- 3 Şubat 2018
- 6.639
- 25.389
- 548
- 28
- Konu Sahibi Bir Eylul Aksami
-
- #1
Merhaba kk üyeleri. Aylardır içimden atamadığım ve kimseye söyleyemediğim, kendimi yiyip bitirdiğim bir derdim var.
21 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Ailem beni her zaman düzgün, saygılı, edepli biri olarak yetiştirdiler. 21 yaşıma kadar hayatımda hiç doğru düzgün sevgilim olmamıştı ve etrafımdaki herkesin uzun süreli sevgilisi olduğunu ve mutlu olduklarını görünce çok imreniyordum.
Derken geçen yaza doğru sınıftan bir erkek benimle tanışmak, sevgili olmak istedi. Görünüşte gayet efendi biriydi ve başlarda gayet iyi anlaşıyorduk. Sevgili olmaya başladık ve 3 ay sonra benden yana cinsel istekleri olmaya başladı. Sürekli bunların konuları açılıyordu ve ben daha önce hiçbir şey yaşamadığım için içten içe bu duyguyu çok merak ediyordum. Sevgilime çok bağlanmaya başlamıştım bu arada. Eğer bu tarz isteklerini kesin bir şekilde reddedersem benden ayrılır diye korkuyordum.
Biliyorum bir erkeğe böyle bağlanıp, vazgeçilmez hale getirmek çok yanlış. Hayatımda hep bu tarz aciz kızlarla dalga geçtim fakat artık bir sevgilim olsun ve üniversite hayatımı özel biriyle paylaşayım istedim.
3 ayın sonunda aramızda ufak yakınlaşmalar geçti. Söylemeye utanıyorum aslında burda. Dudaktan, boyundan, gerdan bölgesinden öpmeler gibi yakınlaşmalar. Bir keresinde arkadan bir anda sarılıp kıyafetimin üzerinden göğüslerimi sıkmıştı. Birkaç saniye sonra geri çektim kendimi neye uğradığımı şaşırdım. Bana sürekli böyle ani hareketlerde bulunup kendimi geri çekince bozulup soğuk davranıyordu. En sonki hareketi 5.ayımızda oldu. Elini omzuma atmış normal sohbet ediyorduk. Birden elini kazağımın içine götürmeye çalıştı. Hemen geri çektim napıyosun dedim ve kavga ettik. Ben evlenmeden ileriye gitmek istemiyorum dedim. Tamam dedi. Fakat iki hafta sonra türlü bahanelerle benden ayrıldı.
Kusura bakmayın uzattım konuyu. Her neyse ben haftalarca hatta aylarca ağladım tabi. Kendimi öyle kirlenmiş hissetim ki. Ayrılalı 9-10 ay oldu ama hâlâ çok utanıyorum. Hayatımda hep karşıma doğru kişi çıksın ve her şeyi onunla yaşayayım istedim. Şimdi böyle bir muamele görmeyi hazmedemiyorum. Arada namaz kılmaya çalışıyorum tatillerde, ve hep bu olaylar aklıma geliyor.
Dahası dediğim gibi eski sevgilim benimle aynı sınıfta. Ve ben onu gördükçe kendimi çok kötü hissediyorum. Zerre sevgim kalmadı ona karşı fakat bizim okuldan başka kızlarla sevgili olmasından çok korkuyorum çünkü benden ayrılmış olmasını hâlâ hazmedemiyorum.
Lütfen yargılamadan bana moral verin, öyle ihtiyacım var ki. Gelecekte doğru düzgün bir sevgilim olursa ona anlatmalı mıyım bunları? Ve bir daha evlenene kadar hiçbir şey yaşamak istemediğimi.
21 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Ailem beni her zaman düzgün, saygılı, edepli biri olarak yetiştirdiler. 21 yaşıma kadar hayatımda hiç doğru düzgün sevgilim olmamıştı ve etrafımdaki herkesin uzun süreli sevgilisi olduğunu ve mutlu olduklarını görünce çok imreniyordum.
Derken geçen yaza doğru sınıftan bir erkek benimle tanışmak, sevgili olmak istedi. Görünüşte gayet efendi biriydi ve başlarda gayet iyi anlaşıyorduk. Sevgili olmaya başladık ve 3 ay sonra benden yana cinsel istekleri olmaya başladı. Sürekli bunların konuları açılıyordu ve ben daha önce hiçbir şey yaşamadığım için içten içe bu duyguyu çok merak ediyordum. Sevgilime çok bağlanmaya başlamıştım bu arada. Eğer bu tarz isteklerini kesin bir şekilde reddedersem benden ayrılır diye korkuyordum.
Biliyorum bir erkeğe böyle bağlanıp, vazgeçilmez hale getirmek çok yanlış. Hayatımda hep bu tarz aciz kızlarla dalga geçtim fakat artık bir sevgilim olsun ve üniversite hayatımı özel biriyle paylaşayım istedim.
3 ayın sonunda aramızda ufak yakınlaşmalar geçti. Söylemeye utanıyorum aslında burda. Dudaktan, boyundan, gerdan bölgesinden öpmeler gibi yakınlaşmalar. Bir keresinde arkadan bir anda sarılıp kıyafetimin üzerinden göğüslerimi sıkmıştı. Birkaç saniye sonra geri çektim kendimi neye uğradığımı şaşırdım. Bana sürekli böyle ani hareketlerde bulunup kendimi geri çekince bozulup soğuk davranıyordu. En sonki hareketi 5.ayımızda oldu. Elini omzuma atmış normal sohbet ediyorduk. Birden elini kazağımın içine götürmeye çalıştı. Hemen geri çektim napıyosun dedim ve kavga ettik. Ben evlenmeden ileriye gitmek istemiyorum dedim. Tamam dedi. Fakat iki hafta sonra türlü bahanelerle benden ayrıldı.
Kusura bakmayın uzattım konuyu. Her neyse ben haftalarca hatta aylarca ağladım tabi. Kendimi öyle kirlenmiş hissetim ki. Ayrılalı 9-10 ay oldu ama hâlâ çok utanıyorum. Hayatımda hep karşıma doğru kişi çıksın ve her şeyi onunla yaşayayım istedim. Şimdi böyle bir muamele görmeyi hazmedemiyorum. Arada namaz kılmaya çalışıyorum tatillerde, ve hep bu olaylar aklıma geliyor.
Dahası dediğim gibi eski sevgilim benimle aynı sınıfta. Ve ben onu gördükçe kendimi çok kötü hissediyorum. Zerre sevgim kalmadı ona karşı fakat bizim okuldan başka kızlarla sevgili olmasından çok korkuyorum çünkü benden ayrılmış olmasını hâlâ hazmedemiyorum.
Lütfen yargılamadan bana moral verin, öyle ihtiyacım var ki. Gelecekte doğru düzgün bir sevgilim olursa ona anlatmalı mıyım bunları? Ve bir daha evlenene kadar hiçbir şey yaşamak istemediğimi.