itiraf ediyorum hayatımın hiç bir dönemimde düzenli bir hayatım olmadı.yaşım 38 .hiç çocuk sahibi olmadım evli olmama ragmen.istemediğimden deil.şartlar öyle gerektirdi.4 sene önce rahim kanserinin 3.cü safhasında olduğumu ögrendim.çok yıkıldık tabi çünkü hiç bir rahatsızlıgım olmamasına ragmen check up larımı hiç ihmal etmemiştim.düzenli smirlerime ragmen doktorum kanseri 1.ci safhasında yakalayamamıştı.o da ikinci yıkım oldu adeta.ünlü bir prof bulup ameliyat oldum.iki kere.şimdilik rahmini almamıza gerek yok dendi çünkü kanser gerilemişti.rahat bir nefes aldığımızı düşünürken tüberküloz olduğumu öğrendim.ve dedim ki galiba hayat benimle uğraşmayı seviyor.:)2 senedir tedavi görüyorum bu yüzden.ben ölmedim ya yinede şükrediyorum tabi.şimdilerde meme kanseri oldum galiba.kabul etmek istemiyorum ben hastalıklarımı.henüz ölmek için zamanım var benim.eger azrail beni yine ıskalarsa,bir bebegim olsun istiyorum.ve uzun bir tatile çıkıp, büyük ıssız kalmış bahçeme hiç solmayacak çiçekler dikmek istiyorum..hayal mi acaba:?