Fiziksel yorgunluk, dehb mi adet mi yoksa depresyon mu?

En buyuk kk

Guru
Kayıtlı Üye
18 Mart 2013
3.851
12.411
363
Merhaba arkadaşlar. Ben depremden etkilenen illerden birinde çalışıyorum ve su anki isim kamu hizmetlerinin ve sivil toplumun uluslararası fonlara desteklenmesi ile alakalı. Depremi yaşadım ama evime bir şey olmadı. Depremden sonra izin almadım bir süre ofiste kaldım ve yoğun şekilde çalıştım. Ancak geçen hafta 1 hafta izne gittim ailem ve sevgilimle vakit geçirdim ama o izin de çok yorucu geçti bir şekilde her şeye alındım duygusallaştım tam uyuyamadım vs. Bu pazartesi geri geldim ve pek verimli çalışamıyorum. Yani çalışıyorum epey bir şey yapıyorum kendimi çok zorluyorum ama ekrana boş boş baktığım da oluyor ve bir türlü kendimi motive edemiyorum. Adet dönemim yaklaşıyor ve inanılmaz bir sancim var deprem döneminde doğum kontrol hapimi alamadığım için biraz bozuldu dongu. Bende dikkat eksikligi bozuklugu var ve şu an semptomların pik yaptığı bir döneme girdim. Mesela evde temiz çamaşırim yok doğru düzgün yemek yapmıyorum çalışmadığım her an telefona bakıyorum ve bisküvi çikolata yiyorum. Her gece alarmı kuruyorum diyorum yarın sabah erken kalkacağım yoga yapacağım ise yürüyeceğim çok verimli kafamın çalıştığı bir gün geçireceğim ama yapamıyorum. İse zar zor yetisiyorum ve o gün bir yere gideceksen ruh gibi dolaşıyorum veya ofiste kalacaksam tüm gün normalde yarım saatte yapabileceğim işi bir türlü bitiremeyerek geçiyor. Şu an izin alamam izinden yeni döndüm ve izin almamın yararlı olacağını da düşünmüyorum sadece fiziksel ve mental durumumu bir şekilde toplayıp sağlıklı hissetmeye ihtiyacım var. Isyerimdeki insanlar çok iyi, anlayışlı ve normalde takdir gördüğüm begenildigim bir yerdeyim, herhangi bir zorbalık vs durumu asla yok. Normalde sevdiğim ve mutlu olduğum bir isim var. Bu işin kendisi ile alakalı değil tamamen benim dehb ve genel tükenmişlik ile alakalı. Normalde spor meditasyon yürüyüş vs çok çok iyi geliyor bana bu durumlarda ama şu an bir türlü başlayamıyorum. Sizden birkaç taktik rica ediyorum.
 
Dehbli kadınların adet dönemleri ekstra zor geçiyor genelde. Östrojen düşünce dehb semptomları artıyor, bunun tam açıklamasını şu an hatırlayamıyorum ama araştırın isterseniz. Benim her ay adet dönemine eşlik eden depresif dönemim oluyor mutlaka. 5 gün sürdüğü için depresif dönem diyorum ama çok şiddetli geçiyor. Hiçbir şey yapamıyorum ve sadece ölmek istiyorum. 5 günün sonunda birden normale dönüyorum. Ama geçen ay normale dönemedim. Depremin etkisi, rutinim çok değişti ve 5 kişiyle birlikte yaşamak zorunda kaldım bunlar beni tüketti. Birkaç gündür daha iyi gibiyim ama hala motivasyon yok ve resmen dopamin peşinde koşuyorum acınası bir halde. Bence sizin durumunuz da benimki gibi her şey üst üste gelmiş. Bir süre zorlamayın, en azından yapmak zorunda olduklarınızı yapabiliyorsanız onunla yetinip boş boş durun bence. Zorladıkça daha kötü oluyor ben iyi hissetmek için ne yapsam daha kötü oldu. Her şeyi çok kötü hissederek, ağlayarak ve söylenerek yapmaya karar verdiğimden beri biraz daha iyiyim.
 
Yaşadıklarınızdan sonra bunalım ve ondan dolayı da depresyon gibi geldi bana. Fiziksel ağrı hissedersiniz hiç iş yapmadığınız halde. Normalde yapıp da sizi mutlu ve tatmin eden şeylerden tat almazsınız.
Bence bu bir süreç ve geçecektir.
Umarım en kısa zamanda mental refah ve mutlu günlere kavuşursunuz.😇
 
Hatrini kiramayacaginiz bir arkadastan yardım isteseniz olur mu? Yürüyüşe çıkarmak için sizi eve gelse? Belki bir destekçi ile daha kolay olur. Benim sosyal fobisi olan bir arkadaşım vardı. Evinin önünden geçerken arayıp dışarı çıkarıyordum.
 
Adet döneminiz geçince dehb semptomlarının da azalacağını düşünüyorum.
Bence şu süreçte önceliğiniz temiz beslenme olmalı, gerisi gelir.
 
Neredeyse aynı durumu,duyguları yaşıyormuşuz.Normal bir durum mu yoksa psikolojik desteğe ihtiyacım var mı onu düşünüyorum haftalardır.Kendimi ikna edemedim.Yorumlardan belki kendime de çözüm bulabilirim.(benim fikrim yaşanan olay büyük travma sebebi,zaman geçtikçe acılar daha da artacak.Şu an yaşanan şok sadece)
 
Yani ben istanbulda yaşamama rağmen 6 şubattan beri eskisi gibi değilim. Gaziantep te çalıştım daha önce, orasiyla bir gönül bağım var. E istanbul depremi her an kapida deniyor.. yani bence böyle hissetmek için çok haklı sebeplerimiz var. Öncelikle hissettiklerinizin çok normal olduğunu düşünerek başlayın, onları kabul edin. Geçici olduklarını düşünün, elbet sizi bırakacaklar. Russ Harris in mutluluk tuzağı kitabını okudunuz mu bilmiyorum, ben bu ara onu okuyorum. Orda bu zamana kadarki pek çok psikolojik yaklaşımın olumsuz benlik algısı ve her türlü negatif düşünceden kurtulmanın yolu olarak onlarla savaşmak, dikkat dağıtıcı şeyler bulmak olduğunu ancak bunun sadece geçici çözümler yarattığını, sürekli mutlu olmak gibi bir zorunluluğumuzun olmadığını, esasen sorgulayan, sağlıklı bir zihnin olumsuz ve engelleyici duygulara sık sık kapilmasının çok normal olduğunu anlatıyor. Yoğun negatif düşünceler geldiğinde onlari nasıl kabul edip, yolcu etmeyi nasil doğal biçimde egzersizlerle pratik edebileceğimizi anlatıyor. Benim con hoşuma gitti açıkçası. Ki normalde bu tarz kitapları pek sevmem ama mantıklı ve uygulanabilir buldum. Bir göz atın derim okumadiysaniz
 
Bu tür rahatsızlıkların mevsim geçişlerinde pik yapması çok görülen bir durum, psikiyatriste gidip bir kaç ay ilaç desteği alabilirsiniz concerta vs. gibi. Kendi kendine ayağa kalkmak zor oluyor bu dönemlerde biraz destek almanın hiç sakıncası yok bana göre günlerinizin ziyan olmasındansa..
 
Merhaba arkadaşlar. Ben depremden etkilenen illerden birinde çalışıyorum ve su anki isim kamu hizmetlerinin ve sivil toplumun uluslararası fonlara desteklenmesi ile alakalı. Depremi yaşadım ama evime bir şey olmadı. Depremden sonra izin almadım bir süre ofiste kaldım ve yoğun şekilde çalıştım. Ancak geçen hafta 1 hafta izne gittim ailem ve sevgilimle vakit geçirdim ama o izin de çok yorucu geçti bir şekilde her şeye alındım duygusallaştım tam uyuyamadım vs. Bu pazartesi geri geldim ve pek verimli çalışamıyorum. Yani çalışıyorum epey bir şey yapıyorum kendimi çok zorluyorum ama ekrana boş boş baktığım da oluyor ve bir türlü kendimi motive edemiyorum. Adet dönemim yaklaşıyor ve inanılmaz bir sancim var deprem döneminde doğum kontrol hapimi alamadığım için biraz bozuldu dongu. Bende dikkat eksikligi bozuklugu var ve şu an semptomların pik yaptığı bir döneme girdim. Mesela evde temiz çamaşırim yok doğru düzgün yemek yapmıyorum çalışmadığım her an telefona bakıyorum ve bisküvi çikolata yiyorum. Her gece alarmı kuruyorum diyorum yarın sabah erken kalkacağım yoga yapacağım ise yürüyeceğim çok verimli kafamın çalıştığı bir gün geçireceğim ama yapamıyorum. İse zar zor yetisiyorum ve o gün bir yere gideceksen ruh gibi dolaşıyorum veya ofiste kalacaksam tüm gün normalde yarım saatte yapabileceğim işi bir türlü bitiremeyerek geçiyor. Şu an izin alamam izinden yeni döndüm ve izin almamın yararlı olacağını da düşünmüyorum sadece fiziksel ve mental durumumu bir şekilde toplayıp sağlıklı hissetmeye ihtiyacım var. Isyerimdeki insanlar çok iyi, anlayışlı ve normalde takdir gördüğüm begenildigim bir yerdeyim, herhangi bir zorbalık vs durumu asla yok. Normalde sevdiğim ve mutlu olduğum bir isim var. Bu işin kendisi ile alakalı değil tamamen benim dehb ve genel tükenmişlik ile alakalı. Normalde spor meditasyon yürüyüş vs çok çok iyi geliyor bana bu durumlarda ama şu an bir türlü başlayamıyorum. Sizden birkaç taktik rica ediyorum.
Ben de bir depremzede olarak sana şöyle bir taktik verebilirim. Kendi üstüne çok gitme. Şunu da yapayım bunu da edeyim diye sıkıştırma kendini. Az buz bir şey yaşamadık. Biraz vücudunu dinle, beynini dinle, yapmak istemediğin şeyler için kendini yapayım daha verimli olayım diye zorlama. Geçecek toparlanacagiz. Hiçbir acı ebedi değildir. Ancak vakti var.
 
Aile bakanlığının ve Türk psikologlar derneğinin sahada çalışanları var. Çalışana destek programları var, grup etkinlikleri vs. Katılmanızı öneririm.
Sahadan döndükten sonra kendime gelemedim, önceki dezavantajlı durumlarım nüksetti.
Yalnız değilsin.
 
Mesela evde temiz çamaşırim yok doğru düzgün yemek yapmıyorum çalışmadığım her an telefona bakıyorum ve bisküvi çikolata yiyorum. Her gece alarmı kuruyorum diyorum yarın sabah erken kalkacağım yoga yapacağım ise yürüyeceğim çok verimli kafamın çalıştığı bir gün geçireceğim ama yapamıyorum.
Başlıktaki soru sanki ağır olmuş. Bilen bilir tabii ama hepimizin fikir sahibi olduğu konular değil bunlar. O yüzden ben sadece şunu söyleyebilirim: bunların hepsine birden başlama. Önce yemek yapmaya başka. dikkat eksikliği için sakıncalı değil mi abur cubur, hormonları bozan bir beslenme içindesin. Sonra ev işleri ve kişisel bakımını ekle kendini iyi hissedince. Yoga ve yürüyüş sona kalsın. Hepaini aynı anda yapayım deyip bu kalabalık listeden hiçbirine başlayamamak kısırdöngüye sokar seni
 
Arada benimde üzerime bu tip yorgunluklar çöküyo, fiziksel yorgunluğa veya dehb'e bağlamamak gerekiyor
 
Back
X