• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Geceleri çok korkuyorum

Kızlar benim geceleri nedense istemsiz dışı korkularım oluyor. Eşim vardiyalı çalışıyor her zaman yalnız değilim ama akşamları karanlık çökmeye başlayınca benim içimede sanki o karanlıkla birlikte korku çöküyor. Her ufak tıkırtıda irrite oluyorum acaba o neydi biri mi var evde diye. Yatağa girip gözümü kapadığım an sanki biri beni gozetliyormus gibime geliyor. Tabikide öyle bir şey yok bu bana beynimin bir oyunu ama evde yalnız kalmaya çok korkuyorum ya varmi böyle bir durumda olan. Bu korkularımı nasıl yenebilirim

Ben de yalnız kaldığımda aynı oluyorum. Çoğu zaman sabahlıyorum. Aynı korkular bende de var.
 
Benzer korkuları dönem dönem herkes yaşamış olabiliyor ama tabi sizin ki biraz daha yerleşik bir hal almış gibi..Umarım kısa sürede atlatırsınız🙏
Nacizane tavsiyem evde size kendinizi güvende hissettirecek önlemler almanız belki korkularınızın önüne geçmenize faydası olacaktır
Benin de vardı evime alarm aldım rahatladım
 
ben de geceleri bir hayli tedirgin oluyorum-oluyordum; ta ki bir kedi sahiplenene kadar. kendimi hiç yalnız hissetmiyorum, kuvvetle muhtemel o benim endişeli olduğumu anlıyor ve yanımdan bir an olsun ayrılmıyor. odadan iki dakikalığına mutfağa giderken bile bana eşlik ediyor.:) zaten o kadar tatlı ki onunla oynarken, ilgilenirken zaman akıp gidiyor. kedileri sever misiniz anlaşır mısınız bilemiyorum ama paylaşmak istedim.
 
Sevgili konu sahibi, benim eşim de vardiyalı çalışıyor. Sizi korkutan tam olarak nedir? Yani ses duyduğunuzda aklınıza gelen korku fiziksel mi? (hırsız girmesi gibi) ya da doğa üstü mü? (görünmeyen şeylerden korkanlar da var ya hani)
Ben inançlı biri olduğumdan çoğunun aksine görünmeyen şeylerden korkmam. Öyle ki gece tek başıma korku filmi bile izlerim. :) Eşimin vardiyalı çalışması bazen işime bile geliyor diyebilirim. Gece oturup keyif yapabiliyorum, bazen kendimle olmak ve kedimle olmak iyi geliyor. Ben üstteki yorum sahibi Mireya'ya katılıyorum. Gece bazen takır tukur ses duyduğum da direkt aklıma kedim ve yine ne yaptı şapşik sorusu geliyor. Korku yerine bolca gülüyorum diyebilirim. :KK71: Görünmeyen şeylerden korkmayın, korkularınız size var olmayan şeyleri var gibi bile gösterebilir. Bu dünya öyle güzel ki, hele bir de sevdiğiniz biriyle evlisiniz, evin ve evliliğin tadını çıkarın. Çünkü hayat kısa. Korkmak için de üzülmek için de kısa, hayatı ıskalamamak lazım. :)
 
Bende ilk evlendigim zamanlar geceleri cok yanlız kaldim cok korkardim benim esimde vardiyali çalışırdı hatta esim ise giderdi ve o siralarda aksamlari elektirik kesintisi bile cok oluyordu esim gider gitmez kapimi kitlerdim ve korkumu asla dusunmezdim bi ses mi oldu yukardan gelmistir bi cit mi oldu asagadan gelmistir diye düşünürdüm elektirik yoksa telefondan muzik actim internette takildim aklimin bana oyun oynasina ve vesvese vermesine izin vermedim sonra sonra da cokca alistim salonda tv izlerken uyudum vs hatta esim bana derdi ablamlara birakiyim seni vardiyam bitene kadar derdi ve ben onu kabul etmedim çünkü korkularımdan kacarak yasayamam zaten baskasinin evinde de rahat olamiyorsun da sende cok düşünme vesveseye düşme
 
Bende ilk evlendigim zamanlar geceleri cok yanlız kaldim cok korkardim benim esimde vardiyali çalışırdı hatta esim ise giderdi ve o siralarda aksamlari elektirik kesintisi bile cok oluyordu esim gider gitmez kapimi kitlerdim ve korkumu asla dusunmezdim bi ses mi oldu yukardan gelmistir bi cit mi oldu asagadan gelmistir diye düşünürdüm elektirik yoksa telefondan muzik actim internette takildim aklimin bana oyun oynasina ve vesvese vermesine izin vermedim sonra sonra da cokca alistim salonda tv izlerken uyudum vs hatta esim bana derdi ablamlara birakiyim seni vardiyam bitene kadar derdi ve ben onu kabul etmedim çünkü korkularımdan kacarak yasayamam zaten baskasinin evinde de rahat olamiyorsun da sende cok düşünme vesveseye düşme
 
Bende ilk evlendigim zamanlar geceleri cok yanlız kaldim cok korkardim benim esimde vardiyali çalışırdı hatta esim ise giderdi ve o siralarda aksamlari elektirik kesintisi bile cok oluyordu esim gider gitmez kapimi kitlerdim ve korkumu asla dusunmezdim bi ses mi oldu yukardan gelmistir bi cit mi oldu asagadan gelmistir diye düşünürdüm elektirik yoksa telefondan muzik actim internette takildim aklimin bana oyun oynasina ve vesvese vermesine izin vermedim sonra sonra da cokca alistim salonda tv izlerken uyudum vs hatta esim bana derdi ablamlara birakiyim seni vardiyam bitene kadar derdi ve ben onu kabul etmedim çünkü korkularımdan kacarak yasayamam zaten baskasinin evinde de rahat olamiyorsun da sende cok düşünme vesveseye düşme
 
Bende ilk zamanlar korkardım eşim evde yokken. Kapıyı sıkı sıkı kilitler, demirini takardım. Evim 7.katta haliyle camlar kapılarda korkulacak gibi değil. Ama sanki biri gelecek bişey olacak korkusu sarıyodu içimi. En az 1 yıl yaşadım o korkuyu eşim yokken. Antrenin ışığı açık uyurdum. O rahatlatırdı beni.
 
Evliliğimin ilk 2 ayı bu yüzden kabus olmuştu. Eşim gece çalışırdı. Tuvalet dahi ışıklar açık tv açık beklerdim. Ona rağmen salondan odaya gidemezdim. Çişimi tutardım sabaha kadar koltukta kalırdım.
Bunun olma sebebi binamız yeniydi ve tek oturan bendim.
Ve tabi psikolojim onu kötü oyunlara çevirdi kafayı yiyecektim. Sonra yavaş yavaş üstüne gitmeye başladım korkumun.
Yatak odasına giderken tablette dizi açtım yanıma aldım.
Ayetel kürsi okumak beni çok rahatlatıyordu.
Zamanla aştım ve kalmadı.
 
Kızlar benim geceleri nedense istemsiz dışı korkularım oluyor. Eşim vardiyalı çalışıyor her zaman yalnız değilim ama akşamları karanlık çökmeye başlayınca benim içimede sanki o karanlıkla birlikte korku çöküyor. Her ufak tıkırtıda irrite oluyorum acaba o neydi biri mi var evde diye. Yatağa girip gözümü kapadığım an sanki biri beni gozetliyormus gibime geliyor. Tabikide öyle bir şey yok bu bana beynimin bir oyunu ama evde yalnız kalmaya çok korkuyorum ya varmi böyle bir durumda olan. Bu korkularımı nasıl yenebilirim
Bir psikologa gorunun bence acilen
 
Back
X