Eğer aynı kafada insanlarsanız, ki bunu az çok konuşarak anlayabilirsiniz...bunu evlenerekte yapabilirsiniz. Biz eşimle ben doktoraya basladığımda evlendik. Akademmisyenliği seçtim, çok zorlandım, çok yıprandım, yeri geldi pes ettim ama o bu kadar emek verdin vazgeçme dedi...yeri geldi evi temizleyemedim, yemek yaomadım ağzını açıp tek kelime etmedi, yurt içi ve yurt dışı birçok yere gittim kariyerim için...oda işi için çok çalışıyır eğitimlere gidiyor, üstelik farklı illerde çalışıyıruz ve haftanın 3-4 günü görüşebiliyıruz... Yıldığımız, yıprandığımız anlar olmuyor mu oluyor ama hep birbirimize destek oluyıruz. Çünkü biliyoruzki, bu meslekleri bıraktığımızda belki de bu kadar mutlu olamayacapız... O yüzden eğer aynı yapısa insanlarsanız herşey yürür...