• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlilikten Ümidi Kesmiş 30+ hanımlara soruyorum

Böyle bir üyeliği daha vardı bu arkadaşın, konuları hep aynı terane
iyi de bu konuda fake olacak bir şey göremiyorum ben?
sonuçta ortada bir sıradışı durum yok, cinsellik yok, reklam yok vs. yok.
bence tespitiniz yanlış. gayet sıradan bir konu. dertleşmek için açılmış.
 
evlilik zorunlu değil ama 30 artık erken bir yaş

görümcem 37 yaşında evlendi mesela

arkadaşlarım artık 32-33 yaşlarında evleniyor

30 yaşında hamileler garipseniyor erken evlenmişsin diye
 
bence. evlatlık alma daha yaşın genç evlenirsin acele etme çocuğunda olur . çok karamsar duşunuyorsun. yaşamayı bil anı yaşa bence. daha çok gençsin
 
Kendini mutlu edecek başka bir şeyler bulup evliliği kafandan attığında karşına biri çıkar büyük olasılıkla.
Çünkü bırakınca olur bazı şeyler. Ayrıca yaşın çok değil gerçekten şimdiden kurtulmaya bak bu takıntıdan.
 
Bence kendine güzel ve yeni bir ortam yap. Çık eylen gez toz. Kendini yaşa. Her konuştugun kişiyle sevgili olma düşüncesinede kapılma. Böylelikle kalbinde ağzına gelmez. Ama yinede doktor yardımı al.
 
iyi de bu konuda fake olacak bir şey göremiyorum ben?
sonuçta ortada bir sıradışı durum yok, cinsellik yok, reklam yok vs. yok.
bence tespitiniz yanlış. gayet sıradan bir konu. dertleşmek için açılmış.
Konu sahibi zaten eski bir üye ama yine de konularında bişey beni rahatsız ediyor gerçekçi gelmiyor bana. İkinci üyeliğinde de yazdıklarını hatırlıyorum, bilgiler birbirini tutmuyordu buradaki üyeliğiyle. Yazdıkları da gerçek olamayacak kadar arabesk ve abartılı bence. Ben ısrarla sosyal deney yaptığını düşünüyorum hahah.
Neyse niye taktıysam ben de, fake olmadığını düşünüyorsanız yorum yapmaya devam edin.
Belki de ben yanılıyorumdur eğer öyleyse peşinen özür diliyorum konu sahibinden.
 
Bu tarz konuları görünce yemin ederim insanlardan soguyorum. 30 yaşını geçmiş evliliği kapatmış nedir yahu yok hayattan soğudum yok bana kim bakacak. Emin ol evlensen kocan sana bakar! Herşey koca mi bu nasıl ezik bir psikoloji. Kocaman bosanirken bu kadar zavallı hissetmemistim. Sen kendine bu kadar acir san hayat seni toz duman eder cümlelerin bile içimi şisirdi biraz kendine gel
 
Gelecek planlarınız nedir ? 30 yaşındayım 31'e girmeme çok az kaldı. Gönül işlerinde şanssızım bir türlü "işte o" diyeceğim kişi karşıma çıkmadı çıkanlar olduysa ilerlemedi bir şekilde.. Evet yaşında ne var diyeceksiniz belki ama ben evlilikten ümidi kesmiş durumdayım. Gönül işi defterini kapattım zira ben biriyle konuşmaya başlasam bile çok çabuk bağlanıyorum, o flört denilen süreci kaldıramıyorum zaten panik atak hastalığı başladı bende, anlayacağınız o umutlu kalp çarpıntıları halleri bana iyi gelmedi. En azından hayatta kalıyorum böyle ama, böyle de hayat çok tatsız tuzsuz.

Geleceğim gözüme çokkaranlık, çok belirsiz görünüyor. Yaşlanınca ben ne olacağım, bana kim bakacak ? Bana "anne" diye sarılan bir çocuk, "karım" diye sarılan bir adam olmadıkça yaşamamın amacı ne ? Hayatım iş-ev-bilgisayar üçgeninde geçiyor, arkadaş da kalmadı hepsi mutlu yuvasına çocuğuna odaklı yaşıyor. Değişik bir ruh hali içindeyim, ben 19 yaşındayken görücü gelmişti vermemişlerdi ailem beni okutmak için, "keşke gerekirse zorla evlendirselerdi, eşim yuvam yuvam olurdu" diye düşünürken yakalıyorum kendimi ne acı dimi. Okudum meslek sahibi oldum ama beni mutlu etmiyor, anladım ki hayat bir bütün sadece birşeyde tatmin olup mutlu olmak mümkün değil. Sevmek-sevilmek istiyorum ama yok, yok,yok.

Anlayacağınız geleceğim pek karanlık. Ben de evlat edinme işini araştırmaya başladım, bana can yoldaşı olur, annem der,yaşlanınca bana bakar elim ayağım olur. Belki ömür boyu birerkeğin aşkından ve cinsellikten mahrum kalacağım ama bu şekilde evlat sevgisi tadarım dedim. Annem şiddetle karşı çıktı. Neymiş, o yuvalara bırakılan çocukların öz aileleri genelde hırsız, katil, hayat kadını oluyormuş. Soy illa ki çekermiş,büyüdüklerinde beni keserlermiş ! "Saçma sapan evlatlık düşüneceğine koca çalışması yap" diyor ama ben her defasında birşeye ümitlerle başlayıp çakılmaktan bıktım, bu yüzden panik atak hastalığı başladı bende artık. hem nerde nasıl koca çalışması yapayım ev ve işten başka hayat yokki bu yaşta. Hayata tutunmak için kendime güzel bir sebep yaratmaya çalışıyorum onu ada annem kırıyor..
25 yaşında 1 çocuklu boşanmış bir kadın olarak bende sizin gibi düşünüyordum o zamanlar ve bir gün 35. Yaşımda ta ta ta taaammm karşıma şimdiki eşim çıktı gökten düştü sanki inanamadım aşık olduk 3 ayda evlendik 5 yıl oldu gayet mutluyum 40 yaşında tekrar anne olacağım Allah kısmet ederse.
Yani bu ladar kafana takma oluruna bırak biraz. Herşeyin hayırlısı de önce ;)
 
"Panik atak hastalığım ilerlemesin diye rahibe gibi yaşamaya karar verdim diyorsunuz" Bu cümleniz hastalığınızın ne kadar ciddi olduğunu gösteriyor, böyle bir durumda evlat edinme gibi bir sorumluluğun altına girmeyi nasıl göze alabiliyorsunuz?Evlat edinmek öyle kolay bir iş değil ki, bir bireyi hakkıyla yetiştirebilmek dünyanın en zor işi, bu psikolojiyle bunun üstesinden gelebilir misiniz? Bugün evlat edinip sonra "ya ben bu çocuğun sorumluluğu altında eziliyorum, zaten babasız tek başına annemin desteği olmadan yetiştirebilmem mümkün değil, psikolojik sorunlarım var " deyip o çocuğu tekrardan kedi yavrusu gibi yuvaya bırakırsanız çok büyük bir kötülük yapmış olacaksınız farkında mısınız?
 
yani marketten sebze alır gibi, bebek alayım bari o beni oyalasın biraz hem yaşlanınca baksın gibi bir düşünce çok yanlış, o çocuğa da yazık, henüz anne olabilecek psikoloji yok zaten sende. daha gençsin, biraz sosyalleşmeye çalış, arkadaşlarından iste birileriyle görüş, biraz bencil geldin bana hep ben hep ben gibi bir tavrın var, ama bu hayatta çabalamadan hiçbirşeyi elde edemezsin, kimseye altın tepside mutluluk sunulmuyor, aşk için de çabalaman lazım.
 
Sizin düşünceniz de hiç güzel değil bence habire yaşlanınca bana baksın bana baksın.Her evlat yaşlanan ebeveynlerine bakıyor mu ki böyle bir düşünceniz var? Yani siz bir evladı hakkıyla yetiştirmekten ziyade yaşlanınca kendinize baktırma peşindesiniz.Bu düşüncenizi değiştirin birini illa ki bulursunuz kısmet bu işler.
 
Hay Allahım yarabbim :kızgın:

Canım sen iyimisin görende 60 ına geldin menapoza girdin ümidin yok sanacak şaka gibi gerçekten

Daha 30-31 yaşındasın 20 - 25 yaş arası evlenip çocuk yapanlar genelde çalışmayan insanlar 25 ve üzeri ise okuyup iş güç sahibi olanlar ve sende işini gücünü bulmuşsun Rabbimin yazdığı bi tarih elbet vardır

Bende 30 lu yaşlardayım ve bende senin gibi ümitsiz bakıyordum ama bir anda oluyor herşey inan geçen yil bu zamanlar ilişkim bile yokken şimdi nişanlıyım Allah hayırlı kapılar açsın bu işler bi anda oluyor sen bile neye uğradığına şaşırıyorsun
 
25 yaşında 1 çocuklu boşanmış bir kadın olarak bende sizin gibi düşünüyordum o zamanlar ve bir gün 35. Yaşımda ta ta ta taaammm karşıma şimdiki eşim çıktı gökten düştü sanki inanamadım aşık olduk 3 ayda evlendik 5 yıl oldu gayet mutluyum 40 yaşında tekrar anne olacağım Allah kısmet ederse.
Yani bu ladar kafana takma oluruna bırak biraz. Herşeyin hayırlısı de önce :KK66:
ikinci bebeği yaparken hiç korku olmadı mı. yani bakabilir miyim isteksizlik olur mu vs. diye?
 
Okurken evlilik öyle güzel bir şey de benim mi haberim yok yaa diye okudum :)

Dışardan öyle tatlı bir yer gibi görünüyor haklısın.

Elbette her yaşın belli ihtiyaçları var. Sen hepsini tamamlamışsın bu kaldığı için tatsız tuzsuz geliyor hayat..
Ben sana gönül işlerine devam et ama hani kendini çok kaptırmadan diyeceğim yapamaz mısın?

Bir evlilik konusunu at kafandan, yaşı da unut.
İnan 31 geç değil. En doğru seçimler yapacağın yaş bence.
Bu açıdan çok şanslısın.

Yaşı ve evliliği unutarak sev, sevil gez toz.

Su akar yolunu bulur. :KK66:

Bence kendine güzel ve yeni bir ortam yap. Çık eylen gez toz. Kendini yaşa. Her konuştugun kişiyle sevgili olma düşüncesinede kapılma. Böylelikle kalbinde ağzına gelmez. Ama yinede doktor yardımı al.

Kendimi kaptırmamayı ben de çok istiyorum ama olmuyor bir türlü beceremiyorum :KK43: en son yıkıldığım olayda çocuğu 3 haftadır tanıyordum bana ilgi gösteriyordu, bir haftadır da Flört gibi bir durumun içindeydik.. Ben kendimi hep telkin ettim "kendini kaptırma sibel, ciddiye alma eğlen sadece kafanı dağıt sadece, yaşı küçük zaten" diye (benden 4 yaş küçüktü) ama bir hafta sonunda bitince birden yıkılıverdim darmadağın oldum. Kendi kendime telkin etmem de işe yaramıyor bağlanıvermişim. Her defasında böyle oluyor. Bu olaydan sonra başladı panik atak bende. Günler boyunca ölüyorum sandım kalp krizi geçiriyorum sandım...
 
Erkek milleti kendilerine çok çabuk bağlanan, peşinde koşan, ilgisini sevgisini erkenden önüne seren kadınlardan hoşlanmazlar. Hele ki bu kadın 30 yaş üstü, görmüş geçirmiş olgun bir bayansa koşarak kaçarlar. Bu huyunuzu törpülerseniz normal ilişkileriniz olabilir.

Ama öbür türlü nasıl ilişki başlayabilirim ki ? Ben normal güzellikte bir kızım dolayısıyla çaba sarfetmem gerekiyor. Aslında ben Çekingen ve utanan biri olduğum için okul yıllarında sevgilim olmamıştı. Son zamanlarda bunu kırmaya çalışıyorum doğru çünkü bir erkeği peşinden koşturacak denli çarpıcı bir güzelliğim yok maalesef.

Bana baksın diye ne çocuk yapın ne de evlatlık alın. şu mantıkla çocuk yapılır mı ya?

yani marketten sebze alır gibi, bebek alayım bari o beni oyalasın biraz hem yaşlanınca baksın gibi bir düşünce çok yanlış, o çocuğa da yazık, henüz anne olabilecek psikoloji yok zaten sende. daha gençsin, biraz sosyalleşmeye çalış, arkadaşlarından iste birileriyle görüş, biraz bencil geldin bana hep ben hep ben gibi bir tavrın var, ama bu hayatta çabalamadan hiçbirşeyi elde edemezsin, kimseye altın tepside mutluluk sunulmuyor, aşk için de çabalaman lazım.

Sizin düşünceniz de hiç güzel değil bence habire yaşlanınca bana baksın bana baksın.Her evlat yaşlanan ebeveynlerine bakıyor mu ki böyle bir düşünceniz var? Yani siz bir evladı hakkıyla yetiştirmekten ziyade yaşlanınca kendinize baktırma peşindesiniz.Bu düşüncenizi değiştirin birini illa ki bulursunuz kısmet bu işler.

Yanlış anlaşılma olmasın sadece yaşlanınca baknası diil.. Insan yaşlılığında yanında bir ses bir nefes arıyor, destek olabilecek birini arıyor. Evlenemediğim için alacağım kimsesiz bir bebekle birbirimize sevgi verebiliriz , yalnızlığımızı paylaşabiliriz diye düşünüyorum. Benin annem hasta ve ben ona bakıyorum. Zaten beni sevdiğinde içinden gelerek bakar bana yaşlandığımda.
 
Back
X