• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Fırtına öncesi sessizliği mi?

Felix_Felicis

Guru
Kayıtlı Üye
17 Ağustos 2011
4.514
7.491
358
Merhaba, sevgilimle iliskimiz biteli 1ay 2 gün oldu bugün. Ilk 10 gün çok ağladım. Ama hani bayılmalarım falan olmadı, çok çok kendimi dağıtmadım. Evet kilo verdim oldukca.

Ama artık oyle barısma ya da yeniden bir araya gelme diye ümidim de yok. Ama yine de hala cok sakinim. Ağlayamıyorum mesela. Bazen gün içinde gözüm doluyor, bir iki damla yaş akıyor o kadar. Ama kahrolma vs bisey yok. Hayatıma kaldığım yerden devam ediyorum, arkadaslarimla ailemle konusmak gibi. sakalasmalarım da devam ediyor, tamam eskisi kadar neseli degilim ama tamamen suratsız da degilim.

Son 2 yıldır baska sehirlerdeydik. 2 haftada 1 görüşüyorduk ama sürekli telefonla konusuyoduk mesajlasiyoduk. Yani uzak uzak da degildik birbirimizden. Dolayısıyla okulda ya da çarşıda pazarda karsılasmıyorum onunla, ama neredeyse her yere onunla gittigim icin de her gittigim yerde onu görüyor gibi oluyorum.

Bunu niye anlattım? Çünkü bu halime anlam veremiyorum. Ben deli gibi asıktım ona çünkü, bildiginiz evlilik hayalleri vs kuruyorduk. Hatta aldığımız kararları da evliliģe göre alıyorduk. Aşırı bi bağlılıgm vardı yani. Ama suan cok sakinim ve her gören cok cabuk ve iyi atlattın sen bu durumu senden bu kadarını beklemiyorduk diyor. Korkutuyor bu durum beni. Duygularımı cok bastırıyorum bunun farkındaym ama bunu engelleyemiyorum. Bu durum bir fırtına öncesi sessizliği mi? Başıma bikac ay öncesi psikolojik bi travmaya bağlı bir ruhsal rahatsızlık geldi yinelenmesinden korkuyorum cok.

Şu halim tavrım normal mi? Bu benim ilk ayrılığım ve normal olan ne bilmiyorum. Ama etrafımdakiler aylarca haftalarca ayrılık depresyonu yaşadılar ben kendimde bunu görmüyorum. Üstelik aşırı duygusal biriyim cidden, haberde gördüğüm bir cocuk icin bile aylarca gözyaşı döktüm o haberin pesine düştüm.. onun yanında bu durum benim için yıkım olmalıydı bence..

Ayrılırken hakaret etmedik birbirimize gayet anlayışlıydık. Ama elbette beni hayal kırıklığına ugratan hali tavrı sözleri oldu. Bunlar mi sebep bu durumuma diyorum ama çok da aklıma yatmıyor bu ihtimal..

Sizce gerçekten bu ruh halim endise verici mi? Büyük bir yıkım beni mi bekliyor?
 
Son düzenleme:
Merhaba, 9 yıllık sevgilimle iliskimiz biteli 1ay 2 gün oldu bugün. Ilk 10 gün çok ağladım. Ama hani bayılmalarım falan olmadı, çok çok kendimi dağıtmadım. Evet kilo verdim oldukca. 48den 45e düstüm. Bu benim icin büyük bir oran. Cunku zaten ideal kilim 52 falan..

Ama artık oyle barısma ya da yeniden bir araya gelme diye ümidim de yok. Ama yine de hala cok sakinim. Ağlayamıyorum mesela. Bazen gün içinde gözüm doluyor, bir iki damla yaş akıyor o kadar. Ama kahrolma vs bisey yok. Hayatıma kaldığım yerden devam ediyorum, arkadaslarimla ailemle konusmak gibi. sakalasmalarım da devam ediyor, tamam eskisi kadar neseli degilim ama tamamen suratsız da degilim.

Son 4 yıldır baska sehirlerdeydik. 2 haftada 1 görüşüyorduk ama sürekli telefonla konusuyoduk mesajlasiyoduk. Yani uzak uzak da degildik birbirimizden. Dolayısıyla okulda ya da çarşıda pazarda karsılasmıyorum onunla, ama neredeyse her yere onunla gittigim icin de her gittigim yerde onu görüyor gibi oluyorum.

Bunu niye anlattım? Çünkü bu halime anlam veremiyorum. Ben deli gibi asıktım ona çünkü, bildiginiz evlilik hayalleri vs kuruyorduk. Hatta aldığımız kararları da evliliģe göre alıyorduk. Aşırı bi bağlılıgm vardı yani. Ama suan cok sakinim ve her gören cok cabuk ve iyi atlattın sen bu durumu senden bu kadarını beklemiyorduk diyor. Korkutuyor bu durum beni. Duygularımı cok bastırıyorum bunun farkındaym ama bunu engelleyemiyorum. Bu durum bir fırtına öncesi sessizliği mi? Başıma bikac ay öncesi psikolojik bi travmaya bağlı bir ruhsal rahatsızlık geldi yinelenmesinden korkuyorum cok.

Şu halim tavrım normal mi? Bu benim ilk ayrılığım ve normal olan ne bilmiyorum. Ama etrafımdakiler aylarca haftalarca ayrılık depresyonu yaşadılar ben kendimde bunu görmüyorum. Üstelik aşırı duygusal biriyim cidden, haberde gördüğüm bir cocuk icin bile aylarca gözyaşı döktüm o haberin pesine düştüm.. onun yanında bu durum benim için yıkım olmalıydı bence..

Ayrılırken hakaret etmedik birbirimize gayet anlayışlıydık. Ama elbette beni hayal kırıklığına ugratan hali tavrı sözleri oldu. Bunlar mi sebep bu durumuma diyorum ama çok da aklıma yatmıyor bu ihtimal..

Sizce gerçekten bu ruh halim endise verici mi? Büyük bir yıkım beni mi bekliyor?

Muhtemelen kendi içinde bitirmişsin ilişkiyi. Her insanın verdiği tepkiler farklıdır. Ben uzun süreli ilişkim bittiğinde bir damla bile gözyaşı dökmedim. Sonrasında ruhsal bir sıkıntım da olmadı. Gerçekten bitmişti çünkü.
 
Muhtemelen kendi içinde bitirmişsin ilişkiyi. Her insanın verdiği tepkiler farklıdır. Ben uzun süreli ilişkim bittiğinde bir damla bile gözyaşı dökmedim. Sonrasında ruhsal bir sıkıntım da olmadı. Gerçekten bitmişti çünkü.

Ama seviyorum hala, bunu hissediyorum. Mesela ona sarılmaya ihtiyacım olduğunu hissediyorum. Ama beni mutlu etmiycegini, nadide bi tablo gibi koruyup kollamycagini biliyorum. Benden cok kendini düşündüğünü biliyorum.

Yine de gelip her seyi telafi etmesini istiyorum, bu her nekadar mümkün olmasa da..
 
Ama seviyorum hala, bunu hissediyorum. Mesela ona sarılmaya ihtiyacım olduğunu hissediyorum. Ama beni mutlu etmiycegini, nadide bi tablo gibi koruyup kollamycagini biliyorum. Benden cok kendini düşündüğünü biliyorum.

Yine de gelip her seyi telafi etmesini istiyorum, bu her nekadar mümkün olmasa da..

Alışkanlıktır o muhtemelen. Onca sene dile kolay.
Her insanın bir başkasından çok kendini düşünmesi değil mi normal olan zaten. Ve kadın bir eşya değildir güzelim, senin korunup kollanmaya ihtiyacın yok.
 
Aynen bende öyle. Çok güzel giden nişanım bozuldu ağlamadım bile. Neşem yerinde, iştahım yerinde üstüne kilo da aldım normalde kurumam gerek. Hemen hemen üç ay geçti hala aynıyım kötü olmadım.
 
Bilmiyorum ki ben cok cok aşırı duygusal biriyimdir. Cidden. Bu duruma karşı bu sakinligim korkutuyor
Canini sikma yok yerden stres yapma oluruna birakmissin devam et bu verdigin tepkiyi veremeyen unutamayan kendini heba eden binlerce kisi var..Verdigin tepki normal bir tepki ..
 
Alışkanlıktır o muhtemelen. Onca sene dile kolay.
Her insanın bir başkasından çok kendini düşünmesi değil mi normal olan zaten. Ve kadın bir eşya değildir güzelim, senin korunup kollanmaya ihtiyacın yok.

Hayır öyle değil. Ona ihtiyacım yok, yani çok erkeksiz yapamam diyenlerden degilim. Ama insan sevdigine zarar gelsin istemez onu herkesten her seyden korumaya çalışır ya, sanki o bu kadar düşünmüyor beni. Öncelikle kendi duyguları kendi keyfi kendi istekleri.. bu ayrılık sürecinde bunu gördüm. Yoksa elbette korunup kollanmaya ihtiyacım yok ama bu cabayı da görmek isterdim. Ve etrafımdaki seven erkekler hep bu cabada.

Aynen bende öyle. Çok güzel giden nişanım bozuldu ağlamadım bile. Neşem yerinde, iştahım yerinde üstüne kilo da aldım normalde kurumam gerek. Hemen hemen üç ay geçti hala aynıyım kötü olmadım.

Normal mi yani, siz de cok mu seviyordunuz?
 
Merhaba, 9 yıllık sevgilimle iliskimiz biteli 1ay 2 gün oldu bugün. Ilk 10 gün çok ağladım. Ama hani bayılmalarım falan olmadı, çok çok kendimi dağıtmadım. Evet kilo verdim oldukca. 48den 45e düstüm. Bu benim icin büyük bir oran. Cunku zaten ideal kilim 52 falan..

Ama artık oyle barısma ya da yeniden bir araya gelme diye ümidim de yok. Ama yine de hala cok sakinim. Ağlayamıyorum mesela. Bazen gün içinde gözüm doluyor, bir iki damla yaş akıyor o kadar. Ama kahrolma vs bisey yok. Hayatıma kaldığım yerden devam ediyorum, arkadaslarimla ailemle konusmak gibi. sakalasmalarım da devam ediyor, tamam eskisi kadar neseli degilim ama tamamen suratsız da degilim.

Son 4 yıldır baska sehirlerdeydik. 2 haftada 1 görüşüyorduk ama sürekli telefonla konusuyoduk mesajlasiyoduk. Yani uzak uzak da degildik birbirimizden. Dolayısıyla okulda ya da çarşıda pazarda karsılasmıyorum onunla, ama neredeyse her yere onunla gittigim icin de her gittigim yerde onu görüyor gibi oluyorum.

Bunu niye anlattım? Çünkü bu halime anlam veremiyorum. Ben deli gibi asıktım ona çünkü, bildiginiz evlilik hayalleri vs kuruyorduk. Hatta aldığımız kararları da evliliģe göre alıyorduk. Aşırı bi bağlılıgm vardı yani. Ama suan cok sakinim ve her gören cok cabuk ve iyi atlattın sen bu durumu senden bu kadarını beklemiyorduk diyor. Korkutuyor bu durum beni. Duygularımı cok bastırıyorum bunun farkındaym ama bunu engelleyemiyorum. Bu durum bir fırtına öncesi sessizliği mi? Başıma bikac ay öncesi psikolojik bi travmaya bağlı bir ruhsal rahatsızlık geldi yinelenmesinden korkuyorum cok.

Şu halim tavrım normal mi? Bu benim ilk ayrılığım ve normal olan ne bilmiyorum. Ama etrafımdakiler aylarca haftalarca ayrılık depresyonu yaşadılar ben kendimde bunu görmüyorum. Üstelik aşırı duygusal biriyim cidden, haberde gördüğüm bir cocuk icin bile aylarca gözyaşı döktüm o haberin pesine düştüm.. onun yanında bu durum benim için yıkım olmalıydı bence..

Ayrılırken hakaret etmedik birbirimize gayet anlayışlıydık. Ama elbette beni hayal kırıklığına ugratan hali tavrı sözleri oldu. Bunlar mi sebep bu durumuma diyorum ama çok da aklıma yatmıyor bu ihtimal..

Sizce gerçekten bu ruh halim endise verici mi? Büyük bir yıkım beni mi bekliyor?


demekki sende de bitmis yavas yavas kavga etmemissiniz de demekki sende bir yerde rahatlamissin yani, takma kafana hayatina devam et.
 
Canini sikma yok yerden stres yapma oluruna birakmissin devam et bu verdigin tepkiyi veremeyen unutamayan kendini heba eden binlerce kisi var..Verdigin tepki normal bir tepki ..

Evet oluruna bıraktım. Çünkü karşıda anlamak istemeyen ve sizin icin cabalamayan biri olunca insan vazgeciyor. Galiba bendeki bu hal artık vazgecme ruh halinden kaynaklanıyor. Onunla olabileceģine dair bir ısık kalmadı galiba icimde
 
demekki sende de bitmis yavas yavas kavga etmemissiniz de demekki sende bir yerde rahatlamissin yani, takma kafana hayatina devam et.

Yok bitmedi. Bitmedi de, icimdeki sevdigim adamın o olmadığını farkettim sanırım. Bu kadar cabuk ilk zorlukta pes etmesi gözümü açmış olabilir. Icimdeki o muhtesem adamı seviyorum hala sanırım.

Ben genel olarak kavga edebilen bağırıp çağıran biri olmadım hiç. Hatta bu ayrılık sürecinde onu teselli bile ettim "üzülme ya mutlu olursun tabiki, iyi birisin sen endiselenme" diye. :) benden beklenen sekilde davrandım aslında.
 
Hayır öyle değil. Ona ihtiyacım yok, yani çok erkeksiz yapamam diyenlerden degilim. Ama insan sevdigine zarar gelsin istemez onu herkesten her seyden korumaya çalışır ya, sanki o bu kadar düşünmüyor beni. Öncelikle kendi duyguları kendi keyfi kendi istekleri.. bu ayrılık sürecinde bunu gördüm. Yoksa elbette korunup kollanmaya ihtiyacım yok ama bu cabayı da görmek isterdim. Ve etrafımdaki seven erkekler hep bu cabada.



Normal mi yani, siz de cok mu seviyordunuz?
Tabi çok çok seviyordum. Hep adını sayıklardım. Normalde biraz soğuk bi insanım. Hatta ayrıldık baktım cenaze evi gibi annem, babam, kardeşlerim, amcam, yengem hepsi ağlıyor. O kadar seviyosun nasıl dayanıcaksın dediler bana çok üzüldüler ama bana bişey olmadı. Allah sabrını da verdi diye düşünüyorum bir de kırılırsam bitiririm ben.
 
Birisinin arkasinda oturup ayilip bayilman garip ve tavir olurdu. Hayatta hic kimse vazgecilmez degildir. Insanlar evliliklerini bitiriyor boyle tepkiler vermiyorlar
 
Ben konunu okumuştum senin. Bence normal olan seninki. Her insan acısını farklı yaşar ve ne kadar sevilirse sevilsin sonuçta kendine ait bir hayatın var, ailen arkadaşların işin okulun vb. Günlük yasam telaşına dalarken ister istemez ilk günkü acın aynı tazelikte kalamaz. Birde ayrılığı kabullenmek önemli. Insanız biz bir şeye ömür boyu üzülemeyiz.
 
Tabi çok çok seviyordum. Hep adını sayıklardım. Normalde biraz soğuk bi insanım. Hatta ayrıldık baktım cenaze evi gibi annem, babam, kardeşlerim, amcam, yengem hepsi ağlıyor. O kadar seviyosun nasıl dayanıcaksın dediler bana çok üzüldüler ama bana bişey olmadı. Allah sabrını da verdi diye düşünüyorum bir de kırılırsam bitiririm ben.

Sanırım öyle oldu benim de. Cok dua ettim çünkü sabır ver diye. Fazla fazla dua etmisim galiba :)

Birisinin arkasinda oturup ayilip bayilman garip ve tavir olurdu. Hayatta hic kimse vazgecilmez degildir. Insanlar evliliklerini bitiriyor boyle tepkiler vermiyorlar

Ama benimki de cok az geldi bana. Ben normalsem o halde etrafmdakiler anormalmis hep :)

Ben konunu okumuştum senin. Bence normal olan seninki. Her insan acısını farklı yaşar ve ne kadar sevilirse sevilsin sonuçta kendine ait bir hayatın var, ailen arkadaşların işin okulun vb. Günlük yasam telaşına dalarken ister istemez ilk günkü acın aynı tazelikte kalamaz. Birde ayrılığı kabullenmek önemli. Insanız biz bir şeye ömür boyu üzülemeyiz.

O telaşlar hep vardi bende. Ama sanırım cok cok zor bir dönemimde bu sekilde bencil davranması beni cok fazla kırdı. Ve böylelikle uzaklastım ondan.

Korktugum sey o psikolojik döneme tekrar girer miyim endisesiydi.
 
Normal olan sizin şu an vermiş olduğunuz tepkidir zaten.öyle ayılıp bayılma,yıkılma,kahrolma,hayata kusme her an ağlama,tramva yaşama vs bunlar aşırı uç tepkiler.normal bir psikolojiye sahip olan bir insan ayrılık sonrası tabiki üzülür ama kendini paralamaz zaten..
Sizde büyük bir ihtimalle ayrılık sonrası onun eksi yönlerini gördüğünüz için mantıklı düşünüyor ve bu yüzden bu süreci normal bir şekilde geçiriyorsunuz. Yani bunun çok sevmek yada az sevmekle alakası yok.ve sonradan bir yıkım hissedeceğinizı sanmıyorum.
 
Normal olan sizin şu an vermiş olduğunuz tepkidir zaten.öyle ayılıp bayılma,yıkılma,kahrolma,hayata kusme her an ağlama,tramva yaşama vs bunlar aşırı uç tepkiler.normal bir psikolojiye sahip olan bir insan ayrılık sonrası tabiki üzülür ama kendini paralamaz zaten..
Sizde büyük bir ihtimalle ayrılık sonrası onun eksi yönlerini gördüğünüz için mantıklı düşünüyor ve bu yüzden bu süreci normal bir şekilde geçiriyorsunuz. Yani bunun çok sevmek yada az sevmekle alakası yok.ve sonradan bir yıkım hissedeceğinizı sanmıyorum.

Şöyle anlatayım, ben onu kime anlatsam aldığım tek tepki "masallah ne kadar cok seviyorsun, keske bu kadar sevilsek biz de. Umarım kıymetini bilir senin" oluyordu. Cidden kanatlanıp ucuyordum. Ve kafamda mükemmel insana en cok yaklasan kisi oydu. Deli divaneydim ona açıkçası :) ayrıldıgımızda bile, beni senin kadar sevecek biri olmycak bidaha demisti.

Ama o mükemmel insanın tavrı hareketleri ve ayrılık sürecindeki yol planı o kadar hayal kırıklığına uğrattı ki beni.. bi müddet kabullenemedim, hayır bu kişi aynı kisi olamaz dedim. Asla saygısızlık yapmadı cirkinlesmedi ama ondan beklenen tavrı ve duruşu göstermedi. Bana iliski boyunca gösterdiği kisiden daha farklıydı.

Evet şu aşamada artık bir geleceğimiz olduğunu düşünmüyorum. Ama bu beni cok üzüyor olmasi gerekirdi. O hayal kırıklığı bile başlı başına bu kadar hızlı toparlanmamı engellemeliydi. Ben bu kadar güçlü biri degilim zira. :)
 
Back
X