Evliliğimden birşey anlamadım

kızlar eşim burda die herşeyimi bıraktım ağlaya ağlaya da olsa geldm bu küçük doğu iline ama eşimi ne h.sonu görebiliyorum ne evliliğimden bişey anladım.h.içi işyerinde duvarlarla h.sonu evde duvarlarla tekim.....çıldırıcam,ne hava alcak bi yer var ne gezecek. eşimden nefret etmeye başladım.çok kavga eder olduk. benim de hakkım değilmi bi h.sonunu eşimle geçirmek, kafa dağıtmak, nefes almak. söz vermişti bi pazarım olcak die beni getirirken.düzelecek sabret diyor sürekli ama dayanamıyorum artık. buraya mecbur da değildik.zorla getrdi beni buraya.ne ark var ne çarşı var ne çevre var burda. dayanamıyorum bu kadar hapse, bu kadar çaresizliğe hiç maruz kalmadım. akşam eve git onu bekle, h.sonu akşam olsun da gelsin die bekle, bekle bekle bekle. hiç bi tat almıyorum bu evlilkten de bu hayattan da,yeni evliyiz ama ben büyük bi bunalımdayım.heyecan kalmadı kime süslenicem kime süprizler yapıcam kimle hayallerimi yaşııcam. ben mi abartıyorum??onun ailesi çevresi burda. h.içi akşamları o yorgun ben yorgun sürekli iş halletmeye alışveriş yetştrmeye çalışıyoz. geç geldiği de olyo.bu kadar vaktszlkte ailesini de tatmn etmeye çalışmak zorundayım.çok bunaldım.güzel bi anımız yok burda,olmadı. herşeyi bırakıp gidesim geliyor....ben mi abartıyorum bi fikir lütfeennnnnnnn

cnm sen daha öncede aynı konudan şikayetçi olarak konu açmıştın. sanırım pek bir değişiklik yok. daha doğrusu sana farklı şeylere kafa yormanı önermiştik ya yaptın ama işe yaramadı ya da denemek istemedin. durumunun ne kadar zor olduğunu anlıyorum açıkçası. ben de senin gibi küçük bir doğu ilinde görev yaparken gün sayıyordum tayin için. bana ayaklı takvim diyorlardı:))) o zaman eşimle nişanlıydım. hafta da bir iki gün birlikte vakit geçiriyorduk ama yine de zordu ve benim arkadaşlarımda vardı. seninki, çok daha zor. eşinle birgün dahi zaman geçiremiyorsun, eşin verdiği sözleri tutmamış, arkadaş ortamın yok ve en zoruda ailesi orda yaşıyor. sanırım kültür farkınızda var. senin bir uzmandan destek almanı öneririm bunalımda olmalısın çünkü bu konunun dışına çıkamıyorsun bir türlü ve çok yorulmuşsun. yıllık izin almanı tavsiye ederim. ya da en son çare görevlendirmeyle başka ile tayin iste bir süre öyle deneyin. daha basit kararlar sana etkili gelmeyecek gibi geldi bana.
 
eşini seven insan her şartta her koşulda onun yanında olur...yukarıda bir ablamız demişki her şerde bi hayır vardır diye,cok haklı.birbirinize sıkı sıkıya tutunup daha cok birbirinize bağlanıcanıza iyice aranıza duvar örüyosunuz.şükretmiyrsunuz.benm kardeşim kucağında minicik yavrusuyla bilmediği bir şehirde yapayalnız eşinin çukurcadaki görevinin bitmesini beklerken,kocasına hasret yaşarken,gel desin gidiyim onunla dağda hiç şikayet etmeden yaşayım derken sizin bu şekilde şikayet etmenizi anlamadım.empati kurmaya çalşyrm ama sizin yaptığınız gibi yapmazdım.kocam nerde ben orada.bütün olumsuzlukları bembeyaz yapardım,hem ona hem kendime moral olurdum.unutmayın yuvayı dişi kuş yapar.
 
Bence haklisin sekerim, evliliginin en guzel gunlerini kocanla gecirmek istemek hakkin. Haftaici zaten herkesin hayati monoton ama en azindan haftasonunu birlikte gecirmelisiniz.
 
Sabır diyorum, anladığın kadarıyla çalışıyorsun, evde olsan daha zor olurdu emin ol. Şimdilik çocuk fikrini aklından bile geçirme derim. Ayrıca eşinin ailesi o şehirde sanırım, bu sebepten orada kalmadığınıza emin misin?
 
Abartmıyorsunuz; belliki çok dolmuşsunuz.
Oraya eşinizle gitmeyi kabul ettiyseniz az daha sabır etmelisiniz. Bu sinirli oluşlarınız, hep ağlıyor oluşunuz eşinizide sizide çok yıpratır.
Hayat her an ferah içinde geçmiyor.
Yeni evliyken zaten zor geçer alışma süreci, şartlarınızı da göz önünde bulundurup daha makul davranmaya çalışın.
Eşinizi seviyorsanız zamanın sizi yıpratmasına izin vermeyin.
 
Son düzenleme:
Madem adam calisiyor haftanin yedi günü, ozamanda sende bu duruma bir müddet katlanmak gerek. ama nekadari? Nekadari daha orda calisacakmis? Bir sene´mi? Iki sene´mi? Yani bir safak gözüksün, sende kendini ona göre ayarlarsin. Sendede cok suc var, arkadas bulmuyorsun kendine, evde kös kös oturuyorsun. Bir mesguliyet bul kendine.
Bu cocuk bile olabilir, zaten esin cocuk olunca birdaha düsünür sizin bu durumunuzu, en gec cocuk kres´e falan gitmesi gerekince bence ankarayi tercih etmeye baslar.
Simdide adam sizin geleceginiz icin cabaliyor. Ama yok para biriktiremiyorsaniz hic durmayin. Ama yok para biriktiriyorsun, bunlarda önemli, sikinti cekmeye deger.
Bende bir kere tam dört ay boyunca hic bir gün evde durmamistim, pazar dahil calismistim, her gün ama her gün, bitmistim resmen artik, ama atlattik ve para olarakda cok rahatlamistik. sonrada esim bir dönem öyle gece gündüz calisti, eve gelir, dusunu yapar yatardi, evde yemek bile yemezdi, cok zor zamanlardi, ama gecti gitti.
Sen bu kahrolmalarina bir son vermen gerekiyor, ya esin seni ciddiye alacak tasinacaksiniz yada sen kendine ceki düzen vereceksin, baska care yok.
Orda calisman mümkün degil herhalde, ama baska birseyler, evde film bakmak bile olsa kendi basina veya arkadaslarla. Allah yardimciniz olsun ikinizinde.
 
daha önceki konuya da yazmıştım sanırım.evlendim aylarca eşimle resmen dağ başında yaşadım.eşim sabah çıkar gece geç vakit gelirdi.arada öğle yemeklerine gelirdi.o zamanlar değil internet bilgisayar bile yoktu.1 televizyonumuz vardı.o da o zamanlar tüm gün açık olmazdı.

akşam eşimle vakit geçirmek için 5 taş oynardık.kelime oyunları oynardık.haftada bir 30 dk. uzakta küçük bir ilçe vardı,oraya alışverişe giderdik.tabii her aradığın bulunmazdı.ama eşimle mutluydum,sevdiğimin yanındaydım.bu benim için yeterliydi.zamanla yakın köyde yaşayan öğretmen ve ebe ile arkadaş olduk.ara ara onlarla görüştük.

insanlar neden kendi kendilerini mutsuz eder hiç anlamıyorum.her şey elimizde.çalışan bir kadının bu kadar sıkıntı yaratması bana normal gelmiyor:50:
 
canım sabret bncede arkadasların dedıgı gıbı aynı seyı yasayanlar çok hatta daha fazlasını yasanlar vardır belki..bırbırınızı kırmadan saygınızı yıtırmeden çözm bulun bnce..
 
geçici bir süreliğine oradaysanız bence çok sıkıntı yapma.sıkılınca ailenin yanına git yada onlar gelsin.arkadaş edinebiliyorsan edin onlarla vakit geçir.eşine de çok yüklenme.o da istemez olurmu eşiyle vakit geçirmek ama şartlar el vermiyor olabilir.braz sakin ol..haklısın istemedğin ve kimsenin olmadığı bir yerde yaşamak ne demektir çok iyi bilirim.ama kendine zarar veriyorsun emin ol.tecrübeyle sabittir..
 
çalışıyo musunuz peki ?

ben de çalışıyorum ama iş yerinde de kimse yok iki çift laf edeceğim ve çok yoğun işler.personel yetersiz. gayet streli ve sıkıcı bi yerdeym zaten.ank daki iş yerimle kıyaslanamz bile.memurum ve mesai satlerim belli. h.sonu biraz rahatlamak istiyorum.ama olmuyor....
 
daha önceki konuya da yazmıştım sanırım.evlendim aylarca eşimle resmen dağ başında yaşadım.eşim sabah çıkar gece geç vakit gelirdi.arada öğle yemeklerine gelirdi.o zamanlar değil internet bilgisayar bile yoktu.1 televizyonumuz vardı.o da o zamanlar tüm gün açık olmazdı.

akşam eşimle vakit geçirmek için 5 taş oynardık.kelime oyunları oynardık.haftada bir 30 dk. uzakta küçük bir ilçe vardı,oraya alışverişe giderdik.tabii her aradığın bulunmazdı.ama eşimle mutluydum,sevdiğimin yanındaydım.bu benim için yeterliydi.zamanla yakın köyde yaşayan öğretmen ve ebe ile arkadaş olduk.ara ara onlarla görüştük.

insanlar neden kendi kendilerini mutsuz eder hiç anlamıyorum.her şey elimizde.çalışan bir kadının bu kadar sıkıntı yaratması bana normal gelmiyor:50:

h.sonları eşin yanında mıydı. eşim yanmda olabilse zaten bu kadar sıkıntı etmezdm.
bir de dediğim gibi kızgınm düğün yapmadan resmi nikah yapmıştk,nikahtan sonra tutturdu gitmemiz lazım diye.herşeye rağmen geldm yanında olabilmek için ama çok yetersiz vakit geçiriyoruz. sen eşinle o ilçeye alışverişe gidiyormuşsun. benm eşim yok hep işte hep. vakit bulursak da ailesi burda onları bi ziyaret ediyoruz. mecburi alışverişleri yapıyoruz. evi bile daha tam oturtamadık eşimin yoğunluğundan dolayı.ev de önemli değil.onun benm yanımda olamamsı beni çok hırçınlaştırıyor. o yoksa ben neden geldm diyorum. bi akşamdan akşama görüşüyoruz. gündüz vakti dışarda olamadım ben bu şehirde doğru dürüst...hep akşamları koşturmaca, o yorgun halimizle. h.sonu da duvarlarla oturuyorum tek başıma.
 
Sabır diyorum, anladığın kadarıyla çalışıyorsun, evde olsan daha zor olurdu emin ol. Şimdilik çocuk fikrini aklından bile geçirme derim. Ayrıca eşinin ailesi o şehirde sanırım, bu sebepten orada kalmadığınıza emin misin?

eşim onlar sebebi ile değil de daha çok maaş ve her akşam evime gelebilecem diye ısrarcı oldu ama ben yine tam emin değilim. zaten bu halimle ne eşimn ne de ailesinin beklentilerini tam karşılayabiliyorum. ve bundan(ailesinin beklentileri) dolayı da çok sorun yaşadık.. hepsi üstüste:(
 
Evlilik sabir ve fedakarlik ister.sanirim evlendiginizde o sehre gidecegini bilmiyordun yoksa bu kadar sikayet etmezdin.tek yol bir hobi bulman yoksa kafayi sadece kcaya takarsan, senin isin buyuk sehirdede cok zor dostum.

evet bilmiyordum herşey resmi nikahtan sonra oldu kabus gibi geçti düğün sürecm hala da o kabusun içindeyim. isteksiz attığım bi adımdı buraya gelmek.mecbur hissetmedm buraya gelmeye, anlamsızdı gelmemiz. mantığıma yatsa çıtım çıkmazdı ya da eşimi üzmeden kendim halletmeye çalışırdım. bu kadar koymazdı mantığıma yataydı gelmek....kendi içimde büyük çelşkiler yaşıyorum hala buraya gelmekle alakalı.üstüne bi de şartlar.çok sıkıştım köşeye.
 
eşim onlar sebebi ile değil de daha çok maaş ve her akşam evime gelebilecem diye ısrarcı oldu ama ben yine tam emin değilim. zaten bu halimle ne eşimn ne de ailesinin beklentilerini tam karşılayabiliyorum. ve bundan(ailesinin beklentileri) dolayı da çok sorun yaşadık.. hepsi üstüste:([/QUO

Akşamları eve gelebilmek için derken başka şehirde olsanız akşam eve gelemeyecek miydi?
 
Madem adam calisiyor haftanin yedi günü, ozamanda sende bu duruma bir müddet katlanmak gerek. ama nekadari? Nekadari daha orda calisacakmis? Bir sene´mi? Iki sene´mi? Yani bir safak gözüksün, sende kendini ona göre ayarlarsin. Sendede cok suc var, arkadas bulmuyorsun kendine, evde kös kös oturuyorsun. Bir mesguliyet bul kendine.
Bu cocuk bile olabilir, zaten esin cocuk olunca birdaha düsünür sizin bu durumunuzu, en gec cocuk kres´e falan gitmesi gerekince bence ankarayi tercih etmeye baslar.
Simdide adam sizin geleceginiz icin cabaliyor. Ama yok para biriktiremiyorsaniz hic durmayin. Ama yok para biriktiriyorsun, bunlarda önemli, sikinti cekmeye deger.
Bende bir kere tam dört ay boyunca hic bir gün evde durmamistim, pazar dahil calismistim, her gün ama her gün, bitmistim resmen artik, ama atlattik ve para olarakda cok rahatlamistik. sonrada esim bir dönem öyle gece gündüz calisti, eve gelir, dusunu yapar yatardi, evde yemek bile yemezdi, cok zor zamanlardi, ama gecti gitti.
Sen bu kahrolmalarina bir son vermen gerekiyor, ya esin seni ciddiye alacak tasinacaksiniz yada sen kendine ceki düzen vereceksin, baska care yok.
Orda calisman mümkün degil herhalde, ama baska birseyler, evde film bakmak bile olsa kendi basina veya arkadaslarla. Allah yardimciniz olsun ikinizinde.

ne kadar bilmiyoruz arkadaşım, eşimin hergün kararı değişiyor, istifa edip sınava çalışıp memur olsam diyor 2014 kpss için 2014 ocakta istifa etmeyi düşünüyor. ama özel sektörün parasından da geçemiyor. o da kararsız. belli bi gün olsa diyorum ben de 1 sene 2 sene net olsa diyorum tayinle gelmiş olsak,şark görevi gibi olsa en azından ona motive olurum diyorum eşime ama o da neler olacağını ne yapacağımız bilmiyor. emin değil.
ben de istifa edeceksen ank ya taşınalım orda 7-8 ay sınava çalış kursa git ben de işime gider gelirim. madem istifa etcen burda durmayalım o süreçte diyorum. o da atanana kadar napıcam, burda herkes beni tanır atanana kadar burda tekrar çalışırım diye düşnüyor ama ank da da çalışabilir de burdakiler kadar fazla vermiyor ank da ki firmalar. bi de şehr dışına çıkması gerekiyor orda genelde. ona da razıyım artık. yoksa bu şartlarda nefret edicem eşimden. korkuyorum kendimden.en azından özlerim 1 hafta ben de kendi ihtiyaçlarımı karşılarım.burda elim kolum bağlı eşimden de fayda yok.
sizce istifa ederse ank ya taşınalım orda ders çalış diye ısrar etsem nasıl olur? diğer türlü atamasını falan beklersek 2.5-3 sene burda kalmak zorunda olucaz:( üstelk ataması nereye çıkıcak belli bile değil. ya tekrar burayı yazarsa, puanı buraya yeterse??
 
eşim onlar sebebi ile değil de daha çok maaş ve her akşam evime gelebilecem diye ısrarcı oldu ama ben yine tam emin değilim. zaten bu halimle ne eşimn ne de ailesinin beklentilerini tam karşılayabiliyorum. ve bundan(ailesinin beklentileri) dolayı da çok sorun yaşadık.. hepsi üstüste:([/QUO

Akşamları eve gelebilmek için derken başka şehirde olsanız akşam eve gelemeyecek miydi?

gelecekti ama ayda 1 hafta belki de 10 gün firmaların şehr dışındaki şantiyelernde bulunması gerekiyordu. o da bunu istemedi. ben de zaten memur olcan bi süre böyle gtsn düzen bozmayalım dedm. ama inat ısrar takıntı yaptı. hala da söylüyor ben orda burda kalmak istemiyorum burda şantiyeye de gidiyorum her akşma eve de geliyorum diyor.geliyor tamam onun için mükemmel, ama ben onun kısıtlı vaktlernde onla ne paylaşacağımı şaşırıyorum. ank da cmtesi öğleden sonra ve pzar da izinlydi şehrdışı görevi harıcndeki zamnlarda.
 
mühendis, bura doğu olduğu için de ne kanun dinliyolar ne bişey, sömürüyorlar bizi.....ama eşime kızıyorum bizi bu şartlara sürüklediği için.ayda 1 hafta-10 gün ayrı olcaktık gelmeseydk bu şehre.o da geçici bi dönem... ama ben bu kadar heeeeeeerrr konuda zorlanmııcaktm,düzenm vardı benm. hergün evnde olmalıymış. o evnde ama ben hep bekleyen ve yalnız ve mutsuzum....hala da burda olmamızn doğru olduğunu savunuyor. bense hergün ağlıyorum burda.hele hele h.sonları duvarlar üstüme üstüme geliyor

benim eşim de mühendis. 4,5 yıllık evliyiz ve 3 ylı aynen dediğiniz gibi geçti. biz doğuda değildik,batıda küçük bir ilçedeydik.
eşimin geliş gidiş saatleri belli olmazdı,haftasonu tatili zaten hayal..
bazen eve bile gelmezdi,şantiyede kalması gerekirdi.
sonra iş değiştirdi,rahatladık. saati belli,tatilimiz var..
bi kursa filan gitseniz? en azından oyalanacak birşeyler bulursunuz kendinize..
 
ne kadar bilmiyoruz arkadaşım, eşimin hergün kararı değişiyor, istifa edip sınava çalışıp memur olsam diyor 2014 kpss için 2014 ocakta istifa etmeyi düşünüyor. ama özel sektörün parasından da geçemiyor. o da kararsız. belli bi gün olsa diyorum ben de 1 sene 2 sene net olsa diyorum tayinle gelmiş olsak,şark görevi gibi olsa en azından ona motive olurum diyorum eşime ama o da neler olacağını ne yapacağımız bilmiyor. emin değil.
ben de istifa edeceksen ank ya taşınalım orda 7-8 ay sınava çalış kursa git ben de işime gider gelirim. madem istifa etcen burda durmayalım o süreçte diyorum. o da atanana kadar napıcam, burda herkes beni tanır atanana kadar burda tekrar çalışırım diye düşnüyor ama ank da da çalışabilir de burdakiler kadar fazla vermiyor ank da ki firmalar. bi de şehr dışına çıkması gerekiyor orda genelde. ona da razıyım artık. yoksa bu şartlarda nefret edicem eşimden. korkuyorum kendimden.en azından özlerim 1 hafta ben de kendi ihtiyaçlarımı karşılarım.burda elim kolum bağlı eşimden de fayda yok.
sizce istifa ederse ank ya taşınalım orda ders çalış diye ısrar etsem nasıl olur? diğer türlü atamasını falan beklersek 2.5-3 sene burda kalmak zorunda olucaz:( üstelk ataması nereye çıkıcak belli bile değil. ya tekrar burayı yazarsa, puanı buraya yeterse??

ortak noktalarımız var sizinle. eşiniz ne mühendisi ?
 
Back
X