Evlilik Hayatında Erkeğin Rolü

Hayırlı geceler hanımlar Benim kendimce kafamda yer edinen bir şey var ve bunu burada paylaşmak istedim. Üç yıllık evliyim, eşimi gerçekten seviyorum, tabiki hepimizin eksik yönleri vardır muhakkak ama kocamın gerçekten karakteri o kadar sağlamdır ki.. Merhametli, adaletli, olgun, insana değer veren birisi.. En sevmediğim ve rahatsız olduğum özelliği ise siniri. O kadar ufacık şeylerde aşırı tepkiler veriyor ki zamanla daha da iyi olacağına inanıyorum çünkü ilk evlendiğimiz zamanlara göre şuan çok daha iyi. Paylaşmak istediğim asıl konu ise şu. Eşim çok asosyal bir insan. Biz beraber karı koca olarak eğleniyoruz, vakit geçirirken gayet keyifliyiz. Ama eşim ortamlarda çok kasılır, insanlarla diyaloğa kolay kolay giremez. Aileme karşı da sizli bizli konuşur ve ben gerçekten buna çok üzülüyorum. Eşimi değiştirmek gibi bir düşüncem yok, onun açısından bakınca bazı şeyleri de anlayabiliyorum. Kendisi aile sevgisiyle büyümemiş, küçük yaşta evinden ayrılıp yatılı okula gitmiş daha sonrasında da memleketinden ayrılmış. Bizde tam tersine o kadar sevgi dolu bi ailede yetiştik ki küçüğünden büyüğüne hep bi arada kalabalık telaşlı cümbür cemaat bir ortamda büyüdük. Kültürlerin, yetişme tarzlarının illa ki etkisinin olduğunun farkındayım da böyle olması gerçekten içten içe canımı sıkıyor. Anneme anne bile demiyor, özellikle bir şey olduğundan değil ama söyleyemiyor mu artık bilemiyorum. Ailemle görüştüğünde nasılsın diye kendisine sorduklarında iyiyim, sizler nasılsınız diyerek karşılık veriyor. Akrabalarım bizim olduğumuz şehre geldiklerinde ben onları görmeye gittiğimde akşama eşim beni almaya geleceği zaman sende çık bi gör diyorum yok diyor çıkmıyor, utanıyor. Bu durumu zamanla geçer mi acaba?

Eşinizde sosyal fobi var. Bende de var. Bilmiyorum gecer mi ama biz guvenli alanimizin disina çikmak istemeyiz pek. Insanlarla bir arada olmayi sevmem ben de. Telefonla konusmayi sevmem. Rahatsiz edilmek istemem hic. Oldugu gibi kabul edin buna üzülmeyin.

Ablamın eşide aynı böyle ablam hiç takmıyor annemler de çok uyuz oluyorlardı ilk başlarda ama artık alıştılar hala öyle. tabi asosyal biri değil çevresi var. sen açacaksın onu utansanda gel diyeceksin bırak siz biz desin ortamlara zorla sok alışsın. arkadaşlarınızla buluşun sen deli dolu ol aç onu başka türlü açılmaz.

Zamanla değişir ama kendi haline bırakmayın. Kalabalık ortamlara götürün. Çok kişilik oyunlar oynayın kendi bile farketmeden sosyalleşir

Sen acacaksin onu.. her eş zamanla birbirine benzer, huyundan suyundan kapar..
Kalabalik yerlere gotur, yol goster, ogret..
Bak boyle derlerse boyle de ki konu acilsin, sohbet baslasin de. Arkadaslarinla bulustur bi yerlere gotur.
Basbasayken soyle eksik gordugun seyleri.. bak onlar bunu dedi, onun yerine boyle deseydin daha iyi olurdu vs gibi.
Utanma,cekinme,onlar senin de ailen, seni seviyorlar de. Yabanci gibi durmana uzuluyorum de.
Aslinda sohbetin cok iyi, kabugunu kırmalisin de.
Cesaret ver ona. Arada laf at,sohbete katilmasini sağla.
Mesela o gun iyiyse, oo bugun sohbetin cok keyifliydi de. Motive et,takdir et, begendiysen soyle.. o da nasi olmasi gerektigini anlar boylece
Ozguvensizlik ve asosyallikten kaynaklidir bu. Dar cevrede buyumus olmaktan, cok kalabalik ortamlara girmediginden... aşılamayacak bir durum degil de.

Adam resmiyetten hoşlanıyor demekki
Bende aşırı samımı ınsan ılıskılerını sevmiyorum
Sonra densız densız sakalar yapılıyor
Herkesın bır beklentısı oluyor
Esınızı oyle kabul edın

Ben de kalabalık akraba ortamlarını sevmem. Eşim hadi sen de çık dese çıkmam sanırım. O konuda haklı. Siz açın biraz.

Bunda üzülecek ne var. Saygıda kusur etmediği sürece aşırı samimi olma şartı yok ki. Herkes sevgisini Farklı gösterir. Eşinizin de illa bir sevgi dili vardır ve ailenize sevgisini o şekilde belli ediyordur. Bence eşinizi zorlamayın. Kendi hazır olduğunda ve istediğinde zaten aşacaktır duvarlarını. Ne güzel işte mutlu Mesut yaşıyorsunuz. Şükredin.

Hepinizin yorumlarına da saygı duyuyorum ama biz eşimle beraberken birçok eğlenceli şeyler yapıyoruz. Dıştan bakıldığında çok sert gözükür ama aslında öyle değildir. Kendini rahat hissettiği ortamlarda özellikle de benimleyken harika vakit geçiriyoruz. Eşimin asosyalliğine karşı ben tam tersiyim. Pozitif, komik bi insanım bundan dolayı da ister istemez eşler birbirini tamamlar durumunu yaşıyoruz. Evlendikten sonra kendi akrabaları bile; Ayhan evlendikten sonra çehresine tebessüm geldi diyorlar. Sadece dediğim gibi çok sosyal değildir. He bu durumdan dolayı annemler şikayetçi değil kesinlikle. Çünkü dediğim gibi ailesiyle beraber büyümemiş çok küçükken ayrılmış hemde biraz eski zihniyette kalmışlar, böyle samimi ortamda yetişmemişler. Birde ailem eşimin karakterini gördükçe onu daha iyi tanıdıkça bana özellikle üstüne basa basa söylüyorlar ki; “Kızım bak kocan sana bu kadar değer veriyor, seni seviyor. Seninde önceliğin bunlar olmalı, ayrıca birgün olsun bize bi saygısızlığı olmadı. Taktıkların önemsiz şeyler.” diyorlar, bende rahatlıyorum ki eskisi kadar da değilim. Önceden çok çok aşırı kafama takıp büyütüyordum. Dediğiniz gibi akışına bırakmam lazım, kendi kendine ailemin içine girdikçe alışır diye inanıyorum. İnşallah öyle olur. Ben gerçekten onu olduğu gibi seviyorum ama bazen nefsime yenik düşüyorum, şöyle olsaydı veya niye böyle olmadı diye. Biliyorum ki olması gereken en güzel şey insanları olduğu gibi kabul edip, saygı duymaktır.
“Bu kız bunların farkındaysa neden burada böyle bir paylaşım yaptı?” diyebilirsiniz ama bazen cevabını bildiğiniz şeyleri başkasından duymak iyi hissettiriyor. Değerli yorumlarınız için teşekkürler kızlar Rabbim sizinde gönlünüze göre versin her şeyi hayırlı bir şekilde