Evlenmden önce pembe gözlüklerim vardı, sevecendim, saftım, gizlim saklım yoktu, sırrım yoktu, herşeyle mücadel edip değişimlere vesile olabilirim sanırdım.sadece mutluluk vardı.Takıntılıydım, hassastım, sinirliydim, inatçıydım, gururluydum, bencil olabiliyordum.
Şimdi gözlükler çıktı.Daha temkinliyim, o saflığım kısmende olsa yok oldu, artık sırlarım var, gizlenmesi gerekn olaylar olduğunu anladım.Mücadelenin yıpratıcı, değişimin boş olduğunu anladım.Mutluluğun yanına hüzünde eklendi.Mutlulukta 2 katına çıktı bunun yanında.Hala takıntılıyım çok azı gitti.Hala hassasım ama babam gibi önemseyenler yok.dolayısıyla kendi içimde hassasiyetim.Sinirim sadece kendime kaldı, inadım kırıldı.bencil olamıyorum istesemde.Gururluyum hala.
Kısacası bekarken çiğdim, şimdi pişiyorum.
Olgunluğu öğretti bana evlilik, kadınlık...