Kızlar merhaba. Uzun süredir okuyarak takip ediyordum forumu.Ama bugün yazmak geldi içimden.Biraz rahatlamak...
Dün eşimle inanılmaz bir tartışma yaşadık.Her zaman ki gibi ailesinin ilgisizliği ve bencilliği yüzünden.Adım gibi biliyorum ki görüyor benim haklı olduğumu ama asla kabul etmiyor.
5 yıl olacak Ağustos'ta evleneli.Ve bu 5 yıldır bu tartışmalar hiç bitmedi.Yoruldum ve çok soğudum...
Dün benim anneme küfür etti tartışmamızda.Bunu asla kabul edemiyorum,sindiremiyorum.Ben de onun ailesini eleştiririm kendimce ama asla hakaret edici sözler söylemem.Hele hele eşimin yanında.
Bardak bu sefer taştı galiba.Ben boşanmayı düşünüyorum arkadaşlar.Bu sebepten mi diye sormayın,bu kıvılcımdan demek daha doğru olacak...Biriken her şeyi tutuşturan bu olay oldu.
Bu akşam ailemi çağırayım mı sizce? Oturup hep beraber konuşsak mı acaba.Babam boşanma olaylarına çok karşı bir insan.Ama ben gerçekten istemiyorum artık bu evliliği.Zaten uzun süredir de kızımla yaşıyorum ( yani evde varlığı yokluğu hiç önemli değil benim için ) ...
Özel bir firmada çalışıyorum.1.500 de maaşım var.Sizce yeniden bir hayat kurmak için yeterli olur mu bu para bana? Ailemin de durumu fena sayılmaz.Onlar da biliyorum çekmezler elleimi üzerinden.Ama ayrı bir eve çıkma olayını nasıl kabul ettiririm onun yolunu bulamıyorum.
Biliyorum eğer düşüncelerimi kabul ettirebilirsem,aynı evde yaşpamayı önerecek bana ailem.Bense yakın ama ayrı ev taraftarıyım.
Kafam çok karışık.Düşüncelerimde sadece kızım ve ben varım.Bir de tepkisinden korktuğum babam.Ama o hiç yok,çok acı ....
Nasıl açmalıyım konuyu? Anne sana küfür etti diyemem.İçimde biriktirdiğim şeylerden de pek haberleri yok.Anlatmam öyle her sıkıntımı,her derdimi.Oturup konuştuğumuz da taaaa öncesinden mi başlayayım ? Ama bu sefer de demezmi ailem sen neden bunları sakladın bizden diye?
Dün eşimle inanılmaz bir tartışma yaşadık.Her zaman ki gibi ailesinin ilgisizliği ve bencilliği yüzünden.Adım gibi biliyorum ki görüyor benim haklı olduğumu ama asla kabul etmiyor.
5 yıl olacak Ağustos'ta evleneli.Ve bu 5 yıldır bu tartışmalar hiç bitmedi.Yoruldum ve çok soğudum...
Dün benim anneme küfür etti tartışmamızda.Bunu asla kabul edemiyorum,sindiremiyorum.Ben de onun ailesini eleştiririm kendimce ama asla hakaret edici sözler söylemem.Hele hele eşimin yanında.
Bardak bu sefer taştı galiba.Ben boşanmayı düşünüyorum arkadaşlar.Bu sebepten mi diye sormayın,bu kıvılcımdan demek daha doğru olacak...Biriken her şeyi tutuşturan bu olay oldu.
Bu akşam ailemi çağırayım mı sizce? Oturup hep beraber konuşsak mı acaba.Babam boşanma olaylarına çok karşı bir insan.Ama ben gerçekten istemiyorum artık bu evliliği.Zaten uzun süredir de kızımla yaşıyorum ( yani evde varlığı yokluğu hiç önemli değil benim için ) ...
Özel bir firmada çalışıyorum.1.500 de maaşım var.Sizce yeniden bir hayat kurmak için yeterli olur mu bu para bana? Ailemin de durumu fena sayılmaz.Onlar da biliyorum çekmezler elleimi üzerinden.Ama ayrı bir eve çıkma olayını nasıl kabul ettiririm onun yolunu bulamıyorum.
Biliyorum eğer düşüncelerimi kabul ettirebilirsem,aynı evde yaşpamayı önerecek bana ailem.Bense yakın ama ayrı ev taraftarıyım.
Kafam çok karışık.Düşüncelerimde sadece kızım ve ben varım.Bir de tepkisinden korktuğum babam.Ama o hiç yok,çok acı ....
Nasıl açmalıyım konuyu? Anne sana küfür etti diyemem.İçimde biriktirdiğim şeylerden de pek haberleri yok.Anlatmam öyle her sıkıntımı,her derdimi.Oturup konuştuğumuz da taaaa öncesinden mi başlayayım ? Ama bu sefer de demezmi ailem sen neden bunları sakladın bizden diye?
Bence eşinizle konuşmayın, kararınızı haber verin derim ben.
