Bu yaşıma kadar ne sevgilim oldu nede sevdiğim ama hep birileri önerildi. Ama hiçbiri istediğim gibi değildi. Ya işsizdi evlendikten sonra iş kuracaktı, ya ailesi ile yaşayacaktı, hepsinin aslında düşündüğüm zaman bana göre kabul edemediğim bir sorunu vardı. Yani küçük gördüğüm için değil ama orta yolu bulamayız diye olumlu bakamadım. Artık yoruldum toplum,aile, arkadaş baskısı beni bunaltı neymiş kimseyi beğenmiyormuşum. Neymiş bütün insanların kusurları olabilirmiş. Gerçekten öyle mi insanlar istedikleri gibi biri ile evleniyor mu ? Ben gözümün yükseklerde olduğunu düşünmüyorum yani işi olan biri, ailesi ile yaşamayacak, kötü alışkanlıkları olmayan, ahlaklı ve sorumluluk sahibi ve yan yana durduğumuz zaman birbirimize yakışacak birini istiyorum. Ben mi abartıyorum diye düşünüyorum artık kafam allak bullak.
Son düzenleme:
