İnsanlar beni çok yoruyor
kafaya takıyorum çünkü
'amaaaan boşvereyim' diyemiyorum
ben mükemmel miyim elbette hayır
özgüven problemim var
ama kibar bir insanım ben, insanlarla tartışmaya girmek, sürtüşmek tarzım değil. rahatsızlık duyuyorum bundan
dolmuşta, işte, avmde, hastanede gittiğimiz her yerde
yani insanın olduğu her yerde bir sorun cıkıyor
ben de düşünce gücümle çekiyorum sanırım, bana çok denk geliyor
gerektiğinde çıkışmak, terslemek lazım insanları yoksa hakkınız aramayan, silik biri olarak kalıyorsunuz.
ama ben o anda hem böyle bir duruma düşmek istemiyorum, hem de donuyorum zaten. o anda donuyorum tek kelime edemiyorum. Pasif kalıyorum. suratımda aslında cazgır da bi tip var ama içim naif napiym:)))
dün yaşadığım bir olayı örnek vereyim. bir dükkana gittim.
kadın bişey getirecekti bana.
ordaki görevli de oturun isterseniz dedi
oturuyorum, kadın gelmiş, görmedim cünkü o yöne dönük oturmuyordum.
aramızda tam 2 metre var. oraya çiviyle çakılmış gibi durmuş. yüksek bir sesle hanfendi buyrun dedi. robot gibi poşeti uzatır vaziyette duruyor.
ben de hemen kalktım aldım poseti ama o anda şimşekler çaktı. yahu aramızda 2 metre kalmış zaten yanıma gelip versen nolur yani. o duruşu görmeliydiniz ama, sanki benim olduğum yerde bomba var da sınırı geçemiyormuş gibi. güya aklınca ayağıma kadar getirmemiş oluyor.
ya da hastanede sekretere bişey soruyorum. cevap yok. sonra elime kağıdı sıkıştırıyor. ama tek kelime yok. bu ne anlamadım diyorum. neyi anlamadın diyor. bir de senli benli. Ne yapıcam açıklarmısınız diyorum. kağıtta ne yazılıysa o, anlamıycak bişey yok diyor. ve ben sinir küpü olmuş vaziyette çıkıyorum.
Yemin ediyorum artık insanlar beni yoruyor. içimde kaldığı için içim içimi yiyor. şuan hala dünkü kadının tavrını düşünüyorum.
Nasıl aşılır bu durum
suratıma anında yansıyor. ölçüsünde iğneleyici tepki veremiyorum ama.
yardım istiyorum
iisi mi susak
