Aslında durum şu ben çok sevdim. Eşimde öyle. Ben çok fedakarlık ederim her zaman herkese yapim bu sanırım ama çok fedakarlık çok vefasızlık getiriyor bazen.
Biz evleneli 6 yıl olcak. Her evlilikteki gibi kavgalarimiz oluyor ama geçiyordu. Ama eşim son zamanlara doğru küfür ediyor sürekli kavgada. Hep söyledim bak kaldıramıyorum böyle konuşma telefisi olmaz diye. Hep mükemmel o kendi gözünde. Çok klasik bir Türk erkeği diyebiliriz. Herşeyin her zaman suçlusu benimdir yani ona göre. Benim boşanma gibi bir ihtimalim asla yok.
Sorun şu ki ona tabi tâbi iyi davranıyorum her zamanki gibi elimden geleni yapıyorum ama içimde hiç sevgi kalmadığını hissediyorum. Onu görünce mutlu olmuyorum. Evden nöbete gidince rahatlıyorum.
Ruhu alınmış bir hizmet robotu gibi hissediyorum. Bu geçer mi? Sevgi tekrar gelirmi? Ne biliyim yaşayan varmı bunu eski haline dönebilir mi insan?
Biz evleneli 6 yıl olcak. Her evlilikteki gibi kavgalarimiz oluyor ama geçiyordu. Ama eşim son zamanlara doğru küfür ediyor sürekli kavgada. Hep söyledim bak kaldıramıyorum böyle konuşma telefisi olmaz diye. Hep mükemmel o kendi gözünde. Çok klasik bir Türk erkeği diyebiliriz. Herşeyin her zaman suçlusu benimdir yani ona göre. Benim boşanma gibi bir ihtimalim asla yok.
Sorun şu ki ona tabi tâbi iyi davranıyorum her zamanki gibi elimden geleni yapıyorum ama içimde hiç sevgi kalmadığını hissediyorum. Onu görünce mutlu olmuyorum. Evden nöbete gidince rahatlıyorum.
Ruhu alınmış bir hizmet robotu gibi hissediyorum. Bu geçer mi? Sevgi tekrar gelirmi? Ne biliyim yaşayan varmı bunu eski haline dönebilir mi insan?