Haklısınız. Dolup dolup buraya yazıyorum. Ama bu kez kararım kesin. Herkese , bunca zaman sakladığım arkadaşlarıma bile anlatıyorum. Anlatıyorum ki beni bilesinler o adama karsı. Zaten kızıyorlar bana kendini bu kadar nasıl değersizleştirirsin diye.
Tabii ki böyle giyinirdim. Hatta tayt giyerdim, ip askılı elbise giyerdim. Bana sadece tayt ve ip askılı giyme demişti. Onun dışında giydiklerimi çok beğenirdi. Hatta başın açık ama kapalılar gibi giyiniyorsun bile demişliği vardır. Onun tek derdi, onun memleketinde dikkatli giyinmemdi. Mesela kalın adkılı uzun elbiselerimi bolero ile giyinmemdi. Tek buydu. Tek ricası buydu. Tabii ki problem yapmayıp tamam dedim. Ama evlendik evleneli her şeye kulp bulur oldu. İlk buluşmada giyindiğim buluzu 1 yıl sonra yıl dönümümüzde giyindim. Buluzu çıkartırıp parçaladı. Sonra dedim ki bunu ben ilk buluşmada giyinmiştim. Şaşırdı, bu muydu fln dedi. Evlilik boyunca sürekli nişan elbisemin ve gelinliğimin ne kadar açık, ne kadar uçlarda olduğunu söyledi durdu. Söylemlerinin dozu arttıkça arttı. Başkalarının, arkadaşlarının eşlerinin giyimiyle benimkini kıyasladı, tv'den oyuncuların giyindiklerinden örnekler verdi. Seksenler dizisinden gülden'in elbiselerinden örnekler verdi. Bak, böyle elbiseler de var gibisinden. (Dizi 80'lerde geçiyor. Elbiseleri getirin gözünüzün önüne) yani sürekli sürekli ağzında kıyafet mevzusu. Ve sonu tartışmalar. Tartışmalarda bardak fırlatmalar, küfürler, boğaza sarılmalar, kıyafetlerimi kesmeler.... Her kavgadan sonra suçlu ben oldum. Ve önceden tamam dediği bir kıyafetıme hayır demeye başladı. Her kavgadan sonra 'artık bunu da giyemezsşn' dedi. Elinde oyuncağa döndüm. Bir kıyafetten bunlar olmamalı dedim. Pes edip tamam dedim, her anlamda istediğin şekilde giyineceğim. Çünkü merak ettim düzelecek mi. Sadece 1 hafta sürdü. Bambaşka şeylerden yine manyaklaştı. Kesin anladım ki bu adam manyak.
şiddetin değişik versiyonları yani.
neyse ki üstünde tepinmemiş.
kesinlikle seni aldatıyor. ondan bu kadar paranoyak.
kıldığı namaz değil başka bir şey.
Pişman olacak diye beklemiyorum aslında. Pişman olsa içim soğuyacak sadece. Pişman olsa ne affedeceğim ne devam edeceğim.... Valla çok ciddiyim. Bazı arkadaşlar benim yine döneceğimi söylüyor. Dönme ihtimalim olsaydı arkadaşlarıma hatta iş arkadaşıma bile durumumdan bahsetmezdim. Şu an ailem dışında en yakın arkadaşlarım biliyor. En ince ayrıntısına kadar anlatıyorum ki beni sarssınlar, beni doldursunlar adama karşı. Zaten doluyum da başkalarından duymak insanı daha da kararlı yapıyor. Mesela sizlerin bu forumda yaptıği yorumlar beni daha da kamçılıyor.
Bence de. Yine da insanın ibadetinin makbullüğü Allah2a bağlıdır. Ama aklı olan insan düşünüyor. Adamın ağzından küfür eksik olmuyor, karısını hırpalıyor, baskıyla istediğini yapmaya çalışıyor. Sonra da oruç tutup namaz kılıyor. Eee kul hakkı nerde kaldı? Onu gördükçe dinden uzaklaşıyordum adeta.
Bilmem ki. Yurt dışında, haliyle takip etmem imkansız. Ama birlikte olduğumuz zamanlarda telefonu ortadadır, şifre yoktur. Facebook adresi hep açıktır, hiç kapatmaz. Watsup yazışmalarınızı okurum. Arkadaşlarının hepsini tanırım, bensiz çıkmaz dışarı. Ama bunlar birlikteyken böyle. Ben Türkiye'ye döndüğümde bazen 2 ay bazen 3 ay ayrı kalıyoruz. Hiç hissetmedim öyle bir şey. Yine de bilemem tabii.
Güvenle ilgili onunla konuştuğumda eğer aramız iyiyse " Sana güvenmesem böyle ayrı ülkelerde devam edemezdik, sana güvenmesem en başta evlenmezdim. Sana sonsuz güveniyorum. Beni kızdırdığın anlarda senden bu şekilde intikam alıyorum. Biliyorum ki güvenle, ahlakla, namusla ilgili şeyler dediğimde canın acıyacak." şeklinde şeyler söylüyor.
Psikolojik şiddet bunun adı. Literatüre çoktan girmiş ama geleneksel kafadaki insanların haberdar olmadığı bir boşanma sebebi.
illa devamlı değildir. günübirlik ilişkileri olabilir.
çünkü ben manyağım diye bitirmeliydi cümleleri.
Belki, bilemem. Kim %100 tanıyor ki karşısındakini.
