- 25 Ekim 2012
- 517
- 126
- 323
Merhaba arkadaşlar. Bir önceki konumda iç sıkıntıları yaşadığımdan bahsetmiştim. Belli bir süre sonra geçti o iğrenç his şükürler olsun. Ama artık eskisi gibi olmadığımı hissediyordum. Gün içerisinde sürekli bir heyecan ve çarpıntı halim var. Güzel bir evliliğim ve işim var. Yani kafamı kurcalayan bir derdim sıkıntım yok. Yaklaşık 4 aydır bu şekilde yaşıyorum. Aylardır belki de adı konulmasın konulunca belki kendimi daha kötü hissederim diye erteledim hep psikolog durumunu.
Taa ki bu cumaya kadar. Eşimin kuzeninin nişanı vardı ve ben o nişanda sadece 1 saat durabildim. Ağlayarak dışarı zor attım kendimi. Çarpıntı, mide bulantısı, tüm vücudumu saran karıncalanma ve uyuşma hissi.. Sanki her an bayılacakmışım gibi.. Bu böyle olmaz ben artık böyle yaşamak istemiyorum deyip psikoloğun yolunu tuttum.
Panik bozukluk ve kaygı bozukluğu denildi. Terapilerle birlikte eskisinden daha iyi olacaksınız dedi. Bu bile o kadar iyi geldi ki.. Resmen his kaybı yaşıyorum. Üzüntü, sevinç, mutluluk, kırgınlık hiçbir duygum yok. Hiçbir şey hissedemiyorum. Aklımda hep ya tekrar atak geçirirsem? Ya düşüp bayılırsam insanların içinde istifra edersem? Ömrümün sonuna kadar hep böyle kalırsam? Düşünceleri bir an olsun beni bırakmıyor. Çok çok zor bir durum Allah düşmanıma yaşatmasın. Aranızda benzer şeyler yaşayıp gerçekten düzelme gösterenler var mı? Her bir cevap bana umut olacaktır.
Not: Çarpıntılarımın ilk başladığı dönemde kalp doktoruna gitmiştim fizyolojik bir sorun yok çok şükür. Hafif düzeyde antidepresan vermişti hala kullanmaktayım. Psikoloğum terapiler sonunda bırakabileceğimi söyledi.. Bir yanım evet geçecek atlatacağım derken diğer yanım ya geçmezse diyor
Taa ki bu cumaya kadar. Eşimin kuzeninin nişanı vardı ve ben o nişanda sadece 1 saat durabildim. Ağlayarak dışarı zor attım kendimi. Çarpıntı, mide bulantısı, tüm vücudumu saran karıncalanma ve uyuşma hissi.. Sanki her an bayılacakmışım gibi.. Bu böyle olmaz ben artık böyle yaşamak istemiyorum deyip psikoloğun yolunu tuttum.
Panik bozukluk ve kaygı bozukluğu denildi. Terapilerle birlikte eskisinden daha iyi olacaksınız dedi. Bu bile o kadar iyi geldi ki.. Resmen his kaybı yaşıyorum. Üzüntü, sevinç, mutluluk, kırgınlık hiçbir duygum yok. Hiçbir şey hissedemiyorum. Aklımda hep ya tekrar atak geçirirsem? Ya düşüp bayılırsam insanların içinde istifra edersem? Ömrümün sonuna kadar hep böyle kalırsam? Düşünceleri bir an olsun beni bırakmıyor. Çok çok zor bir durum Allah düşmanıma yaşatmasın. Aranızda benzer şeyler yaşayıp gerçekten düzelme gösterenler var mı? Her bir cevap bana umut olacaktır.
Not: Çarpıntılarımın ilk başladığı dönemde kalp doktoruna gitmiştim fizyolojik bir sorun yok çok şükür. Hafif düzeyde antidepresan vermişti hala kullanmaktayım. Psikoloğum terapiler sonunda bırakabileceğimi söyledi.. Bir yanım evet geçecek atlatacağım derken diğer yanım ya geçmezse diyor