Karadenizden farklı tatlar: Giresun mutfağı
Coğrafi konum
Karadeniz Bölgesinin doğu kesiminde yer alan Giresunun coğrafi konumu, dar bir kıyı şeridiyle, bunun hemen ardında yükselen dağlardan oluşur. İlin en yüksek noktası 3.107 m. yüksekliğindeki Karagöl Tepesidir. Dağların Karadenize bakan ve bol yağış alan yamaçları alçak kesimlerde fındık bahçeleriyle başlayan gür ormanlarla kaplıdır. Giresunda az yer kaplayan ovaların büyük bölümü kıyı kesiminde toplanmıştır.
Kentin tarihsel dokusunu oluşturan mahalleleri bozulmadan günümüze ulaşmış ve 1981de sit alanı ilan edilerek koruma altına alınmıştır.
Tarım ürünleri
Giresunun sosyo ekonomik yaşamı fındık üretimine ve ticaretine dayanır. Nüfusun büyük kesmi tarımla uğraşır. Ekilebilir alanların kısıtlı olduğu ilde kıyıda oturanlar fındık yetiştiriciliği ve balıkçılıkla, iç kesimde oturanlar ise tahıl üretimi ve hayvancılıkla geçinir. İlde fındığın yanı sıra mısır, buğday, patates, arpa, lahana ve çay yetiştirilir. Az miktarda elma, armut, kiraz, üzüm, incir, ceviz ve sebze de bölgenin ürünleri arasında yer alır.
Mutfak kültürü
Giresun halkının beslenmesinde balık, mısır ve kara lahana ana ögeleri oluşturur. Yörede "pezik" denen pazı, "merecen" adı verilen bir tür diken ucu ve ısırganotu da özgün yiyecekler arasında bulunur. Fındık, kiraz, karayemiş gibi meyvaların tüketimi yaygın olmasına rağmen, etin beslenmedeki yeri çok sınırlıdır. Fasulye turşusu, fasulye çorbası, ilkbaharda kırlarda yetişen ve ısırgana benzeyen mendek otundan yapılan mendek çorbası, pancar çorbası, hamsi diblesi, kazayak diblesi, üzüm pekmezi ve mısır unundan yapılan samaksa, hamsi böreği, kuru kabak ve pirinçten yapılan kabak dilberi, kazayak sirkelisi, mısır dolması, ısırgan püresi, özel günlerde mısır unundan yapılan poğaça, mısır unu ve kestaneyle yapılan lamesli pide ve kak, ilin özgün yemeklerindendir. Karayemiş ya da kiraz hoşafı da sofralarda bol bol yerini alır.
Giresunda hemen her sebze kurutularak ya da tuzlanarak kış mevsimi için saklanır. Fasulye, kara ve beyaz lahana turşu ve salamuraları, kışın "mıhlama" olarak adlandırılan bir tür kavurma biçiminde yenir ya da kışlık sebzelerle birlikte türlü olarak pişirilir. Bazı balıklar da tuzlanarak kıştan yaza saklanır. Giresun mutfağında tuzlanarak saklama işlemi o kadar ileri götürülmüştür ki, tuzlanan yiyecekler arasında kiraz ve yağsız peynir de yer alır.
Coğrafi konum
Karadeniz Bölgesinin doğu kesiminde yer alan Giresunun coğrafi konumu, dar bir kıyı şeridiyle, bunun hemen ardında yükselen dağlardan oluşur. İlin en yüksek noktası 3.107 m. yüksekliğindeki Karagöl Tepesidir. Dağların Karadenize bakan ve bol yağış alan yamaçları alçak kesimlerde fındık bahçeleriyle başlayan gür ormanlarla kaplıdır. Giresunda az yer kaplayan ovaların büyük bölümü kıyı kesiminde toplanmıştır.
Kentin tarihsel dokusunu oluşturan mahalleleri bozulmadan günümüze ulaşmış ve 1981de sit alanı ilan edilerek koruma altına alınmıştır.
Tarım ürünleri
Giresunun sosyo ekonomik yaşamı fındık üretimine ve ticaretine dayanır. Nüfusun büyük kesmi tarımla uğraşır. Ekilebilir alanların kısıtlı olduğu ilde kıyıda oturanlar fındık yetiştiriciliği ve balıkçılıkla, iç kesimde oturanlar ise tahıl üretimi ve hayvancılıkla geçinir. İlde fındığın yanı sıra mısır, buğday, patates, arpa, lahana ve çay yetiştirilir. Az miktarda elma, armut, kiraz, üzüm, incir, ceviz ve sebze de bölgenin ürünleri arasında yer alır.
Mutfak kültürü
Giresun halkının beslenmesinde balık, mısır ve kara lahana ana ögeleri oluşturur. Yörede "pezik" denen pazı, "merecen" adı verilen bir tür diken ucu ve ısırganotu da özgün yiyecekler arasında bulunur. Fındık, kiraz, karayemiş gibi meyvaların tüketimi yaygın olmasına rağmen, etin beslenmedeki yeri çok sınırlıdır. Fasulye turşusu, fasulye çorbası, ilkbaharda kırlarda yetişen ve ısırgana benzeyen mendek otundan yapılan mendek çorbası, pancar çorbası, hamsi diblesi, kazayak diblesi, üzüm pekmezi ve mısır unundan yapılan samaksa, hamsi böreği, kuru kabak ve pirinçten yapılan kabak dilberi, kazayak sirkelisi, mısır dolması, ısırgan püresi, özel günlerde mısır unundan yapılan poğaça, mısır unu ve kestaneyle yapılan lamesli pide ve kak, ilin özgün yemeklerindendir. Karayemiş ya da kiraz hoşafı da sofralarda bol bol yerini alır.
Giresunda hemen her sebze kurutularak ya da tuzlanarak kış mevsimi için saklanır. Fasulye, kara ve beyaz lahana turşu ve salamuraları, kışın "mıhlama" olarak adlandırılan bir tür kavurma biçiminde yenir ya da kışlık sebzelerle birlikte türlü olarak pişirilir. Bazı balıklar da tuzlanarak kıştan yaza saklanır. Giresun mutfağında tuzlanarak saklama işlemi o kadar ileri götürülmüştür ki, tuzlanan yiyecekler arasında kiraz ve yağsız peynir de yer alır.
Dible dediklerini de evlenince öğrendim. Meğer pilavı ne çok çeşitli yapıyolarmış ama hepsi de güzel oluyo fasülyeli falan. Sadece taze fasülyeyi kurutup kurufasülyeyle çorba yapıyolar ya, onu hiç sevemedim :/ Ama yiyorum tabi ayırt ettiğim hiç bi yemek yok 
