Fake hissetmek

Bunu yaşayan var mı hiç, fikir alışverişi için açtım bu konuyu. Derdime derman olun diye değil de, aa bende de vardı, şunu fark ettim, şu şekilde düşündüm geçti gibi gibi.

Ben ilişkilerimde biraz fake hissetmeye başladım. Sanki gerçek bir iletişim kuramıyorum gibi geliyor kimseyle. Küçüklüğümden beri herkes beni sevsin takıntım var. Ve mesela biriyle zıt düşersem çok strese giriyorum. Bu da bana ilişkilerimde kendim olamıyormuşum gibi hissettiriyor. Bir de mesela bir iletişim esnasında o kadar fazla kibar olmaya, sevecen olmaya, hiçbir negatiflik hissettirmemeye kasıyorum ki istemdışı bir şekilde, o iletişimden keyif alamıyorum. Mesela biri bana derdini anlatsın sabaha kadar dinleyeyim çok severim. Ama bunun dışında dikkatimin sürekli kendi üzerimde olmasından dolayı insanları çok da anlamadığımı, tanımadığımı fark ettim. Yaşadığım ülkede insanlar çok içe kapalı mesela. Fark ettim ki çoğu arkadaşım dediğim insan hakkında hiçbir şey bilmiyorum... Veya onlarla cidden gerçek samimi bir ilişki kuramamışım.

Veya bazen gün sonunda eve geliyorum yorulmuşum. Hiçbir mesajı cevaplamıyorum. Çok sevdiğim arkadaşlarım yazıyor WhatsApptan cevap verecek enerjiyi kendimde bulamıyorum. Çünkü ilişkiler, en sevdiğim insanlarla bile olsa beni çok yoruyor. Mesela birine bir şey dedim 115 saat kafamda "acaba yanlış anladı mı, acaba kırıldı mı, acaba beni aptal ve patavatsız buldu mu?" soruları dönüyor. Bu yüzden bazen salıyorum kendi kabuğuma çekiliyorum insanlarla ilişkimi kesiyorum. Genelde gün sonunda bu takıntılardan yorulmuş ve enerjisi çekilmiş bir şekilde yatağa giriyorum.

Mesela bazen çok iyi bildiğim konularda bile konuşmak istemiyorum. Mesela biri diyor ki "bu mültecilere de ne çok yardım yaptılar". Şimdi ben bu konuda uzmanım, birçok yardımı bankalara bizzat ben ulaştırmışım, kaç mülteci hangi kurumdan kaç TL yardım alıyor, yardımları kim fonluyor, kriterler neler, kaç mültecinin çalışma izni var, çocuk işçiliği hangi araştırmaya göre ne durumda... bunları biliyorum mesela. O an o insana argümanlarla gelebilirim, ikna edebilirim belki. Ama ağzımı açasım gelmiyor, çünkü hassas bir konuda çatışma olur. Çok iyi bildiğim şeyleri bile "belki, olabilir, çok da bilmiyorum ama..." gibi kelimelerle ifade ediyorum. Bu yüzden kimse gerçek yüzümü bilmiyor gibi geliyor. Kardeşim bile geçenlerde "senin herhangi bir konuda gerçek düşünceni anlamak çok zor" dedi. Ki kendisi en yakınımdır.

Yani böyle diyince iki yüzlünün tillahı, insanlar hakkında kötü kötü şeyler düşünüp yüzlerine gülen, nabza göre şerbet veren biri gibi algılanıcam ama öyle de değil. Yani genelde insanlar hakkında kötü bir şey de düşünmüyorum. Ama sanki üzerime yapışmış karakterim bu yani. Yapmacıklık gibi de değil. Aklım o kadar çok "bu insan bana onay verdi mi acaba" konusunda oluyor ki yani o insanın kusurlarını düşünmüyorum bile. O insanı gerçekten algılayamıyorum, görmüyorum tam olarak. Bazen de insanları gözümde idealize ediyorum.

Biriyle aram iyi de olsa içimde hep garip bir tedirginlik oluyor. Sanki o insan gerçek yüzümü görse beni sevmez gibi geliyor.

Böyle hisseden var mı aranızda? Ne yaptınız, nasıl ilerleme kaydettiniz? Ben zaten terapiye gidiyorum, son zamanlarda mesela kendi bedenimin dışına çıkıp insanlara dikkat etmeye başladım ve sanki biraz daha gerçek ve spontan oldum. Mesela insanlara sürekli sorular sormaya, onları tanımaya çalışmaya başladım. Veya aklıma yine takıntılı bir düşünce geldiğinde onu bir süre askıya alıyorum. Meditasyon da bana çok yardımcı oluyor.

Bende sizin gibiyim.

Bende meditasyon yapıyorum iyi geliyor. Bende de takıntılı düşünceler saçma sapan şeyler var inanın anlatsam gülersiniz.

Aslında dürüstlük o kadar kontrolsüzce yaygın ki son zamanlarda. İnsanlar sosyal medyalarda kendilerini rahatlıkla gömüyorlar. Tembellikleriyle övünenler dahi var.
Yorulmamak adına kendimiz olmalıyız. Çünkü rol yaparak nereye kadar herhangi bi ilişki sürdürülebilir?

xmona .!.:

Bende meditasyon yapıyorum iyi geliyor. Bende de takıntılı düşünceler saçma sapan şeyler var inanın anlatsam gülersiniz.

Genişletmek için tıkla...

Evet meditasyon bizim gibi takıntılılar için birebir! Beş dakikalığına bile olsa kafayı rahatlatıyor...

Merve .!.:

Yorulmamak adına kendimiz olmalıyız.

Genişletmek için tıkla...

Ya kesinlikle. Ben yoruluyorum gün içinde hiçbir şey yapmasam bile insan ilişkilerine endişe etmekten... Veya rol yapmaktan. Ama inanın hani bu rolü bilerek yapmıyorum. Yani bile bile yalan söyleme oynama durumu yok. Ama sanki istemsizce bir şekilde oynuyor gibiyim.

Ne kadar gereksiz ömür çürütüyorsunuz.İnanın bu hassasiyetiniz kimsenin umrunda değil, insanları dinlerken onlara saygı duyma hissi ile değil verdikleri bilgiler ile onları nasıl yönetebilirim diye düşünmeniz gerekiyor. Çoğu kişi konuşmayı çok seviyor, çok konuştukları için de açık veriyorlar, sadece kendinizi düşünün, başkası sizi düşünmez. Benimde kusurum bazen karşımdakini dinlermiş gibi yapıp dinlememek, bakın bunu aşamıyorum ama çok sorun değil, boş işler bunlar.
Siz kendinize ne kadar eziyet ediyorsunuz? İnsanlar yabancı ya da Türk farketmez çok kibar davranmayı gerektirecek insanlar değil. Bence insan sadece bu hassasiyeti çocuklarına göstermeli.
İnsan psikolojisinde vardır dişli olduğunuzu anlasınlar, dik durun, deli olun hatta, ben efendilikten hiç bir fayda görmedim, dikkat bile çekmedi talebim sıkıntım varsa. Ancak ne zaman ki delirdim kalkıp derdime derman olacak kilit insanlarla muhatap oldum o zaman çekinilmeye başladım, bu olunca da kimseye okadar da saygı duymak gerekmiyormuş, çoğunluk korkak ve insiyatif kullanamayan acizlermiş bunu anladım.
Naif olmayın, naif olmayın, naif olmayın.

En buyuk kk .!.:

Ya kesinlikle. Ben yoruluyorum gün içinde hiçbir şey yapmasam bile insan ilişkilerine endişe etmekten... Veya rol yapmaktan. Ama inanın hani bu rolü bilerek yapmıyorum. Yani bile bile yalan söyleme oynama durumu yok. Ama sanki istemsizce bir şekilde oynuyor gibiyim.

Genişletmek için tıkla...

Daha bugün eşimle bir şey konuşuyoduk. Bir şey söyledi bu toplumca böyle kabul edilir diye. Ama yanlış yerleşmiş bir şey o. E ama o öyle değil biliyosun dedim. Evet ama yüz kişiye sorsak dedi. Sormuyorum ki ben dedim. Ne düşünüyolar merak etmiyorum ki dedim. Sizde de bu durum var. Dün başka bir konuda söylemiştim. Konularınızı okumuyorum bile çok uzunlar diye. Her konuda konunuz var. Her şeyi burda sorarak başka insanların fikirleriyle kendi doğrularınıza temel oluşturmamalısınız. Elbette ki bundan bana ne. Ama kimsenin beğenmediği bir tercihi, bir duyguyu, bir durumu sırf canımız istiyor diye yaşamak -ki bu bazen doğru olmasa bile- o kadar haz dolu ki....
Minik pratiklerle bence ilerlenebilir. Yaş kaç?
Bir de aklıma şu geldi. Lisede filan hard rock dinliyordum. Arabeske filan abi bu ne yaa diye yaklaşan tiplerdendim. İçimde kalmış herhalde o zamanın damar şarkıları bir kaç senedir değişen beyin ve ruh ile arada açar dinlerim. Değiştim mi hayır yine o sevdiğim hard rock şarkılar başı çeker playlistlerimde. Amaaaaaağn demek gün geçtikçe daha da kolaylaşıyor. Hatta ben de bunu abartmaktan korkuyorum.

Aklindaki dusunceleri onemsedigin icin oluyor ve obsesif boyle basliyor o dusunceleri dikkate almazsan duzelir zamanla ilk zordur ama sonra gercekten onemsemeye basliyorsun dikkatini baska seye ver karsindakine odaklan

Insanlarin,şahsına dair olan fikirlerini o kadar önemsiyorsun ki sen bile yorulmuşsun gibi birşey çıkarttım ben yazdıklarından...
Iyi yönünle kötü yönünle de Kendin ol ya! Beğenmeyen zaten gider ne kaybedersin ki...öz değer konusunda biraz çalış derim

Bir arkadaşın tavsiyesi üzerine youtubedan Tülay Kök videolarını incelemiştim, "Sınırlar" serisi sizin bu derdinizi de kapsıyor. Bi bakın derim:

Bazi konularda benzer seyleri yaşıyorum. Sizin gibi "acaba kendim gibi olamıyor muyum" dedigim zamanlar da olmustur.

Cevrende kibar ve naif bir insan oldugum söylenir. Hatta büyük tartışma ortami olusacak konularda bile sakin ve ılımlı yaklasimim sayesinde ortam yumuşar ve takdir de görürüm. Ama bunu icimden geldiği için yaparim ben de.
Bazen de sert yönünü gostermek gerekiyor bir de bazi ortamlar vardir bilsen de bilmiyorum demek ya da yorum yapmamak daha iyidir, bazı ortamlarda da paylasmak daha doğru olur. Ben şöyle düşünüyorum, yorum yapmıyorum diye o konu hakkinda bilgisiz bile görünsem önemli değil, baskalarinin ne dedigi ne düşündüğü beni bağlamaz ben kendimden sorumluyum. Başka bir zaman paylaştığımda da aaa bunu nereden biliyorsun diyorlar :)
Yani içinizden nasil geliyorsa oyle davranin, acaba kırıldı mi üzüldü mu diye yine düşünün ama hemen kendinize gelip aman ne düşünürse düşünsün diyin kendinize.
Sevilme ve onaylanma ihtiyacı insanı istemediği seyleri yapmaya sebep.olur ama ne yaparsaniz yapin günün sonunda korktuğunuz başınıza geliyor ya da olmasi gereken zaten istemeseniz de oluyor.
Mesela ben meditasyon yapamiyorum o meditatif ruha giremiyorum. Ama denemeye devam

eskıden boyleydım ve bunun zararını gordum

bence bu yetıstırılme tarzıyla alakalı dıye dusunuyorum
benım aılem aman kımseyı rahatsız etme, fazla konusma, kımseye zararın olmasın, bır sorun cıkarma , ıdare et seklınde oyle cok yonlendırdı kı tum yasamımda oncelıgımın ınsanları mutlu etmeye yonelık oldugunu farkettım
bırgun bır baktım kı ınsanların tek derdı bende eglenmek ,yemek ıcmek dınlenmek ,ego tatmın etmek bos zamanını degerlendırmek ıs yerımde de yansımıstı joker gıbı kullanılıyordum herkesden fazla calıstırılıyordum cunku aynı zamanda hayır dıyememe hastalıgına da sahıptım fazla ınce dusunurdum bırı bana yanlıs yaptıgında yanlıs anlamısımdır derdım kendımde bır kabahat bulurdum ort bas eder uzatmazdım falan ek olarak bunlara da sahıptım

bır sure sonra dunyadakı tek salak benım sanırım dıye dusunmeye basladım ınsanlar benı degersız gormeye basladı cok ılgınc degıl mı ?halbukı bakacak olursak ıyı sır tutarım, zarar vermem ,dostluk yaparım ,yardımına kosarım ,yormam,mutlu edecek seyler yaparım , ıslerını kolaylastırırım ustelık karsılıgını da beklemem ve gormemde ama olsun ben sevmeyı severım ,deger vermeyı ıyılestırmeyı severım, bırıne verdıgım deger ve sevgı ıkımıze de yeter derdım. oyle yanlısmıs kı bu oyle buyuk bır sacmalıkmıs kı kendımı oyle ezmısım kı aslında... bı baktım bır sure sonra bu ınsanların benımle ısı bıttı ve uzaklastılar

sonra kafama takmaya basladım her konusmada her tanısmada gerılmeye basladım keyıf almam gereken seylerde bıle gerılmeye basladım
bu surecte ama hala kendımde daha cok hata arıyorum kesın yanlıs bırsey dedım, acaba benı sevmedımı ,acaba benı begenmedı mı ,habıre en mukemmelını yapayım kusursuz olsun da begensınler modundayım hala kendımı yırtıyordum ve haketmedıklerı degerı de verıp sabrı da gosterıyorum


ve anladım kı sorun bende degılmıs ınsanların cogu deger kıymet bılmeyen dusuncesızmıs ve aılem de bırseyı bana aktarırken eksık aktarmıslar once kendıme deger vermem gerektıgı kısmını soylemeyı unutmuslar
ben kendımı ınsanlar ıcın bosuna paralamısım asla verdıgım degerlerın kıymetlerın hassasıyetın karsılıgını gormedım , beklemedımde ama saygı da gormedım hatta sankı o ınce dusuncelerımı gorevımmıs sanmaya basladılar cunku ınsanlar sunu dusundu bence ''ben ıstemedım zorlamadım banane kendısı bu kadar ınce dusunuyor'' seklınde dusunuyorlar , bu ıyı bır ınsan demıyorlar ne enayı dıyorlar cogunluk bu sekılde

kazık yıye yıye ve yalnız kalarak aldım dersımı ve anladım kı hayatda mutlu olabılmek ve ınsanlara da fayda saglayabılmek ıcın , ıletısımımızı de guclendırebılmek ıcın tehlıke anında once kendımıze oksıjen maskesını takmak gıbı once kendımıze deger vermeyı bılmemız once kendımızı sevmemız gerekıyormus ...

kendınızı kesfetmenız gerek aslında ne kadar degerlı ve ıyı bır ınsan oldugunuzu farketmenız gerek kımseye ıhtıyacınız olmadan yasayabılecegınızı gormenız gerek mezıyetlerınızın oldugunu bılmenız gerek kendıne bakısınız degısmelı once ondan sonra hepsı corap sokugu gıbı gelıyor

fazla hassas ve ınce dusunen ınsanlar ıcın cogu kısı bunun ne sorunu varda kendını sevdırmeye calısıyor dıye dusunuyorlar bılıyor musunuz kımse kalbınızı ıcınızı goremıyor cogu kısı yapmacık algılıyor once kendı sınırlarımızı aşmamayı ogrenmek gerekıyormus
net sekılde hıslerımızı dusuncelerımızı gostermek gerekıyormus onlarınkını sındırıp tolere edıp onlara karsı ektra ozverılı olmak yerıne
bazen yasantılarda sarsıntılar ıyı olur bocalamalar , yıkılan yıkılır saglam olanlar ayakta kalır ve onlarla bırlesıp daha guclu olursunuz. kendınızı dogru ıfade edebılmek ıcın ektra cabalamayın zaten , cunku sızın anlattıklarınız karsınızdakının anladıgı kadar :)


öf ne uzun konustum halbukı aılem kımseyı sıkma derdı

aynen ya bende de var

Baskasinin hikayesinde fake olmak sorun degil de kendi hikayende fake olmamalisin.

Yani atiyorum bir dugune gittin, orada yalandan gulumsemek, aaa her sey cok guzel her sey cok mukemmel demek de belki fake olmaktir ama cok durust olmaya da gerek yok oyle yerlerde.

ama kendi bireysel iliskilerinde fake olunmamali. D damdan bir cok konuya yazar severim sozunu, eslerimize karsi da maskemizi indirmeyeceksek ne zaman indirecegiz diye. Ve maskenizi indirdiginizde kaybediyorsaniz birini kaybedin ne onemi var.

Ben de konu benimmiş gibi her mesajı konu sahibinden önce takip edip beğeniyorum.

https://www.youtube.com/user/PsikolojiTV/videos beyhan budak dıye bırı var uzman psıkolog
kendımı degersız gordugumu anladıgım bır vıdeosu var bende aydınlanma daha cok o zaman basladı
mesela tıpık davranıslar
bırı aa kolyen ne guzel dedıgınde normal ınsanlar ne der ? tesekkur ederım der
ben ne dıyordum
aman yaa cok ucuz surdan aldım su tl ye
ya bır sal kendını dımı tesekkur ederım de gec ne ozguvensız davranısmıs bunun ozguven sorunu ve kendını degersız gormenın ısaretı oldugunu bılmıyordum bu adam ogrettı bana resmen algılarım acıldı