Aldığımız bir kazağı, daima ilk gün gibi giymeyiz. Yediğimiz bir yemeği tekrar tekrar aynı iştahla yiyemeyiz. Arabamıza binince ilk gün gibi heyecan duymayız. Bebeğimizi kucağımıza aldığımızda, ilk gün kadar tuhaf hissetmeyiz. İşe başladığımızda ilk gün gibi tuhaf bir gurur duymayız. Vs vs.
Her şeyin heyecanı zamanla azalır. Buna alışmak denir. Ha sevgimiz mi biter? Asla. Severiz elbet ama tepkilerimiz değişir.
Üstelik aşk bahsettiğiniz minik kurlardan çok daha fazlasıdır. Evlilikte aşk kadar bazen daha çok önemli şeyler vardır. Sabır, hoşgörü, vefa, sadakat, destek, birlik, güven, fedakarlık, dostluk, sırdaşlık ve aklıma gelmeyen daha bir sürü şey. Bunlar eksikken, yapılan sevgi gösterilerinin hiçbir anlamı ve kıymeti yoktur. Samimi de gelmez. Evlilik aşkı öldürür klasiği de baydı artık bence. Evlendikten sonra iki taraf da bazı şeyleri bırakır çünkü. Oturup onu nasıl baştan çıkaracağını değil geleceğini nasıl kuracağını düşünür.