Geçmişteki pişmanlıklarım

Pembemaviyildiz .!.:

Yorum yazan, destek veren herkese çok teşekkür ediyorum. Ben de şükürler ediyorum bu insandan kurtulduğuma. Nasıl bir zamanlar böyle birini sevebilmişim anlamıyorum bile. Bana sevgililiğimizin ilk zamanlarında "benim için namus çok önemli, evleneceğim kişi mutlaka daha önce birliktelik yaşamamış olmalı" demişti. Bunları diyen bir insanın zamanla sapıkça hareketler yapması beni hayrete düşürdü. Hatta bunu ona söylediğimde "ama biz seninle ilerde evleneceğiz, bana güvenmiyor musun" gibi boş laflar sıraladı. Bunun dışında aşırı kıskançlığıyla ve bozuk bir aile yapısıyla beni zaten kendinden soğutmuştu. Allah'ın bir bildiği varmış ki beni ondan kurtarmış diyorum. Sadece aynı sınıfta her gün yüz yüze bakacak olmamız canımı sıkıyor.

Genişletmek için tıkla...

Pembemaviyildiz .!.:

Merhaba kk üyeleri. Aylardır içimden atamadığım ve kimseye söyleyemediğim, kendimi yiyip bitirdiğim bir derdim var.

21 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Ailem beni her zaman düzgün, saygılı, edepli biri olarak yetiştirdiler. 21 yaşıma kadar hayatımda hiç doğru düzgün sevgilim olmamıştı ve etrafımdaki herkesin uzun süreli sevgilisi olduğunu ve mutlu olduklarını görünce çok imreniyordum.

Derken geçen yaza doğru sınıftan bir erkek benimle tanışmak, sevgili olmak istedi. Görünüşte gayet efendi biriydi ve başlarda gayet iyi anlaşıyorduk. Sevgili olmaya başladık ve 3 ay sonra benden yana cinsel istekleri olmaya başladı. Sürekli bunların konuları açılıyordu ve ben daha önce hiçbir şey yaşamadığım için içten içe bu duyguyu çok merak ediyordum. Sevgilime çok bağlanmaya başlamıştım bu arada. Eğer bu tarz isteklerini kesin bir şekilde reddedersem benden ayrılır diye korkuyordum.

Biliyorum bir erkeğe böyle bağlanıp, vazgeçilmez hale getirmek çok yanlış. Hayatımda hep bu tarz aciz kızlarla dalga geçtim fakat artık bir sevgilim olsun ve üniversite hayatımı özel biriyle paylaşayım istedim.

3 ayın sonunda aramızda ufak yakınlaşmalar geçti. Söylemeye utanıyorum aslında burda. Dudaktan, boyundan, gerdan bölgesinden öpmeler gibi yakınlaşmalar. Bir keresinde arkadan bir anda sarılıp kıyafetimin üzerinden göğüslerimi sıkmıştı. Birkaç saniye sonra geri çektim kendimi neye uğradığımı şaşırdım. Bana sürekli böyle ani hareketlerde bulunup kendimi geri çekince bozulup soğuk davranıyordu. En sonki hareketi 5.ayımızda oldu. Elini omzuma atmış normal sohbet ediyorduk. Birden elini kazağımın içine götürmeye çalıştı. Hemen geri çektim napıyosun dedim ve kavga ettik. Ben evlenmeden ileriye gitmek istemiyorum dedim. Tamam dedi. Fakat iki hafta sonra türlü bahanelerle benden ayrıldı.

Kusura bakmayın uzattım konuyu. Her neyse ben haftalarca hatta aylarca ağladım tabi. Kendimi öyle kirlenmiş hissetim ki. Ayrılalı 9-10 ay oldu ama hâlâ çok utanıyorum. Hayatımda hep karşıma doğru kişi çıksın ve her şeyi onunla yaşayayım istedim. Şimdi böyle bir muamele görmeyi hazmedemiyorum. Arada namaz kılmaya çalışıyorum tatillerde, ve hep bu olaylar aklıma geliyor.

Dahası dediğim gibi eski sevgilim benimle aynı sınıfta. Ve ben onu gördükçe kendimi çok kötü hissediyorum. Zerre sevgim kalmadı ona karşı fakat bizim okuldan başka kızlarla sevgili olmasından çok korkuyorum çünkü benden ayrılmış olmasını hâlâ hazmedemiyorum.

Lütfen yargılamadan bana moral verin, öyle ihtiyacım var ki. Gelecekte doğru düzgün bir sevgilim olursa ona anlatmalı mıyım bunları? Ve bir daha evlenene kadar hiçbir şey yaşamak istemediğimi.

Genişletmek için tıkla...

Verano_porteno .!.:

Tipik ikiyuzlu erkek, sevindim kurtulduguna. Benim dusuncelerim bu olaylara bakis acim senden cok farkli. Bence hangi dusuncede, inancta olursak olalim; baskalarina zarar vermedigi surece hareketlerimizinden sadece kendimize karsi sorumluyuz.
Bir yanlis yaptigini dusunuyorsun ama daha hayatina girmemis, girecegi bile belli olmayan birine karsi sorumluluk hissediyorsun. Bu garip degil mi? Senin icin yanlissa ki oyle, sadece kendini affetmeye calis. Gencim , hatamdan ders aldim de ve daha fazla da takilma bu duruma. Kendine cok eziyet etme, erkeklerin cogu bu olaylari kafalarinda turlu turlu mesrulastirirken sana yazik degil mi? Bunu buyuk bir dogma haline de getirme, bu hataya(?)saplanip kalma. Cogu kadin ayip, gunah , kirlilik, yapilmamasi gereken sey noktasina fazla takildigi icin vajinismus oluyor. Kendini affedersen onun okuldaki varligi da seni etkilemez diye dusunuyorum. Cunku aslinda onu gormek istememe sebebin yanlisini hatirliyor olusun.

Genişletmek için tıkla...

Pembemaviyildiz .!.:

Merhaba kk üyeleri. Aylardır içimden atamadığım ve kimseye söyleyemediğim, kendimi yiyip bitirdiğim bir derdim var.

21 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Ailem beni her zaman düzgün, saygılı, edepli biri olarak yetiştirdiler. 21 yaşıma kadar hayatımda hiç doğru düzgün sevgilim olmamıştı ve etrafımdaki herkesin uzun süreli sevgilisi olduğunu ve mutlu olduklarını görünce çok imreniyordum.

Derken geçen yaza doğru sınıftan bir erkek benimle tanışmak, sevgili olmak istedi. Görünüşte gayet efendi biriydi ve başlarda gayet iyi anlaşıyorduk. Sevgili olmaya başladık ve 3 ay sonra benden yana cinsel istekleri olmaya başladı. Sürekli bunların konuları açılıyordu ve ben daha önce hiçbir şey yaşamadığım için içten içe bu duyguyu çok merak ediyordum. Sevgilime çok bağlanmaya başlamıştım bu arada. Eğer bu tarz isteklerini kesin bir şekilde reddedersem benden ayrılır diye korkuyordum.

Biliyorum bir erkeğe böyle bağlanıp, vazgeçilmez hale getirmek çok yanlış. Hayatımda hep bu tarz aciz kızlarla dalga geçtim fakat artık bir sevgilim olsun ve üniversite hayatımı özel biriyle paylaşayım istedim.

3 ayın sonunda aramızda ufak yakınlaşmalar geçti. Söylemeye utanıyorum aslında burda. Dudaktan, boyundan, gerdan bölgesinden öpmeler gibi yakınlaşmalar. Bir keresinde arkadan bir anda sarılıp kıyafetimin üzerinden göğüslerimi sıkmıştı. Birkaç saniye sonra geri çektim kendimi neye uğradığımı şaşırdım. Bana sürekli böyle ani hareketlerde bulunup kendimi geri çekince bozulup soğuk davranıyordu. En sonki hareketi 5.ayımızda oldu. Elini omzuma atmış normal sohbet ediyorduk. Birden elini kazağımın içine götürmeye çalıştı. Hemen geri çektim napıyosun dedim ve kavga ettik. Ben evlenmeden ileriye gitmek istemiyorum dedim. Tamam dedi. Fakat iki hafta sonra türlü bahanelerle benden ayrıldı.

Kusura bakmayın uzattım konuyu. Her neyse ben haftalarca hatta aylarca ağladım tabi. Kendimi öyle kirlenmiş hissetim ki. Ayrılalı 9-10 ay oldu ama hâlâ çok utanıyorum. Hayatımda hep karşıma doğru kişi çıksın ve her şeyi onunla yaşayayım istedim. Şimdi böyle bir muamele görmeyi hazmedemiyorum. Arada namaz kılmaya çalışıyorum tatillerde, ve hep bu olaylar aklıma geliyor.

Dahası dediğim gibi eski sevgilim benimle aynı sınıfta. Ve ben onu gördükçe kendimi çok kötü hissediyorum. Zerre sevgim kalmadı ona karşı fakat bizim okuldan başka kızlarla sevgili olmasından çok korkuyorum çünkü benden ayrılmış olmasını hâlâ hazmedemiyorum.

Lütfen yargılamadan bana moral verin, öyle ihtiyacım var ki. Gelecekte doğru düzgün bir sevgilim olursa ona anlatmalı mıyım bunları? Ve bir daha evlenene kadar hiçbir şey yaşamak istemediğimi.

Genişletmek için tıkla...

Pembemaviyildiz .!.:

Bence de bir kadın ya da bir erkek eğer istiyorsa cinsel ilişki yaşamalı bunu hiç yadırgamıyorum. Sadece benim kendi vicdanım ve yetiştiğim aile ortamım uymuyor. Tersini düşünene saygım sonsuz. Hata derken ben kendi görüşlerime aykırı bir davranış sergiledim aslında benim yapacağım türden bir şey değildi bu yüzden hata. Eski sevgilimi yargılama sebebim de böyle bir talebi olması değil, bu talebinde çok ısrar etmesi emri vaki yapması ve baktı olmayınca abuk subuk bahanelerle ayrılmasıydı. Enayi yerine koyup "psikolojik sorunlarım var antidepresan kullanıyorum" diyip ayrıldı benden. İnsanda az gurur utanma olur. Yalanın böylesi. Mesajda ayrıldı bir de. Salak yerine konmak çok gururuma dokundu.

Genişletmek için tıkla...