Hayırlı olsun öncelikle..
Rahatsızlığınızın çıkış noktasını hatırlayabiliyor musunuz? Ve ne kadar süredir devam ediyor.. Temel nokta genelde bazı "korkular" veya "travmalar" şeklinde kendini gösteriyor. Bunu bilmek lazım ancak zaten bir uzmandan tedavisini alıyorsunuz. Kendi kendinizi de bu esnada tedaviye başlayın. Derin nefesler alın mesela gün içerisinde.. Titreme veya korku, panik anı hissettiğinizde, yapmayı en çok sevdiğiniz şeye odaklanmaya çalışın.. En sevdiğiniz tatlı veya yemeği ısmarlayın kendinize.. Gebelikte ki önerilen hafif egzersizler de iyi gelecektir. Bunlar hep hormon oyunları vücudumuza... Üstesinden gelebileceğinize inanıyorum.. Benim kız kardeşim depremden sonra uzun bir süre bu konuda tedavi oldu. Onun tedavisinin uzun sürmesinin ana nedeni kendisini salması ve anksiyetesinden dahi anksiyete duyması olmuştu artık. Şu an iyi.. Biraz da çocukları sayesinde iyi sanırım. Onların tatlı dertleri, sevgiyle sarılmaları, sürekli insanı meşgul eden sevimli gündemleri, annenin bu tarz psikolojik sıkıntılarına merhem olabiliyor. Bir de en kötü zamanda bile sizi sevmeleri ve size muhtaç olup "annem" diye sarılmaları yok mu... Ona göre dünya duruyor işte o zaman... Ben henüz bu duyguyu bilmiyorum.. Allah isteyen herkese nasip etsin...
Gebelikten veya bebek sahibi olmaktan farklı nedenlerle ürktüğüm zamanlar oldu.. Ama bakış açıları gölge oyunları gibidir. Zorla bardağın boş kısmından dolu kısmına kaydırabiliyorsan düşüncelerini, hayatta korkulacak hiçbir şey kalmıyor. Bazen beynim oyun oynardı bana, hormonlarımın en düşük seviyeye geldiği zamanlar kötü bir şey sokardı aklıma.. Bir an ürkerdim, neden bu kararı verdim diye.. Elimi karnıma koyup ilk doğacağı anı düşünmeye çalışırdım başlarda.. Sonra bardağın dolu kısmına bakardım "Sen annesin, dünyada yaratılmış en kutsal kadın adaylarından birisin.. Daha önce hiç bilmediğin bir sevgi verilecek sana.. Hiç bilmediğin şekilde küçük bir insan sevecek, hiç yapmadığın gibi onu eğitecek, hiç olmadığı kadar kuvvetli ve güzel duygular içine gireceksin.. Dahası onun için de sen, o menfaatsiz sevginin kaynağı olacaksın"... Gülümsüyordum sonra.. Aklıma yaşadığım onca şey geliyordu ve diyordum ki, "işte bu hediyesidir.. herşey çok güzel olacak".. Nereden baktığın o kadar önemli ki...
Doğru olan kararı hissedip vereceğinizden eminim, bu karar ne olursa olsun..
Ama hiç bilmediğiniz bir duyguya şans vermemek de.. sonradan sizi daha çok yıpratır diye korkuyorum..
Eni konu bir düşünmeniz, uzmanınızla bu konuyu bir değerlendirmeniz lazım..
Tekrar hayırlı olsun,
Selamlar