• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Fobilerimiz

Walla Can'ım senin anlattıklarının hepsinden bende korkarım yani çok ödlek bi insanım mesela karafatmadan ödüm patlar ewde gördüğüm gün sabah ışığına kadar uyuyamadığımı bilirim yazın bile pike nevresim ne Warsa üstümde sarıp yatarım falan karanlık aynı şekilde dışarda da tek yürüdüğümde kazara biri yanıma yanaşsa koşarak kaçarım heralde bende sendenim ne yapsak bilmem ki :KK14:
 
Bu gibi sorunlari aşman icin oncelikle kendini bosyere kasma ve germe derim ardindan kafaya takma o kadar da biraz ben burda kendine olan ozguven eksikligi tahmin ediyorum sende sanirim bundan kaynakli olabilir canim bununla ilgili bir uzmandan destek alirsan iyi olur senin icin saglikli gunler diliyorum :KK56:
 
korkular düşündükçe büyüyor, psikologa gittiğinizde de size korkularınızı fazla düşünmemenizi ve kademeli yaklaşmayı önerecek.
mesela karanlıktan korkuyorsanız önce loş ışık sonra kısa sürekli karanlık, ya da hayvan fobileri için önce fotolarına bakma, videolarını izleme, sonra küçük ve güvenilir olan birine dokunma gibi.
fobilerinizle hayatı kaçırmayın. bir an önce çözüm üretmeye çalışın.
 
korkular, obsesyon baslangicidir; devamliligi obsesif kompulsifliktir.
Ne guzelde net bir sekilde teshis koymussunuz ama keske yanlis olmasaydi korkularin ilerisi obsesyon falan degildir.

nedenyasemin nedenyasemin Devlet hastanelerinde psikiyatristlerin sevk ettigi psikologlar var ama malum iki brans birbirini sevmedigi icin sevketmesi zor olabiliyomus.Direk gidilen psikolog varmi arastirmani tavsiye ederim eger yoksa psikiyatriste gidip bir iki kez ilaclari kulkanmayip psikolog esliginde size devam etmek istiyorum diyebilirsin :)

Bu arada bir arkadasimda sizin gibi yalniz uyamama gibi korkulari vardi hayatinda maddi manevi mutlu olmaya baslayinca asikta olunca gecti gitti ki ileri boyuttaydi hayatinda baska olumsuzluklar varsa ve kendiliginden basa cikabilecek gibiysen onlardanda baslayabilirsin.
 
işte esasen bunlar normal değil

hiçbirinden korkmam

korkana da şaşırırım mesela

karanlıkta bir şey yok

zaten banyodan korkmanız bilinçaltında karanlık banyo ile ilgili bir şey yaşadığınızı ya da korkutulduğunuzu gösterir

inekten vs korkulur mu tüylü ise tüylü hırkam da tüylü mesela o da rahatsız eder mi

afre ve yılan da bir şey yapmaz ki küçükler ve Türkiye'deki yılanlaırn bir çoğu zehirsiz

okyanusta olmayı uçsuz bucaksız gemi ile dolaşmayı hayal ederim mesela

belki en mantıklısı ıssız yerlerden korkmak zira ülkenin hali beter

en öenmlisi de bunları normalleştirmek

kadınlar fareden korkar kadınlar gece evde yalnız kalamaz vs vs diye hayatın kısıtlanması

aniden önüne bir köpek çıkarsa korkulur tabii ama genel olarak köpekten korkmaz farklı bence

konu sahibi de siz de yardım almalısınız zira yaşlarınız genç galiba, ömrünüzü daha kolay geçirmek için bu korkuları aşmalısınız
Nasil boyle oldun ya?
Ben mutfakta bi seyler hazirlarken bile sagima soluma bakiyorum. Gozum balkonda ozellikle geceleri. Hele bir haserat fobim var. Sorma gitsin. Bizim burada cekirgeler kafam buyuklugundedir mesela. Bana uçarak bir cekirge gelirse butun mahalleyi ayaga kaldiririm. Su ana kadar hic ustume konmadilar. Konarsa ne olur bilmiyorum. Ayni sekilde hamambocegi se oyle.
Hic psikologa gitmedim. Cunku korkmaliyim ondan ustume geldiginde ciglik atmaliyim. Mumkun degil normal karsilayamam.
 
Küçükken börtü böcek kedi köpek vs elime alırdım veya severdim.

Yıllar geçti otuzlu yaşlardayım ve sonuç hiçbir hayvana dokunamıyorum hatta çığlık atıyorum. Buna her hayvan dahil. Karıncadan sineğe, kediden köpeğe, büyükbaş küçükbaş hayvan aklına ne gelirse....

Kendime bi anlam veremiyorum. Neden böyle oldum. Misal küçükken köpeğimiz vardı severdim. Ne oldu büyüyünce.


Tek fobim hayvanlar olsa keşke. Bende yükseklik, hız, arabaya binme fobisi de var. Eşim titrek tavşan diyor. Ve hiç yenemedim bunları.
 
Nasil boyle oldun ya?
Ben mutfakta bi seyler hazirlarken bile sagima soluma bakiyorum. Gozum balkonda ozellikle geceleri. Hele bir haserat fobim var. Sorma gitsin. Bizim burada cekirgeler kafam buyuklugundedir mesela. Bana uçarak bir cekirge gelirse butun mahalleyi ayaga kaldiririm. Su ana kadar hic ustume konmadilar. Konarsa ne olur bilmiyorum. Ayni sekilde hamambocegi se oyle.
Hic psikologa gitmedim. Cunku korkmaliyim ondan ustume geldiginde ciglik atmaliyim. Mumkun degil normal karsilayamam.

ne bileyim asla korkutulmadım

oğlum da korkmaz

o karanlıktan falan da korkmazdı ama okulda öğretiyorlar korkmayı da

küçücük kızlar çığlık çığlığa sinekten kaçıyor ya kara sinek bile değil meyve sineği denilen bir sıkımlık canı dahi olmayan

öğrenilmiştir bu korkular hep

bebek bilmez korkmayı mesela o en fazla irkilir

ben gece evde kalamayanı falan da anlayamıyorum mesela

bana ütopik geliyor bundan korkmak

bir ara tek çocuk konusu vardı orada da yazmıştım bence bunlar tek çocuk olmanın da artısı biraz

kendinle baş başasın her şeye sen yetmelisin

bu da seni umursamaz yapar tehlikeye karşı savaşçı vs vs

benim eşim arıdan korkar hiç sokmamış hep korkutmuşlar şimdi de acır diye değil ya alerjim varsa diye korkuyor

arılar beni çok sever hep peşimdeler mecburen bir kere kovaladı arımı zira ben kovaladım gitmiyor aynı sene tatilde iki kere sokulmuşluğum falan da vardır yani

pencereye yaban arıları yuva yapmışlardı eşimin onu atması imkansızdı zira korkar onu da attım gelip teşekkür etti ki bir kovan arı yani bu ittirip attığım

bir de günümüz çocukları da şanslı eskiden anneler çocuklar küçükken hep yanlarında imiş şimdi daha bağımsız çocuklar kendilerini korumayı da öğrenirler biz öğretilmiş korku yaratmazsak tabii
 
Gok gurultusunden ve karanliktan cok korkarim.
Hatta karanlikta uyuyamam.
 
ne bileyim asla korkutulmadım

oğlum da korkmaz

o karanlıktan falan da korkmazdı ama okulda öğretiyorlar korkmayı da

küçücük kızlar çığlık çığlığa sinekten kaçıyor ya kara sinek bile değil meyve sineği denilen bir sıkımlık canı dahi olmayan

öğrenilmiştir bu korkular hep

bebek bilmez korkmayı mesela o en fazla irkilir

ben gece evde kalamayanı falan da anlayamıyorum mesela

bana ütopik geliyor bundan korkmak

bir ara tek çocuk konusu vardı orada da yazmıştım bence bunlar tek çocuk olmanın da artısı biraz

kendinle baş başasın her şeye sen yetmelisin

bu da seni umursamaz yapar tehlikeye karşı savaşçı vs vs

benim eşim arıdan korkar hiç sokmamış hep korkutmuşlar şimdi de acır diye değil ya alerjim varsa diye korkuyor

arılar beni çok sever hep peşimdeler mecburen bir kere kovaladı arımı zira ben kovaladım gitmiyor aynı sene tatilde iki kere sokulmuşluğum falan da vardır yani

pencereye yaban arıları yuva yapmışlardı eşimin onu atması imkansızdı zira korkar onu da attım gelip teşekkür etti ki bir kovan arı yani bu ittirip attığım

bir de günümüz çocukları da şanslı eskiden anneler çocuklar küçükken hep yanlarında imiş şimdi daha bağımsız çocuklar kendilerini korumayı da öğrenirler biz öğretilmiş korku yaratmazsak tabii
Isin garip tarafi ben kucukken hic boyle degildim. Yilan,tarantula,danaburnu vb gibi her turlu korkunc hayvanin oldugu yerde buyudum. Iclerini destik inceledik yeri geldi. Ama suan cok farkli bambaska biri oldum.
Tuvalete giderken arkami kolacan ediyorum gece. Valla manyak olmusum galiba.
 
Artık hangimiz korkmuyoruz ki dışarda yürümeye?

Yaşla fobi doğru orantılı değil. Sadece büyüdükçe artık kafamızı her şeye takar olduk, hayatı ayrıntılarıyla yaşıyoruz, ince düşünüyoruz. Keşke leyla havasında olduğumuz genclik ve cocukluk yillarina dönebilseydik
 
kenarında duvar olmayan yüksekliklerden mesela balkonlarda demiri alçaksa ya da üst katlarda pencere alçaksa korkarım içim gider hatta (uçakla yolculukta sıkıntı yaşamadım hiç kapalı alanda olduğumdan belki)
maymunlara 3-5 saniyeden fazla bakamam
bir ara çok vardı büyükler gibi konuşan dans eden bebek videoları,düşününce bile içim tuhaflaştı,izleyemem
bir uzvumu kaybetmek sağ elim ya da parmaklarım korkarım
korkutucu şaka yapılması ihtimalinden,yapılacak şakadan daha fazla korkarım
karanlıkta yürümekten korkarım.(uyumak tam tersi çok şükür :) )

bende de çok var ama bunlarla yaşamayı öğrendim galiba
hiç psikolojik destek almadım gerek duymadım belki bilmiyorum

herkeste var sanırım farklı seviyelerde ve çeşitlerde
 
Örümcek
Tahta dondurma çubuğu
Maket bıçağıyla kağıt kesmek
Takıntı ve korkularım var
Korkular herkesin hayatında olan seyler
Benim de senin gibi korkularım oluyor sonra kendimi Allah'a teslim ediyorum o Zaman korkularım azalıyor yanı rabbim merhametlidir beni kaldıramayacağım korkularla sınamaz diyorum ve teslim oluyorum :)
 
Merhaba arkadaşlar benim derdim bu korkularla. Lütfen küçümsemeyin,aşağılamayın. Öncelikle yaşım 20 büyüdükçe fobilerim artıyor gibime geliyor. Böceklerden, çoğu hayvanlardan, yalnız uyumaktan, karanlıktan, akşam dışarda insan varsa bile yürümeye korkuyorum artık. Bunu kime söylesem gülüp geçiyor. Psikolojik destek görmek istedim ama maalesef çok pahalı devlete bağlı olanlar da ilaç gönderip yolluyorlar. Napacağımı şaşırdım. Korkmaktan bile korkuyorum artık
bendede olmuştu. korkunçlu videolar izleme. hep dua et. ALLAH ım sana sığınıyorum de kendini rahatlat. korkuyorum dedikçe daha çok korkarsın. korkularının üstüne git
 
Aslında normalde çok güler yüzlü, çok eğlenceli bir insan olduğumu düşünüyorum yani depresyon olarak düşünmedim hiç. Haklı olabilirsiniz ama ilaç kullanınca deliririm, daha kötüye gider diye korkuyorum.
dr yazacağı ilaçı bile korku olarak algılıyorsun
inan normal degil bunlarr
delirip korkulacak olunsa bir ton insan bu ilaçları kullanıyor ,
var mı böyle çevrende insanlar ilaç kullandı delirdi diyee

birde konunda bahsettiğin korkular , psikolojiik destekle yenebilirsin
 
Türkçedeki hali tripofobi falan oluyordu yanlış hatırlamıyorsam, ancak görsellerdeki o iğrenç şeylerin yanı sıra mesela büyük gözenekleri olan insanlara yakından baktığımda içim bir kötü oluyor, siyah nokta sivilce gibi şeylere hiç dayanamam. Çocukken en sevdiğim meyveydi çilek, 14-15 yaşlarında bu fobi ortaya bilinçsiz internet gezintilerimden birinden çok etkilendikten sonra çıktı, o gün bugündür çilek yemem, bakmam, gö-re-mem! Ay içim fena oldu.

Bir de mankenler beni ürkütüyor, ama bu yüksek fiyatlı marjinal mağazalarda bulunan, insanı andıran ancak uzunları daha uzun, biçimsiz, garip duranlar. Hiç beklemediğim bir anda proporsiyonu bozuk bir insan figürü, manken gördüğümde içim bir fena oluyor.
 
Yaş ilerledikçe korkular azalıyor ben eskiden karanlıktan korkardım şimdi karanlıkta deli gibi geziyorum korksamda bişey olmiyacağını biliyorum ;) bide mantığı devreye sokabiliyorsan ki yaş ilerledikçe mantık çok daha ön planda oluyor hiç birşeyden korkmuyorsun
 
Back
X