Arkadaslar merhaba boyle bi konu belki bir cok kez acılmıstır ama kendi konumu paylasmak istedim benim durumum dert değil ama baska fikirler almak istedim.Ben 1 yıllık evliyim henuz cocugumuz yok esim evlenmeden evvel hep annelere uzak oturalım derdi evimizi iki aileye de orta uzaklıkta aldık esim simdi annesinden nerdeyse cıkmıyor ayrılmak istemiyor kayınvalidemleri seviyorum ama evlendiğimizden beri bir cok kez kalmak mecburi olmayıp tekrarlanınca canımı sıkıyor kayınvalidemler de akraba apartmanın da iki laf edemeden biri geliyo gelenleri de sevsem de insan bazen yanlız kalmak istiyor biz bize cok nadir oturuyoruz belki o an moralim bozuk hep gülmek zorunda kalıyorum suratım dusse hemen birsey oldu mu diye soruluyo bazen bogulucak gibi oluyorum ben evimi seviyorum bi kac saat oturduktan sonra evime gelmek istiyorum mecbur değilsek o da 1 gunden fazla kalmak istemiyorum bunu belirttiğimde hemen kavga cıkıyo sesimi cıkarmak istemiyorum bu sefer ailesi yanlıs anlıycak durumu duzeltemiycem diye korkuyorum.Esim de belkide bu durumu hissedip bundan istifade ediyo bilemiyorum ama boyle olunca ende sogukluk oluyor. Bir baska sorunum da esimin gelir duzeyi cok dusuk değil ama giderimiz fazla fakat surekli borc icindeyiz artık boguluyorum daha birinci seneden n boyle birde nufusumuz 3 olsa ne olacak bilmiyorum bu resmen içime dert eskisi gibi değil biraz huyları değişmeye basladı beni artık cok sallamıyo gibi boyle yaparak brni uzaklastırıyo sadece Allah'a sukur kotu alıskanlıkları yok bilmiyorum cok mu evham yapıyorum? Yoksa zamanla düzelir mi?
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi