kızın çok şanslı mune
akranlarıma göre yine de bu konulara cok ozen gosteren bir annem vardı ama o söz olayı var ya... hala aklımdadır, kaç yaşına geldim onun "yaparız ederiz" cümlelerini duyunca rahatlamak yerine, istemsizce ona karşı bir güvensizlik oluşuyor.
yani söz vermenin dışında bazen geçiştirmek icin verilen yanıtlar daha sonra gercek manada söylense de etkisini yitiriyor...
çocugun kendi dogru ve yanlışları demissin ya, bir arkadaşım da annesinin söylediklerini koşulsuz kabullenmenin yanlış oldugunu bilmesine ragmen annesinin her dedigine evet demeyi bırakamadıgından ötürü hayatı zorlaştıgı icin terapiye gitme kararı aldı.
ufacık gordugumuz seyler yetişkinlik döneminde sürekli karşımıza cıkan engellere dönüsebiliyor...