Evliliğe kolay alışabildiniz mi???

Ben alıştım ama eşim bir türlü alışamadı.Söylemese de üniversite zamanlarını eminim çok arıyor.Nerdeyse 20 yıldır onu tanıyorum ama arkadaşlarının çoğunu tanımıyorum.Her şehirde arkadaşı var adamın.
 
Evlenince tek değişen yaşadığım şehir oldu.
Ben evli olmayı seviyorum. İyi ki evlenmişim.:1closedeyes:
 
bende 5 aydır evliyim. evde misafir gibi davrandığımı söylüyor eşim.bu ilk zamanlar daha çoktu tabi. yazdıklarınızı okuyunca yanlız değilmişim dedim bende. evlendikten sonra farklı bir şehire geldim. sadece ailemden değil, memleketimden,arkadaşlarımdan herşeyimden ayrıldım. böyle olunca dahada çok zorluk çekiliyor.daha bir monoton oluyor hayat evlendikten sonra. rutin ev işleri,vs. birde şunu merak ediyorum. genelde bunu söylerler hep. evliliğin ilk aylarında tartışmalar daha çok olur diye.bizdede öyle oldu,zamanla tartışmalarımız azaldı. kişilik çatışmaları daha çoktu önceleri. şimdi birbirimizi daha iyi tanıyoruz ve anlıyoruz. ve tabi evlilikten beklentilerimizin çok fazla olması, ufak tefek şeylerden tartışma çıkmasının bir nedeni bence.bu beklentiler bende zamanla azaldı ve tartışmalarımızda azaldı. :1rolleyes:
 
Bende yeni evliyim ve eski günlerimi özellikle rahat rahat gezdiğim dönemleri çok özledim.
Evlilikte çok güzel ama bekarlık daha güzel sanırım
 
ben hiç mi hiiç zorluk çekmedim :dance: hiç de yabancılık çekmedim heralde bu biraz lise yıllarımdan beri ailemden uzak olmamdan da kaynaklanıyor yani zaten lisedeyken bile ankaradaydım kafamçokkarıştı alışıktım gurbete aşkımla da ünv.de aynı sınıftaydık o benim kaç yıldır en iyi arkadaşım aynı zamanda şimdi de sanki aynı evde kalan sevgililer gibi hissediyorum ben de harika bişey sırnaşık şey istediğim zaman gene çıkıp gezebiliyorum bekarlıktan farkı yok benim için tabi evi sürekli temizlemek biraz gıcık ama yemek çok problem değil severek yapıyorum :asigim: ama bu arada hala annemlerin evinden bahsederken bizim ev diye bahsediyorum o ayrı :teytey:
 
bende zorlandım ilk günlerde.beraber yatmak,falan zor olmadı ama.yemek falan zor geldi.ilk yaptığım yemeği düşnüp gülüyorum bazen.bide başka bir şey vardıki zorlandığım.ooff oof
 
3 ay zor oluyor..
Eve alışmak yatağına eşyalarına.. sana ait olan herşeye..
Sonra alıştıkca benimsiyor insan..
Ben evimden başka yerde rahat edemiyorum.. evim evim güzel evim derim evime girerken mutlaka..
Bazen demiyorum eşim diyor demedin hayret diyor yerine ben diyim gülüşüyoruz kapı ağzında..
 
pek yemek yapmayı bilmediğim ev işlerinden çok anlamadığım halde yinede alışmakta zorlanmadım.nasılsa çabuk adapte oldum sengözlerimebaksanab
.yine de insan başta tuhaf oluyor ama zamanla o kadar çok benimsiyorsun ki evini gelin çıktığın ev sana yabancı gelmeye başlıyora.s
 
Esım zaman gelır hala 'evlı oldugunu unutuyorsun' der. Ben ıse onun unuttuguna ınanırım.

ılk zamanlar elbette zorlandım, sehrımı degıstırmıstım, hıc kımseyı tanımıyordum, evdekı esyalara bıle yabancıydı.

Aılemın yanına gıttıgımde ıse kendımı tamamen bekar gıbı hıssedıyordum (uzun zamandır gıtmedıgım ıcın su an durum ne olur bılmıyorum) Hatta aılem bıle derdı 'sankı yıne tatıle gelmıssın, hıc evlenmemıssın gıbı gelıyor'.

Onunla uyumak zor geldı ılk gunler, ben asla bırı ıle degıl aynı yatakta aynı odada dahı uyuyamam...

Zamanla alıstım tabıı, sımdı ona sarılmadan uyuyamıyorum
 
evlilige benım kdar çabuk alışan biri yoktur sanırım:)) bunun sebebıde kendıme ait bi düzenımin olması..yanı bekarlıkdan böle bi takıntım var bana ait olsun felsefesı yani...ev işi falan hiç zorlamadı bilakis bayıla bayıla yapıyordum hala da öyle gerçi...ama eşime alışmam biraz zaman aldı...çok seveek evlenmemıze ragmen araya aileside girince farklı bi boyutdan devam ettik bi müddet...zamanla o bana alılştı ben ona ikimizde çizgiyi geçmeyerek bi çok şeyin üstesinden geldık...şükürler olsun..rabbım herkezi yuvasında mutlu etsın inşallah..şimdi babamın evıne gittigimde misafir gibi hissediyorum kendimi..
 
bende pek zorlanmadım tek zorlayan başka şehire gelmem oldu arkadaş yok, aile yapısı farklı ayak uydurmak zor oluyor yemek yapmayı zaten biliyordum ev işleri de kasmadı bekarken de yapıyordum ama tabii bekarlık daha başka bazen bunaldığım oluyor o zamanlarda tek başıma çıkıp dolaşıyorum. Şu an çalışmıyorum ama yakın zamana kadar çalışıyordum öyle bir imkanım olmuyordu. Bir zaman sonra monton oluyor olacakta elbet.. Ama ben bekarkende çok gezen biri değildim tam tersine evlenince daha çok gezer oldum her haftasonu sinema yemek felan eşimde yardım eder yemek konuusnda önüne ne koysan yer sevmediği şeyleri yapmam sadece eve hiç karışmaz neden şunu yapmadın demez ütü olmalıdır ama.. Bence evlilik güzel.. Hatta anneme gittiğimde o evde yabancı gibi hissediyorum kendi evimi arıyorum uyuyamıyorum kendi yatağımda bile.. Ben eşimsiz yatamam çok uykum gelmesi lazım... Ben memnunum hayatımdan..
 
ben ilk bir yıl haftanın 3 günü annemlere kaçardım..babamı annemi özlerdim..eşimide istemezdim yanımda...şimdi ise bir yıldır görmüyorum...özlemiyorumda fazla...
 
bende alismadim hemen cok hosuma gidiyordu esimle yasamak ama ister istemez alisamamistim.. Yalniz kalamiyordum eskisi gibi.. iki kisi oldugumuzu unutuyordum.. Yanliz yasadigim icinmi herseyi tek basima yapmaya calisiyordum. Komik tarafida vardi bu alisamamanin uyku sersemi regl oldugum icin karnim cok agrimisti uyanmistim esim ne oldu diye sordu.. Dedim ya regl oldugum zaman cok sanci yapiyo ilk gun sendede oyle oluyormu? dumur olmustu sonra gulme krizine girdik.. ama bozulmustu.. Birde ben evlenmeden bir hafta kala ailemde kaldim annemle beraber uyudugumdan ve uzun bir zaman bunu yapmadigimdan cok hosuma gitmisti anne kiz uyumak dolayisiyla evlendikten sonra sabahlari "anne" diyerek sariliyordum esime.. Cokmu anac davraniyorum sana diye bozuluyordu.. simdi 10 ay oldu alismaya basladim gibi
 
benim 1 yıl oldu evleneli artık alıştım

ama ilk zamanlar akşam olunca sanki annem merak edecekmiş gibi geliyordu ve içimde sürekli bir kaygı ve huzursuzluk vardı :sinifsinif:

bi de akşam eşimle bi yere gittiğimizde saat geç olunca bi an önce eve dönmek istiyordum ve annemi arayasım geliyodu şurdayım geliyom diye kaydirigubbakcemile3

gerçi şu an bile ara ara te ne zamandır eve gitmiyom ne garip diye düşünmüyo değilim
 

Aynı şeyleri bende yaşadım. .Özellikle balayındayken korkuodum sanki kaçamak yapıp gelmişiz gibi hissediodm. . Annem merak ediodur die düşünüodumm -tatlicadiarzu-
1 Ay boyunca yatağıma alışmadım.Eşimin küçük bi hareketinde gözlerim hemen açılıodu. Yorgan meselesine gelirsekkkk onun üstünde bırakmam bütün hepsini kendime çekerim.napm çok üşüyorum ben
Ev işleri konusunda çok zorlanmadım ama yoruluodum tabi.Hem çalışıp hemde akşam gelip evişleriyle uğraşmak gerçkten zor.Neyseki artık annem aynı mahallede . Yemek ve temizlik yapıo.Allah binlerce kez razı olsun :Saruboceq:
 
evleneli sekiz ay oldu ben sanırım evliliğe değil de yaşamak zorunda olduğum şehire ve çevremin
değişmesine alışamadım hala...evlilik çok başka bir şey bir insanı ne kadar tanırsanız tanıyın bu erkek içinde bayan içinde geçerli aynı evde yaşamaya başlayınca çok farklı şeyleri öğreniyor insan..
bende 2 sene nişanlıydım öncesinde de tanıyordum ama genede bazı şeylerde zorlandım...
evlilik sevmeden evlenilmeyecek kadar zorlukları ve sorumlulukları olan bir şey bana göre ...
hayatım aynı bekarkenki gibi giyimim dışarı çıkmalarım aynı tek fark artık ailem ve arkadaşlarım yanımda değil...ve ben yemek yapıyorum..evde temizlik bana ait yemekleri annem yapardı..
ama artık aç kalmamak için yapıyorum iyi kötü ..dışarıda yemeyi seven biri de değilim ...
bir de ailemin yanına gidince ben hala eskiden olduğu gibi okul tatile girmiş eve gelmişim
sanki hiç o evden gitmemişim gibi bir duygu oluyor...:gitme:
 
3 haftalık evliyim..Alışamadım.Balayını 3 gün uzatalım dedi eşim ben babama nasıl söyliyecem derdine düştüm.
İş yerinden bir yere gezmeye gittiğimizde babama telefon edesim geliyor beni yemeğe beklemeyin diye..
Hafta sonu babamlardaydım (buna bile alışamadım) tuhaf oldum misafir gibi hissettim kendimi..Kendi evime geri dönerken ağlıyasım geldi resmen..
Evi temizlerken sanki misafir olduğum evi temizliyomuşum gibi.Sanki eşyalar benim değil.Eşimle eve gelmişiz ama akşam olunca çıkacakmışız gibi..

Nasıl ne zaman alışacam bilemiyorum
 
ben alıstım sanırım.5 sene bıtecek.ılk baslarda zor gelmıstı hem iş hem ev .ama cok anlayıslı bır eşim var.çok şükür rabbıme.ben vardıyalı calıstıgım için yemegını kahvaltısını kendı hazırlıyordu yazık kocişime..ramazan da bıle sahura önce o kalkar hazırlar benı uyandırırdı.ben sabah erken gıdıyordum işe.onun kendı işiydi.istedıgı zaman gıdıyordu..o çok zorlandı evlennınce..pek yemekte yapamıyordum hazır alıyorduk pızza köfte tarzı seyler...ay neydi o günler yaaaa..şu an calısmıyorum artık yapıyorum.ama hergün yemek yapmak cok zor gelıyoooooooooooooooooooor....
sadece gurbetteyım ona pek alısamadım..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…