günaydın canım, önemli olan moral diye düşünüyorum ben.
benim, ilk iki gebeliğim düşükle sonlandı. ama zaten gebe olduğumun farkında bile değildim, çok erken dönemde oldu yani.
bu seferki, 3. hamileliğim benim... ilk 4 ay sürekli kanamam oldu. periyodik olmayan, ne zaman geleceği belli olmayan, aprısız sancısız kanamalarım oldu... ama bbeğim iyiydi hep. hatta artık alışmıştım, her seferinde aramıyordum doktoru, gidip bakmıyordum hemen :)
4. ayın sonunda, akıntımın rengi değişti, sapsarı-kırmızılı bişey haline geldi bir gün.
doktora gittik, rahim ağzım açılmıştı.. hemen diktiler.
şimdi 26. haftamı geçiriyorum, iyiyiz hamdolsun. sonra bir daha kanamam olmadı çok şükür. kızım da gayet iyi maşallah..
diyeceğim şuki.. korkmayın! sadece dua edin, moral motivasyon yüksek olsun lütfen..
inansın kardeşin.. bebeğine inansın, kendisine güvensin. bebekler hemen bırakıp gitmiyorlar annelerini... anneleri onlardan ümidi keserse, güvenini kaybederse .... ancak o şekilde bırakabiliyorlar...
yatsın birkaç gün kardeşin.. eğilmesin, çömelmesin... ağır kaldırmak zaten yok.. hatta hiçbir şey yapmasın.
ben işten ayrıldım o dönemde, bebeğim için.. evde de hiçbir şey yapmadım. sadece çok basit yemekler yaptım hep - ayakta dikilmeyi gerektirmeyen şeyler...
ama tabi o kadar hareketsiz kalınca, ilk 4 ayda, normalde almam gereken kilonun 5-6 kg fazlasını aldım.
şimdi de diyabet oldum :) diyetteyim..
olsun, her şey kızım için..