Canim iyi ki bu konuyu gördüm yoksa cildircaktim.. Bu hafta aklim durmadan ayni konuya takildi, iyi ki yalniz ben degilmisim kendimden süphe etmeye basladim cünki... Benim üniveristeden herkesin tanidigi yeni evli, bi kiz cocuk babasi ve 40 yasinda bir ABIM var, adami herkes sever iyi biridir aslinda ama gel gör ki bana iyice asilmaya basladi... mesaj atmalar, iltifatlar.. Bunun nereye gidecegini cok iyi biliyorum cünki ayni seyleri eski bir ögretmenimde ve uniden bir profesörümde gördüm ve yasadim... Sanmayin ki ben zip zip hop hop simarik ve gösteris meraklisi bir kizim. her zaman mesafeli davranirim insanlara, kim olursa olsun.. Ama nedense nerde sacma sapan insan ver hepsi beni buluyor..
Gecen yil babamin kuzeni aksam vakti kapima geldi zaten, hala kurtulamadim o soktan.. ben ailemden uzak yanliz yasiyorum. o akrabamiz olucak pislik de okudugum sehirde karisi ve 3 cocugu ile beraber yasiyor... bunu firsat bilip gece 11 de kapima geldi.. ertesi gün türkiyeye gidicekti ben de saf saf "herhalde bir seye ihtiyacim var midir " diye gelmistir dedim... adam girdi evime cikmak bilmedi.. resmen üstüme cömeldi zor kurtuldum... tabi gittikten sonra hemen ailemi aradim ama kendisi onu yanlis anladigimi söyledi israrla.. baska ne dicek iste kuyruk acisi...
bunlar beni aptal mi zannediyor, saf salak bir bakisim mi var acaba, yoksa cok mu samimiyim diye sorar dururdum kendime, zoruma gidiyor inanin...
ama hata biz de degil, artik bundan eminim..