Evliliğimi bitirmeli miyim...

ahbitanem

çok zor
Kayıtlı Üye
24 Temmuz 2009
665
1
116
Diğer
içim yanıyor ama eşimle bu geçen 5 sene sonrasında anlaşamıyoruz, haziran ayında babamı kaybettim ve sonrasında herşey kötüye gitti benim psikolojim tahammülsüz oluşum sinirli agrasif olmam ne yazıkkı kimsem kalmadı:14: hasta annem ve yaşlı babanem dışında, çok yalnız ve ne yapıcağını bilmez haldeyim, eşim anlayışsız eşimin ailesi anlayışsız ve acımasız bana kol kanat germediler ve eziliyorum baskıları suçlamaları altında benim yanımda olabilecek hakkımı savunacak kimsem yok, çocuğum sürekli eşimin işleri dolayısı ile ertelemesi sonucu olmadı, ben otuzbeş yaşındayım ve bir çocuğum gerçek bi yuva sıcaklığı ve bana sahip çıkan bi erkek yok benden şikayet eden ve çaılşmam için baskı yapan bi kocam var, her işte çalışamıyacağımı söyledim ona, uygun bi iş henüz bulamadım, bide şu var çalıştığım zamanlarda da eşim sadece benden bekliyor herşeyi hiç yardımcı olmuyor sofra kurmaya bile, ben çalışacam ve akşamları ona hizmet edicem şikayet etmicem, yalnızsan çalışmak yani bekarsan çalışmak kolay ama evliyken insanı çok yoruyor, benim istediğim eş beni heryönden taşıyacak ve sahip çıkacak koruyup kollayacak bi eş, sizce ne yapmalıyım? :14: :14: :14: :14:
 
babanı kaybetmene gerçekten çok üzüldüm canım. allah rahmet eylesin.

eşinle bu konuyu konuştun mu tatlım? yani sen beni çok eziyorsun, çalışırsam ev işlerini yapamayabilirim gibisinden. aslında çalışırsan kafan da dağılmış olur birazda olsa. maddi durumunuz iyiyse bir temizlikçi falan tutsanız. nasıl olurdu acaba ? :93:
 
Son düzenleme:
eşim söyledikleri bir öyle bir böyle net bir cevap çıkmıyor ağzından, kararlı bi tutumu yok, bi diyo ben nasıl çalışıyorum nelere katlanıyorum ne zorluklar çekiyorum sende çalış, bi diyo seni anlıyorum senin için zor oluyor sen yeter ki sakin ol ben sadece huzur istiyorum, sakin davranıyorum huzurluyum, bi hafta sonra çalışma mevzusu ve benden şikayet tekrardan :53:
 
bu süreçte çalışıyor olsaydınız bunalımınızı daha kolay atlatırdınız.çünlü çakışmaya odaklanınca insandikkatini buyna veriyor ve düşünmüyor.düşünüp kafanda kurmayınca da daha sağlıklı oluyorsun.eşimle kavga ettiğimiz zamanlarda işime odaklanınca kendimi daha rahatlamış hissediyor ve evime daha rahat yenilenmiş olarak gidiyordum.ama tatillerde bile odak noktam sadece eşimle olan tartışmalarımız oluyor düşündükçe kafamda kuruyor ve ona dahada düşman oluyordumçsöyleyeceğim şuki çalışmak insanı yeniliyor ortamın değişiyor bir kere farklı şeylere yoğunlaşıyor ve ev ortamının kavgalı kasfetli durumundan uzaklaşabiliyorsun.psikolojinin düzelmesi için çalış eşin istediği için değil.sana çok iyi gelecek.yorgunluğa gelince fiziksel yorgunluğa katlanılıyor ama psikolojik bunalım insanı delip geçiyor.bunu yaşamış biri olarak söylüyorum.çok iyi biliyorum.
 
yasemine katılıyorum çalışmaya başladığında temizlik işleri için yardımcı alabilirsin...ne bileyim çalışmayı bu kadar da sorun etme.. sonuçta çalışmak sana da iyi gelir.. kafanı dağıtırsın.. yeni bir ortaama girersin vs.. çalışmak bence sana iyi gelecektir...
 
evet kendime uygun istediğim gibi bir iş bulursam kafamı dağıtmak için iyi, heryerde ve her patronun yanında çalışamam aksi bir iş benim için eziyet olur :50:
 
Eşinle oturup konuşun. Ona gerçekten çalışmanı isteyip istemediğini sor. Sende fikrini söyle. Böylelikle bii karara varın. Eğer çalışman taraftarıysa, birlikte sana uygun bir iş bulun. Böylece anlaşmış olursunuz canım :)
 
Son düzenleme:
ben boşanırsam da annemin yanına taşınıp çalışacağım zaten, çözümü çalış diyorsunuz tamam ama ben eşimden memnun değilim :25:
 
Eğer gerçekten eşinden memnun değilsen ve evliliğini bitirip yeni bir hayata başlamayı göze almışsan boşanma konusunu aç ona. Neden boşanmak istediğini söyle. Evliliğinizi kurtarmaya, daha güzel bir hayat haline getirmeye çalışın. Yapamıyorsanız tabii ki en doğru yol boşanmak. :/
 
beklentilerimi eşim vermedi bana çocuk istedim, beni korumasını istedim ama bu adam bunları yapmadı yapmıyor. evliyim kendimi yalnız hissediyorum, beni herkonuda her sorunda bir başımma bırakan bi adam eşim. beni anlayan vardır belki aranızda..
 
Birincisi; sizin bir kadın olarak korunmaya kollanmaya ihtiyacınız yok.

Sorunuzun cevabına gelince, aslında bu cevap sizde...

Siz zaten cevabı vermişsiniz bu bütün cümlelerinize yansıyor.

Zaten cevabıda kararıda etki altında kalmadan kendiniz vermelisiniz...

Ama benim size nacizane tavsiyem şu olacaktır.

Bu aralar iyi olmadığınızdan bahsetmişsiniz.

Sağlıklı kararlar ancak sağlam bir kafayla ve düşünce ile alınır.

Bence önce psikolojik destek alın ve bir uzman yardımın yönlendirmesiyle daha doğru kararlar verebileceğinizi düşünüyorum.
 
Son düzenleme:
Maddi durumunuz kötü mü peki:26:
Ben eşinizin tavrını hiç iyi bulmadım açıkçası çalışmanı istiyorsada daha kibar bir dille söyleyebilirdi..
 
1-eşin ne iş yapıyor gerçekten çokmu yoruluyor belki onun için sana yardımcı olamıyordur?
2-maddi durumunuz nasıl eşinin kazancı yetmiyormu? senden destek mi bekliyor?
3-çocuğunuzun olmaması ile ilgili hiç bir adım atmadınız mı? yani sorun kimde? çözüm sadece tüp bebek mi? bunun için paranız yeterli değil mi?
4-her işte çalışamamak tamam en doğal hakkınız ama ne mezunusunuz? daha önce çalışıyormuydunuz? ne zaman işten ayrıldınız? ihtiyaçlarınızı eşiniz kısar mı?
inan ben buraya daha okadar çok soru sıralayabilirim ki.
fakat ben tek bir noktaya takıldım eşimden memnun değilim diyosun hiç kimse 4x4 lük değildir.
kendi kafanda bitirdin mi bu evliliği yada yürümesi için ne kadar çaba harcadınız.
 
maddi durumumuz kötü değil, eşim makine mühendisi yalnız işi zor ve anladığım kadarıyla üç dört aydır yolunda da gitmiyor, ben dört aydır iyiyim sakinleştim tabi içimde acım var babama duyduğum özlem arttı, kabullendim herşeyi içime sindirdim ama eşimle olmuyor.
 
canım benım üzüldüm durumuna eşinle birlikte psikolağa gidin bence en dogrusu bu gıbı geldı banaa ama ben ayrılmakta kararlıyım diyorsan hayat senın hayatın
 
maddi durumumuz kötü değil, eşim makine mühendisi yalnız işi zor ve anladığım kadarıyla üç dört aydır yolunda da gitmiyor, ben dört aydır iyiyim sakinleştim tabi içimde acım var babama duyduğum özlem arttı, kabullendim herşeyi içime sindirdim ama eşimle olmuyor.

ben kurulmuş yuvanın bozulmasından yana değilim.
bazen benimde sinirlerim çok bozulduğunda çabucak gözden çıkarabiliyorum.
ama sakin düşün oturun konuşun. yuvayıkmak çok kolay çarparsın kapıyı olur biter.
ama bence yapma psikolojik yardım al zor zamanlar geçiriyo olabilirsin.
allah yardımcın olsun. ama iyi taraflarından da bak biz eşlerimizi önce evde hiç bir şeye dokunmamaya alıştırıp sonra yapmasını bekliyoruz yapmadıklarında da kendi kendimizi yiyoruz.
üzme sen tatlı canını biraz sabır az çaba geçer hepsi.
eminim eşinde anlayışla karşılar seni ki bak bayadır da anlayışlı arada oda kızacak belki başkasının sinirini senden çıkaracak. ki bizde yapıyoruz bunları dimi sakin kafayla doğru kararlar verirsin inşallah.
 
eşim çocuk istemedi senelerce hepbir bahane öne sürdü bi birini söyledi bi diğerini bahanleri sıraladı durdu, çocuk olayını hiç denemedik bile, beni soğuttu resmen ona olan güvenimi sarstı son bir senedir bende istemiyorum artık, ben anadolu üniversitesi bankacılık ve sigortacılık meslek yüksekokulu mezunuyum, sigortacılıkta beş sene çalıştım ve bu konuda bilgim yüksek, bir buçuk sene önce iş arkadaşımdan memnuniyetsizliğim katlanamıyacağım seviyeye ulaştı ve işten ayrıldım, yorulmuştum ve aynı zamanda evli olmak bir yandan ev işleride beni yoruyordu biraz dinlenmek istedim.
 
sen kafanda bitirmissin canim artik kararini vermissin sanki ben tabi ne yasadigini bilemem ama burda bahs ettigin konular ayrilik nedeni degil
 
Back
X