilmem ama sanki sen hazir degilsin. Tabiki askla sevgiyle evlenen herkez mutlu olmuyor ama illa ki bu adam olsun demiyosan, biraz daha zaman tani kendine.. Kendinden emin olmadan evlenme, riskli yasarsin :)

Öyle herkes büyük aşklarla evleniyor değil sanırım, ya da herkes ömrünün bir döneminde birine aşık olacak diye de bir şey yok görebildiğim kadarıyla. Ayrıca, 18-20 yaşındaki birinin hisleriyle 28-30 yaşındakiler aynı da olmayabilir.

Ben evlenene kadar kimseye ilgi duymadım. Mutlaka evlenmeliyim ya da evlenmek istemiyorum gibi bir düşüncem de olmadı o süreye kadar. Sonra eşimle tanıştık. Büyük kısmı iş arkadaşlığı olarak geçen 1 senelik bir tanışıklığımız vardı ben 31 yaşındayken evlendiğimizde . Adı aşk mıydı, neydi bilmiyorum, ama eşimle evlenmeyi istedim kesin olarak, bunu biliyorum.

Bir kez daha o tartışıp, ayrı kaldığınız ve onu özlediğinizi hissettiğiniz dönemlerdeki haliniz nasıldı onu bir düşünün. Bu dönemlerden sonra tekrar biraraya gelmeseydiniz üzülür müydünüz, ya da tekrar birleştiğinizde ne hissettiniz onları bir aklınıza getirin. Nötr kalıyorsanız eğer, olmazsa da hiç problem değil diyorsanız, bu kişi mutlaka evlenmek istediğiniz kişi değildir bana kalırsa. Ama, öte yandan aranızda sevgi, saygı, iş uyumunun olması da gayet olumlu şeyler. Bir evliliğin gerçekleşmesi için her zaman yeterli gelmeyebilir, ama bir evliliğin sağlıklı bir şekilde yürümesi için son derece lüzumlu şeyler. Bir daha başka birinde bunları bile yakalayamayabilirsiniz. Ha, evlenmek şart değil tabi ki, ama, evlendikten sonra anladım ki, iyi giden bir evlilik ve çocuk sahibi olabilmek de son derece güzel şeyler.

Pek istekli görmedim seni.
Sanki toplum baskisindan dolayi "eee hadi olsun bari " havalarindasin.
Evlenmek daha baska duygular tasir, sende onu hissetmedim, belki tam istedigin ve emin oldugun degil gibi.
Bende : eevvettttttttt iste bu !!!!!! dedim ve hala diyorum.

alalev83 .!.:

sizler ne düşünüyosunuz evlilik için anlaşmak sayı sevgi mesleklerin uyumu yeterli midir e tabi hoşlanıyorumda ..yazacaklarınızı merakla bekliyorum :)

Genişletmek için tıkla...

Görücü usulü tanışıp yıllar içinde aşkla bağlanan ve eşini çok seven hanımlar da gördüm, her konuda uyumlu olup aşk evliliği yaptığı halde boşanan da... Bu işin bir formülü yok maalesef, "sevgi+saygı+kariyer=mutluluk" diyemiyoruz... En fazla "kader"le açıklanabilir, onu da hiçbirimiz bilmiyoruz...

İş güç sahibi, belli yaşa gelen hanımlar artık daha özgür... "Evde kalma" olgusu ve toplum baskısı artık eskisi gibi algılanmıyor... Yaşınız da "Acaba başkası daha çok heyecanlandırır mı?" diye düşünen biri için "Daha iyisini mi bulacaksın şekerim, bu çocuğu kaçırma" diyeceğimiz kadar "üst limitlerde" değil...

Hayatınızdaki insana evlilik için zamana ihtiyacınız olduğunu söyleyin... Bu durumu hoş karşılamaz da acele ederse yıllar içinde fikir ayrılığına düştüğünüz durumlarda muhtemelen anlayışlı davranmayacaktır, üstelik istediği sizden, karakterinizden, varlığınızdan ziyade "dünya evine girmektir"... Sizin için doğru kişiyse sizden vazgeçmeyeceği için sizi evlilik konusunda yüreklendirecek, bu tavrı da sizi heyecanlandıracaktır... Bu hoş bir süreç; onun hayat arkadaşınız olup olmadığını kendi tavırları belirleyecek...

Eğer işinize çok bağlı bir insansanız, muhtemelen eşinizin de sizinle aynı meslekten olması hayatınızı kolaylaştıracaktır; ama bu, ilişkiden beklentinize göre de değişir. Örneğin ben tam olarak işine aşık bir insanım; ama eşimin benimle aynı meslekten olup olmamasını çok önemsemezdim; çünkü işim benim bir yarım, sevdiklerim de diğer yarım...Kısacası işle ilgili ne varsa o günlük bitirdiğim an, eşim ya da sevdiklerim başlar ve uzlaşmanın da çok önemi olmaz o noktada. İlişkimde çok teknik detaylar aramadığım için bu böyle belki de. Benim meslek olarak eşitim ve çok iyi anlaştığım bir erkek arkadaşım vardı; ama yürümedi ilişkimiz. Ona sarılmak için can atmyıyordum. Bu da bizi sadece arkadaş kılıyordu. İnsanın doğasında var bu, gözünüzü kör eden bir adam da çıksa karşınıza, bir süre sonra, aynı evde olmaya başladığınız zaman, her şey monotonlaşacak (en azından bir parça) ve alışkanlığa dönüşecek her şey. Hal böyleyken, hem anlaşabileceğiniz, hem sizinle hemen hemen aynı ayrıntılara sahip, hem seveceğiniz, hem şefkat göstereceğiniz, hem de aşık olabileceğiniz (çekimden bahsediyorum) birini bulmanız ve onunla evlenmeniz daha uygun olacaktır bence. Böyle biri var mı derseniz, mutlaka vardır... En azından ben öyle düşünüyorum. Anneannem, evlilikte olmazsa olmaz duygunun "şefkat" olduğunu söylerdi. Derdi ki, bir kadın, eşine şefkat duymuyorsa, sonsuza kadar huzur bulamaz... Belki de haklıydı, nur içinde yatsın...
Umarım gönlünze göre olur her şy :)