- 2 Mayıs 2023
- 4
- 1
- 28
- Konu Sahibi manolya1995
- #1
Merhaba sevgili KK-üyeleri iyiki böyle bir platform var size şimdiden cevaplarınız için tşk ederim
Ben kendi kendimi hep sabote etmekten ilerleyemiyorum şu hayatta. 28 yaşına gırdım, bir kaç sebeblerden dolayı annemle yaşıyorum ve iyiyde anlaşıyoruz. Mesleğim var ancak o dalda çalışmıyorum henüz, yüksek lisans eğitimi almak istiyorum ilk önce
İçimde bir korku daha doğrusu aklımda engeller var..
Annemin belinde sorunları var o yüzden kendi işini fazla göremiyor alışveriş temizlik vs gibi şeyler
Babamla 3 yıl önce boşandılar
Gidip çalışsam annem yalnız kalır, bana muhtaç bensiz nasıl yapar gibi şeyler aklıma geliyor
Çok şükür elli kolu aklı her şey çalışıyor ama yinede suçluluk duygusunu yaşıyorum hep yanında olmam gerekiyormuş gibi
Eskide babam varken hiç evde durmuyordum, şimdide evden çıkarsam kötü hissediyorum kendimi
Hatta bir zamanlar (babam evdeyken) Kanada’ya gidip evlenecektim, azimli cesaretli biriydim.. Şimdi evin önüne bile zor çıkıyorum.. Tabi yaşadığım başka şeylerde var sevdiğimden kazık yedim, vs vs özgüvenimi hayat sevincimi kaybettim bulanıma girdiğim günlerimde oldu ama yavaş yavaş toparlanıyorum artık
Sizlerden bir düşünce, bir fikir alsam çok mutlu olurum şimdiden teşekkür ederim güzel günleriniz olsun
Ben kendi kendimi hep sabote etmekten ilerleyemiyorum şu hayatta. 28 yaşına gırdım, bir kaç sebeblerden dolayı annemle yaşıyorum ve iyiyde anlaşıyoruz. Mesleğim var ancak o dalda çalışmıyorum henüz, yüksek lisans eğitimi almak istiyorum ilk önce
İçimde bir korku daha doğrusu aklımda engeller var..
Annemin belinde sorunları var o yüzden kendi işini fazla göremiyor alışveriş temizlik vs gibi şeyler
Babamla 3 yıl önce boşandılar
Gidip çalışsam annem yalnız kalır, bana muhtaç bensiz nasıl yapar gibi şeyler aklıma geliyor
Çok şükür elli kolu aklı her şey çalışıyor ama yinede suçluluk duygusunu yaşıyorum hep yanında olmam gerekiyormuş gibi
Eskide babam varken hiç evde durmuyordum, şimdide evden çıkarsam kötü hissediyorum kendimi
Hatta bir zamanlar (babam evdeyken) Kanada’ya gidip evlenecektim, azimli cesaretli biriydim.. Şimdi evin önüne bile zor çıkıyorum.. Tabi yaşadığım başka şeylerde var sevdiğimden kazık yedim, vs vs özgüvenimi hayat sevincimi kaybettim bulanıma girdiğim günlerimde oldu ama yavaş yavaş toparlanıyorum artık
Sizlerden bir düşünce, bir fikir alsam çok mutlu olurum şimdiden teşekkür ederim güzel günleriniz olsun
Son düzenleme: