Evlilige çocuk için devam etmeli miyim.

ben de belli bir yaşa kadar hiç bir derdimi kimseye anlatmadım -ölümden filan döndüm :KK70: kimse bilmedi. ben çok güçlüyüm ki, hem öyle dert anlatılmaz vs. ayaklarına...

siz de yatak odanızı anlatamazsınız zaten
ama iletişim olmadığnı, sevmediğinizi, konuşamadığınızı bunalımda olduğunuzu paylaşın bari.
Bunları paylaştım annemle.hatta yatak odasını bile anlattım ama babam, dayansın ,kendini cocuklarina adasin demiş.😔 o kadar üzüldüm ki.beni anlarlar belki diye ümit etmiştim.
 
Sizden çok çocuklar için zor olacaktır elbette.
Ama çocuklar konusunda eşinizle anlaşarak yapıcı şekilde ilerlemeniz lazım.
Çocuklar için pedagog desteği alabilirsiniz.
Ben kızım küçükken ayrıldım eşimden daha kolay oldu yaşları büyüdükçe anne,baba figürü oluşuyor alismasi zaman alıyor.
Çevre baskısına karşı tamamn kendiniz kapatmaniz gerekiyor ki bı şekilde anlayıp susarlar.
Bu şekilde ömrün harcanacaksa biraz daha zorlanin ama mutlu,huzurlu yaşayın en iyisi.
Çok haklısınız.
 
Bunları paylaştım annemle.hatta yatak odasını bile anlattım ama babam, dayansın ,kendini cocuklarina adasin demiş.😔 o kadar üzüldüm ki.beni anlarlar belki diye ümit etmiştim.
anneniz anlamış zaten, o da birşeydir
paylaşmanız da iyi olmuş şok olmazlar

bakın ben atıyorum, 15 sene önce kendi evime çıkacam dediğimde de (ki 14 yaşından beri ailemden ayrıyım ama yurt, öğrenci evi ya da y.dışında yaşamak gibi sebeplerle) babam "kükremişti"
öyle dayansın otursun değil kükremişti resmen.

ne oldu çıktım :D

ben insan gibi paylaşmışım, kavga gürültü etmemişim. evden desteğimi hiç çekmedim annem babam canım. ama bir yerden sonra kendi kararım, kendi hayatım.

babanız çok merhametli anlayışlı modern vizyonlu bi adam olsa siz 22 yaşında paldır küldür ilk gelenle evlenmezdiniz zaten. evlenmek isteseniz o "kızım bi dur maaşını ye koca kaçıyor mu" derdi.

artık kocaman bir kadınınız. biraz kocaman kadın gibi düşünün bazı şeyleri
 
İleride kaybolan yılların pişmanlığını yaşadığınızda çocuklarınızı 'sizin için kendimi feda ettim' diye darlamayacaksanız devam edin tabi ki.
 
İleride kaybolan yılların pişmanlığını yaşadığınızda çocuklarınızı 'sizin için kendimi feda ettim' diye darlamayacaksanız devam edin tabi ki.
Devam etmek istemiyorum. bu net.ama ilerde çocuklarım senin yüzünden babamdan ayrı büyüdük diye beni darlarlarsa ne yaparım diye düşünüyorum
 
Kavga, şiddet gibi durumlarda anlatmak ve karar vermek daha kolay olurdu.ama bu durumu kimse anlamaz diye anlatamadım.icimde yaşamak öldürüyor beni.anneme bile yeni anlattım.ama bu kadar sene dayandiysa bundan sonra da çocukları için dayansın demiş babam.anlamadilar yani beni.cocuklarim da anlamaz diye korkuyorum.cunku evde ses yok,kavga yok.disardan bakınca çok ideal bir evlilik gibi görünüyor.ne yapacağım bilmiyorum inanın😔
Üzüldım size ama çocuklarınöz anlamaz sizi bence. Belki belki evlendiklerinde buna hak verebilirler aşk onemliymis diye ma kisa vadede size karsı olacaklardır. Psikoloğunuza sorun isterseniz cocuklarla nasıl asacağınizı onlara nasıl anlatmaniz gerektigini vs. Size sinirlenip mahkemede babasinda kalmak isteyeceklerdir hatta. Kac yasındalar bu arada ben ilkokul diye düşündüm
 
Üzüldım size ama çocuklarınöz anlamaz sizi bence. Belki belki evlendiklerinde buna hak verebilirler aşk onemliymis diye ma kisa vadede size karsı olacaklardır. Psikoloğunuza sorun isterseniz cocuklarla nasıl asacağınizı onlara nasıl anlatmaniz gerektigini vs. Size sinirlenip mahkemede babasinda kalmak isteyeceklerdir hatta. Kac yasındalar bu arada ben ilkokul diye düşündüm
8 ve 12 yaşları.oglum bu sene LGS ye girecek.o yüzden yaza kadar elim kolum zaten bağlı.ama sınavdan sonrası için karar vermeye çalışıyorum.burdaki yorumlar çok önemli bu yüzden.
 
8 ve 12 yaşları.oglum bu sene LGS ye girecek.o yüzden yaza kadar elim kolum zaten bağlı.ama sınavdan sonrası için karar vermeye çalışıyorum.burdaki yorumlar çok önemli bu yüzden.
Ayrıca eşimin doğru düzgün bir işi yok.cocuklari ona vermezler muhtemelen.ama ben onu bile düşünüyorum.ne yapar biz ayrılırsak.kendini idare edemez.cocuklarla yeterince ilgilenemezse diye.
 
Devam etmek istemiyorum. bu net.ama ilerde çocuklarım senin yüzünden babamdan ayrı büyüdük diye beni darlarlarsa ne yaparım diye düşünüyorum
Benim kaynanamla kayınpeder eşim çocukken ayrılmışlar hem de gerekçe olarak 'sıkıldık ayrılalım' iken. Eşim bir kere bile keşke boşanmasalardı demedi. 'Devam etmemeleri iyi olmuş araları kötü olurdu' dedi ki ikisi biz evlenene kadar hala arada görüşüyorlardı oğulları için. Ayrılmak eşittir babasız kalmak olarak bir hayat yaşatmadığınız sürece sizi neden suçlasınlar ki?
 
Ayrıca eşimin doğru düzgün bir işi yok.cocuklari ona vermezler muhtemelen.ama ben onu bile düşünüyorum.ne yapar biz ayrılırsak.kendini idare edemez.cocuklarla yeterince ilgilenemezse diye.
Doğru düzgün işi olmayan erkekler genelde arzulanmıyor zaten. Bu durum da mevcut durumun üzerine tüy dikmiştir.
 
Benim kaynanamla kayınpeder eşim çocukken ayrılmışlar hem de gerekçe olarak 'sıkıldık ayrılalım' iken. Eşim bir kere bile keşke boşanmasalardı demedi. 'Devam etmemeleri iyi olmuş araları kötü olurdu' dedi ki ikisi biz evlenene kadar hala arada görüşüyorlardı oğulları için. Ayrılmak eşittir babasız kalmak olarak bir hayat yaşatmadığınız sürece sizi neden suçlasınlar ki?
İçimi rahatlattıniz.aslinda aramızda anne baba ayrı olarak büyüyen yetişkinler varsa neler yaşadıklarını da söyleseler.sanki anne babası ayrılan her çocuğun psikolojisi bozulacakmis,hayâti mahvolacakmis gibi hissediyorum.
 
İki taraf için de çok zor. Sevmediğin bir insanla aynı yatağa girmek ne kadar zorsa, eşinin senden tiksinmesi ve sırf çocuklar için evliliği devam ettirmesi bir o kadar zor ve acınası. Bu evliliğin bitmesi en hayırlısı olur
 
Doğru düzgün işi olmayan erkekler genelde arzulanmıyor zaten. Bu durum da mevcut durumun üzerine tüy dikmiştir.
Birkaç yıldır işleri kötü.baslarda iyiydi.ama benim sorunum o zaman da vardı.işi hiç sorun etmedim.cok şükür benim kazancım yetti hep.
 
Ben normalde niye çocuk demem?
Özellikle geç yasta evlenen kadınlara hak veririm.
Çünkü bazen tek seçeneğimiz oluyor yaş itibariyle vs.
Siz erken yaşta evlenip tensel olarak tiksindiginiz adamdan niye iki çocuk?
Aşk heyecan duyma çok güzel hisler ama iki çocukla bu hisleri size kim yaşatacak?
Bana açıkçası ütopik geliyor.
Çocuksuz olsanız amenna koşun gidin aşkınızı yaşayın derdim.
37 yaşında kadınlar yeni evleniyorken siz iki çocuk yapmissiniz ve yeniden aşk hayati ariyorsunuz.
Umarım gerçek hayat sizi sukut-u hayale ugratmaz.
 
Bunları paylaştım annemle.hatta yatak odasını bile anlattım ama babam, dayansın ,kendini cocuklarina adasin demiş.😔 o kadar üzüldüm ki.beni anlarlar belki diye ümit etmiştim.
Babanızın onayını almak zorunda değilsiniz.
Zamanla onlar da kabullenir merak etmeyin.
Hatta sizden biraz uzak olmaları iyi.
Boşandıktan sonra hayatınıza müdahale edemezler en azindan.

Benim ailem de onaylamadi çalışan biri olduğum için hiç takmadım kendi hayatımı kurdum.
Benim çocuğum yok sizden 3 yaş küçüğüm 34 yaşındayım.
Doyasıya sevilmek sevmek nedir öğrendim boşandıktan sonra.
Ama hayat zor bir süre yalnız kalmayı göze almalısınız yas sürecini yalnız atlatmali ve karşınıza kötü niyetli insanların çıkma ihtimalini de unutmayın.
Eleye eleye doğru insana ulaşmak mümkün ama.
 
Ben normalde niye çocuk demem?
Özellikle geç yasta evlenen kadınlara hak veririm.
Çünkü bazen tek seçeneğimiz oluyor yaş itibariyle vs.
Siz erken yaşta evlenip tensel olarak tiksindiginiz adamdan niye iki çocuk?
Aşk heyecan duyma çok güzel hisler ama iki çocukla bu hisleri size kim yaşatacak?
Bana açıkçası ütopik geliyor.
Çocuksuz olsanız amenna koşun gidin aşkınızı yaşayın derdim.
37 yaşında kadınlar yeni evleniyorken siz iki çocuk yapmissiniz ve yeniden aşk hayati ariyorsunuz.
Umarım gerçek hayat sizi sukut-u hayale ugratma

Ben normalde niye çocuk demem?
Özellikle geç yasta evlenen kadınlara hak veririm.
Çünkü bazen tek seçeneğimiz oluyor yaş itibariyle vs.
Siz erken yaşta evlenip tensel olarak tiksindiginiz adamdan niye iki çocuk?
Aşk heyecan duyma çok güzel hisler ama iki çocukla bu hisleri size kim yaşatacak?
Bana açıkçası ütopik geliyor.
Çocuksuz olsanız amenna koşun gidin aşkınızı yaşayın derdim.
37 yaşında kadınlar yeni evleniyorken siz iki çocuk yapmissiniz ve yeniden aşk hayati ariyorsunuz.
Umarım gerçek hayat sizi sukut-u hayale ugratmaz.
Aslında aşk hayatı aramıyorum.sadece böyle psikolojik bir harp içinde yaşamak beni çok zorluyor.hep sinirli ve agresif bir anneyim artık.ruh sağlığımı kaybetmek istemiyorum.
 
Birde her şeyi denemiş olmak için eşinizi karşınıza alıp tüm sorunlardan bahsedebilirsiniz.
Çünkü sizde çok fazla talepte bulunmamissiniz anladığım kadarıyla.
Tiksindirici bulduğunuz şeyleri değiştirme ihtimali yok mu mesela bu adamın ?
Cinsel terapiste gidip nasıl sevisilir vs öğrenme ihtimali var mı ?
Bunun için çabalar mi mesela ?
Hiç böyle şeyler talep ettiniz mi kendisinden?
 
Psikolog Cihan Çelik'i takip etmenizi öneririm. Hayatın içindeki her şeye çocuklar alışmak zorunda.. onlar kendi yollarını çiziği zaman çok pişman olabilirsiniz ve o zaman 37 yaşında okmayacaksınız
 
Back
X