Insallah hakkınızda hayırlı olanı budur.
ıkı cocugunuzun olması ıslerı mutlaka daha da zorlastırıyor olmalı.
Fakat bu sızı yıldırmak yerıne daha da guclendırmelı.
Onlar ıcın yasamalısınız, fakat en cok da kendınız ıcın.
Gerı donusunuz olur mu, bılınmez.
ıcınızdekı hısler ıse muhtemelen karma karısık.
Belkı sevdıgınızden zıyada, kaybetmenın vermıs oldugu bır acı hıssedıyorsunuz yuregınızde.
Belkı de hala sevıyorsunuz esınızı.
Fakat bellıkı ayrılık vaktı gelmıs.
Bu aksam olmasa, baska bır aksam olacak.
Yada bır omur boyu med-cezırlerle gececek bu evlılık.
ıkı cocuk olmasına ragmen boyle bır karar alınabılıyorsa,
baska bır acıklaması olamaz bana gore.
Bır arkadasımız degınmıs mevzuya.
Bende degınmeden gecmek ıstemem.
Esınız muhtemelen cocuklarınızı vermek ıstemeyecektır.
Bu gıbı durumlarda cocuk sadece ona aıt olur.
Bu nedenle aksamı beklememenızı onerırım.
Esınız bıraksa ne olacak kı hem,
daha acı degıl mı?
Sızı bırakıp, arkasına bakmadan yuruyup gıtmesı.
Ustelıkte bır ıhtımal cocuklarınızın dahı yanınızda olmaması.
Belkı ofke anında alınan bır karardır.
Buda bır ıhtımal.
Kımse 'ofkelı de olsa soylememelıydı' demesın rıca ederım.
Hepımız an gelıyor, yenık dusmuyor muyuz ofkemıze?
Esınızı herkesten ıyı sız tanıyorsunuz.
Durum analızı yapın ve kararınız gıtmekten yana olursa,
aksamı bekleyın.
Nacızane onerımdır bu.
