Merhaba daha once acmistim derdimi sizee eşimin guvensizliginden bahsetmistim tek bu yukun altindan kalkamiyorum ailememi anlatsam demistim. Sonra sizlerden aldigim fikirlerle yapmadim anlatmadim sabredip yola getireyim belki duzelir dedim.. sadece 15 gun gecti ve isler daha da cikilmaz oldu esim daha da cok kiskancliga guvensizlige basladi cevremdeki herkesle beni yakistirmaya basladi fazla bisekilde sanki bu hastaligi daha da cok tum vucudunu kaplamis gibi. Bana ulasamayinca annemi aradi kizina ulasamiyorum falan diyince anneme herseyi anlattim. Bana guvenmedigini kiskandigini iftira attigini dedim. ( esim farkli sehirde gorev yapiyor ben farkli sehirde calisiyorum. Es durumun sonucunu bekliyorduk.bu surecte wp ye girmemden tutunda kardeslerimin kocalarindan bile kiskandi kisknmakla kalmadida kafasinda bicok seyi kurguladi.bjnun gibi bi cok sey ve en sonki tartismamizda sen or.. dedi bana.) Ailem arkamda kesinlikle dönüş yok benim icin artik . Simdi soylemek istedigim sey 2 aylik evliligim husranla bitti. Uzuluyorum hemde cok. Benim uzuldugum bazi seyleri gorememem kör olmam ama onun derdi dugunde takilan takilar bana kavga aninda hepsini bana vericeksin hicbirini sana yedirmem ailene yedirmem seno rezil ederim adini cikartir ailenin basini yere egerim dedi. Evet bana bunu 2 ay once mutlu mesut evlendigim adam dedi.Oysa benim ailem ne bilerzik istediler nede lafini ettiler. Tek bi para lafini etmedim aslada etmem. Okadar canim yaniyorli daha 25 yasindayim ama kendimi okadar yasli hissediyorumki yasama dair hicbi umudum yok gibi. Nasil atlaticam ben bu sureci hic bilmiyorum.sizce neyapmam lazim tum altinlari verip benden uzak durmu demeliyim yoksa sonuna kadar savasmalimiyim.
