bir süredir takip ediyorum, henüz yazmaya fırsat bulabildim, ben de haftalardır uyuyamayanlardanım ve tesellim oğluşum için bir alıştırma olması bu uykusuz gecelerin.
Ama sırt ağrıları, mide yanmaları, tuvalet ihtiyacı, oğluşum konulu bilumum kabuslar derken 1 saat deliksiz uyku çekemeden uyanmak pek sevimli olmuyor. Doğum iznine ayrıldığım için biraz daha rahatım gerçi; en azından gün içinde ayaklarımı rahatça uzatarak oturabiliyorum:) Ama düşünüyorum ki tüm bu hamilelik sürecinde yaşadıklarım, beni büyüttü, normalde tahammüle edemeyeceğim bazı zorluklara alıştırdı, bunları yaşamasam oğluşa ne kadar hazır olurdum bilemiyorum:)
Hepimize kolay gelsin, bi solukta kavuşalım bebişlerimize inşallah.