evlilik için ideal zamandan çok, ideal eş vardır. Onu bulduktan sonra yaşın önemi yok. 21 yaşımda evlendim. Çok sıkıntı çektim ama bence çok güzel yaşlar evlenmek için. 35-40 sa çok geç. 22 yaşında anne oldum, sonra sıkıntılardan dolayı ara verdim genç anne oldum diye. Bunu da bana devamlı ailem empoze ediyordu. Erken evlendin, erken çocuğun oldu, hayatını mahvettin. İnandım. Şimdi 30 um, keşke iki tane daha çocuk yapsaydım bu sekiz senede.
Aileler her zaman doğruyu bilmez. Kendi memnuniyetlerini, sizin mutluluğunuzun önünde tutarlar. Bu sırada sizi mutsuz ettiklerini görmezler. Devamlı telkinle yaşamayın. Eşiniz iyi bir insansa, onunla birlikte iyi bir ekip olabilecekseniz, ailenizin aman işi şöyle, aman huyu şöyle, geldi selam vermedi filan diye karışmalarına izin vermeyin.
Benim erken evlendin, aman çalışmadın diyen ailem; erkek kardeşimin eşinin çalışma durumu olduğunda, çalışmanın ne gereği var diyordu. Ben evlendikten 3 ay sonra hamile kalınca, hepsinde bir cenaze havası. Sanki nikahsız bir bebek var ortada. Ama kardeşimin eşi, düğünden 1 ay sonra hamile kalınca evde bir bayram havası. 7 aylık hamileyken, annemin evine minibüsle gelir, temizliğe yardım ederdim. Gelinimiz hamileliğinde, kendi arabasıyla yola çıktı diye, kızmalar filan.
Kardeşimin düğününü ben yaptım. Eşiyle mutlu olmasına, en başta ben mutlu olurum. Bu kıskançlık değil, uyanma artık. Ben toyluğumda, onlara inanıyordum. Olgunlaşıp bu olanları gördükçe, aklım başıma geldi yalnızca.
Eğer yanlış karar verdiğinizi düşünüyorsanız, hayatınızı istediğiniz yönde ilerletmek için adımlar atın. Kendi yanlışlarını yapmak, başkalarının doğrularını yaşamaktan daha güzel bence.
Eşinizle ilgili meselelerde ikinizin ilişkisine bakın. Başkalarının dolduruşuna gelmeyin. Yardımcı olacaklarsa, asıl yardım şu anki durumunuzda ilerlemenize yardımcı olmaktır. Yalnızca konuşuyorlarsa, hiç huzurunuzu bozmayın.
