- 26 Ocak 2011
- 706
- 745
- 103
- 39
- Konu Sahibi cancangunes
-
- #1
Babamı bundan 8 yıl önce kaybettik. Hem annemin tek olması hemde ekonomik olarak zorlanmamız sebebiyle anneannemle beraber yaşama kararı aldık. Teyze ve dayılarımda bunu destekledi. Anneannemin kira olan evine yerleştik. Annanemin çok az aldığı bir maaşı var. Annemin babamdan kalan memlekette küçük bir dükkanı var ondan kira alıyor. Daha sonra annem kardeşime de baktığı için çalışmaya başladı. Hem aldığı kira hemde maaşıyla ciddi iyi bir geliri oldu. Her ne kadar anneannemin evine gitmiş olsakta tüm kira ve diğer giderler bir süre sonra tamamen annemin üzerine kaldı. Bu arada teyzem ve dayımlar bu ev annemizin evi diyerek her gün bize geldiler. Hergün gelip yiyip içip gidiyorlar. Hergünü abartmıyorm. Teyzemler ,dayımlar , çocukları. Annem hem çalışıp hemde onlara hizmet ediyor. Ve bunu herkes annemizin evi diye yapıyor.Annemde madem annenizin evi ben ayrılim bu evden herkes katkı yapsın annesine destekolsun beraber bakalım dedi. Bunuda asla kabul etmediler. Para vermek zor geldi hepsine. Bir süre sonra bu durum kabak tadı vermeye başladı. Kendi evimizde sığıntı durumuna düştük. Anneannem zaten geçinmesi çok zor bi insan. Burası benim evim , çocuklarım gelecek tabi diyor. Ama gelen çocukların hiç biri eline bir ise atmıyor. herkes evde gelip uzanıp yiyip içip gidiyor. Bir gün annem teyzemle kavga etti. Büyük bir kavgaydı. Kavganın sebebi de onun hediye ettiği süs eşyasının yerini annem nasıl değiştirirmiş. Anneannemde teyzemden yana oldu.Annemle küstü.Annem annesini aramasına rağmen konuşmadı çok kötü laflar söyledi. Annemde ben de bidaha aramayacağım dedi. Yıllardır görüşmüyorlar. Ama annesi ile görüşmemenin onu üzdüğünü biliyorum. En çokta annesinin onu bir kere bile merak edip aramamasına üzülüyor. Arayamaya cesareti yok . Zaten teyzemler annemden nefret ediyorlar. O yüzden onu görüştürmezler. Annem hem allah korkusu ile vicdan azabı çekiyor. Hemde annesini özlüyor. Sizce ne yapsın. Bu arada hiç bir kardeşiylede görüşmüyor.