Nereden başlayacağımı bilemiyorum.Simdi tenefus arasında gözlerim dolu olarak yazıyorum.Öğretmenim eşimle 7 yıldır beraberiz 4 yıldır evliyiz.bu 4 sene bana bir ömür gibi geçti.28 yaşındayım ama yolun sonunda gibiyim.Zor sartlarda okudum.Her şeyi çalışarak çabalamaya kazandım.Doğu görevim çıktı ülkenin bir ucuna yıllarca öğrencilerime ışık unut oldum.Eşimle de orada tanıştık.ikimizde eğitimli insanlarız.3 yıl birbirimizi güya tanıdık.Ama ben hiç bir şeyi tanımamışim şu anda fark ediyorum.Evlenmeye karar verdik .Her şey bundan sonra başladı.Ailesi hiçbir yarım etmedi.Benimde kesinlikle hiç bir beklentim olmadı.ama yıllarca onların borçlarını ödedik.Eşim sürekli ailesine kredi çekti bende evi geçirirdim.Ama hep anlayışlı oldum benim ailem de zor durumda olsa ne yapardım dedim.Hem okulda çalış hem evde.eşimin daha bir bardağı kaldırmış ligi yoktur.evet beni sevdi mi sevdi.o kadar.ailesi beni resmen satılacak inek gibi gördü.tartismalarimizda kesinlikle alttan almaz günlerce kuş kalabilir di.sonra kızımız oldu.kızına karşı iyi bir baba çok sevkatli ama iyi bir değil sinirlenince gözü görmez.Benim yaptığım fedakarlıklar yıllarca çektiğim asla umrunda olmaz.Ailesi biziráat maddi manevi batırdı ama onlara karşı en ufak söz koca bir tartışma ve günler süren kuşluk.benim ailem ise sürekli maddi ve manevi yarım eder.annem iki yıldır kızımıza bakar bir teşekkür yok.inanın hiçbir beklentim yok ailesinden yanlış anlamayın.ama her tartışmada benim susup Altan almam gerekiyor neden ben kadınım.ev işlerini tek yapmam lazım ben kadınım.ama evi ben geç indirip faturalar onun harçlığı bende.neden o ailesine yardım eder.hep aynı bahane ne yapayım.siz söyleyin ben ne yapayım.boşa geçen yıllarımızı yanayım.kaç yıllık öğretmenim kenarda kuruş yok.kızım hastalandı hastaneye götürecek parayı bulamadım.ve umrunda değil boşandıktan kapı orda diyor.çünkü ondan var geçemeyeceğim kızımı babasız bırakmayacağima inanıyor.ama çok düşündüm bir sonumuz yok ve dava açmaya karar verdim.sizlerden fikir istiyorum .şu konuya da açıklık getireyim.ailesinin borçları tamamen keyfi babasının gazino borçları kardeşinin tatil borçları kredi kartları vs.lütfen bana yardımcı olun.öğrencilerim bana bakıyor ağlamamak için zor tutuyorum kendimi.yazım hataları için özür dilerim telefondan yazıyorum
ama Allahtan babama prim vermedi ne ev işi ne maaş konusunda ama çevrede bunları duydukca sinirlerim zipliyor. Niye ogretmen yani? Akademisyenlik, doktorluk, avukatlik, hakimlik, dis hekimliği, muhendislik, psikologluk... aklima gelen sayamayacagim kadar çok guzel meslek var. Ama yoluncak kaz gozuyle bakılan bir ogretmenler. Mesleğimi seviyorum o ayri ama bu bakış acısını görünce duyunca midem bulanıyor ve düşünüyorum ister istemez. 
