Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Günaydın kızlar hayatımı etkileyecek bi konuda ikilemde kaldım durumu en yakın arkadaslarım dahil hic kimseyle paylaşmadım kimseyle konu ile ilgili fikir alamıyorum o yuzden burda mantıkli onerilerde bulunanlar olur diye burda sizlerle paylamaya karar verdim
Mevzuya başlayayım 36 yasindayim bekarım ailemle küçük bir ilin kucuk bir ilcesinde yasiyorum ciddi problemleri olan bi ailede büyüdüm anne babam sorunlari olan ebeveynler hep kavga gürültü icinde büyüdük ama babamdan söz etmek icin buraya sayfalar dolusu yazmak gerekir konuyu o kadar uzatmayayim
Babam çocukluğumdaki kadar sinirli öfkeli biri değil şiddet uygulamiyor eskisi gibi müdahale etmiyor fakat zaman zaman eserekli halleri geri geliyor neye kizacagi belli olmuyor tekrar kizmalari ofkeleri huzursuzluk cikarmalari falan nüks ediyor ve bazen çok uzun sürüyor Bi süre ciddi huzursuzluklar ve gerginlikler evin icinde hakim oluyor onun dısında aile icinde cok huzurlumuyuz degiliz hatta maalesef ki bi aile ortami bi yuva sıcakligi yok evde oyle beraber bi aksam yemegi yeme gibi durumumuz bile yok babam disardan gelince yemegini yiyor kardesim ve bende ayri saatlerde geliyoruz bizde gelince kendi yemegimizi yiyoruz annemde ayri sonra herkes kendi odasina cekiliyor
7 yildır anne babamın evin maddi manevi sorumluluklari ustümuzde ve ben gercekten son derece yorgun hissediyorum kendimi çünkü babam herseyden elini cekmis durumda hicbirseye maddi katkısı yok evde ergen gibi sabahtan aksama kadar odasinda tv basinda elinde telefonuyla yemegi cayi corbasini herseyi annem ayagina goturuyor cunku o sekilde istemis o sekilde yapilmis o sekilde alismis
Böyle yasayan biriyken bizimle ilgili herseye müdahale etmek istiyor aldığımız giydigimiz gezdigimiz ozelliklede para giden herseye karışıyor kendimizi savundugumuz her yerdede cok buyuk sorunlar yasiyoruz ve uzun sure evde huzursuzluk durumu hakim oluyor
Altıni çizmem gereken konu babam hep böyle ama çocuklugundan beri babamın bana karsi hep ayri bir sert ne istesem ne soylesem hep sorundu yıllardir degisen hicbirsey olmadi zamanla degisir duzelir diye dusunurdum ama maalesef degisen hicbirsey olmadi ve ben durumun boyle oldugunu kabul ettim..
Evi durumunu kısaca üstün körü anlattim. Calışiyorum gundemde evlilik yada evlilik ihtimali gorunmuyor bende ayrı eve çıkmak istedim daha once kendisi kabul etmedi evlatliktan reddetmekten falan soz etti
benim tayin secenegim yok fakat becayis yapilabiliyor kucuk bir il oldugu icjnde becayis icin cok tercih edilen bi yer degil ama yakin zamanda bi kac kisiden becayis icin teklif aldim fakat biri benim yasadigim sehire 2 saat bi digeri 1 saat uzaklikta 2 saat uzaklikta olan daha doguda ama benim yasadigin yere gore daha gwlismis bir yer 1 saat uzaklikta olan ise daha batıda benim yaşadığım sehre gore daha az gelismis
2 saat uzaklikta olan icin yinede hem eve yakin olur hem gitmek icin bi nedenim olur diye tamqm dedim soz konusu kiside haxirana kadar muhlet istedi okulda olan cocuklari ve cocuklarinin sinavlari varmis onlarin duzenini bozmak istemiyormus hazirandan sonra olur dedi once cok hevesliydim ya vazgecerse diye tedirgin oluyor uzuluyordum fakat gecen gun o sehre gittim ilk defa alici gozuyle baktim ama sanki orada olma hissi buyuk bi yalnizlik hissi uyandirdi bende sanki o sehirde yaşasam yapayalniz kalacakmisim gibi icim daraldi istiyormuyum istemiyormuyum emin olamadim ... Olumsuz baska bir yonü pişmanlık yaşarsam geridönüşü yok Bir yandan anne babamla özellikkede banamla anlasamasamda onları birakıp gitmek bencillikmis gibi geliyor zaten yasliliga dogru ilerliyorlar Ama öbur yandan bakarsak aile ortamimi anlattim zaten kendime ait bi odam bile yok bunalip daraldigimda kendimle basbasa kalmak bildiginiz lüx gibi birsey
Babam emekli sabahtan aksama kadar evde eve misafir cagirma istegim olmuyor bu yüzden sanki misafir gelse hazirliğa icten ice bozuluyor masraf yapilmasi onu rahatsiz ediyor gibi geliyor misafir cagirmiyorum o yuzden misafir cagirmadigim icin genelde arkadas cevresininde davetlerini kabul etmiyorum ve yeni insanlarla sirf bu yuzden tanismak istemiyorum
Genelde biriyle bulusacagim zaman disarida bulusurun hesabida hep ben oderim ama buda olmuyor sanki Böylece iyice yalnızlastim
babam hayatimizla ilgili herseye karisiyor gec gelmek hafta sonu cikmak sehir disina cikmak bi arkadasimda yatili kalmayi teklif bile edemiyorum kesinlikle hic korumaci bir yapisi yok sadece el alem ne der kafasi var Maddi olarakta hicbirswye destek olmayisi yetmiyormus gibi beklentileride bitmiyor ve bende hep maddi sıkinti yasiyorum kenarda 100 tl birikimim yok
Aslinda gitmek istememin sayamayacagim kadar cok nedeni var ama iste gidersem ve pisman olursam diye cok korkuyorum siz benim yerimde olsaniz ne yapardiniz lutfen fikirlerinizi benimle paylasip bana yol gösterin konuyu uzatmamak adina her konuya deginip gectim detaylandirmamaya calistim ama soracaginiz sorular olursada yanitlayabilirim.
Gidebilmek icin daha once imkanim olmadi ilk defa karsima boyle bi sans cikti oda karsi taraf vazgecer mi bilmiyorum yada kurumlar onaylayacak mi o bile muallakta elimdeki tek secenegim bu onceleri onumde en ufak bi firsat oksa sansimi denerdim
Kesinlikle o evden cikmalisiniz. 36 yasinda bir bireysiniz artik kendinize ait bir hayatiniz olmali. O evde oldugunuz surece babaniz sahibinizmiscesine sizi kontrol etmeye calisacak. Boyle bir sebepten evlatliktan reddecek adam babayim demesin bu arada. Sizi kisitlamaya calismasi da el alem ne der derdinden degil tamamen size hakim olma isteginden. Yazinizi okurken cok uzuldum cidden. Lutfen hayatinizin geri kalanini dilediginizce yasayin. Anne baba memnun etmek icin bir omur ziyan edilmez. Vicdan azabi da cekmeyin. Belli ki gayet sagliklilar su an. Ilerde baslarina bi sey gelirse o durum o zaman dusunulur. O sehirde tanidiginiz hic kimse var mi? Kolayca arkadas edinebilir misiniz? Insan sosyal bi varlik bazen disariya cikip kahve icecek birini ariyor.
Bende yeni bi sayfa olur yeniden bi duzen hayat kurarim diye dusunuyorun acikcasi 2 aydir bu durun var heyecandan ya olmazsa diye uzulmekten kahroluyordum simdide gidecegim yer cokta bulundugum yerden farkli degil tek fark ailemden farkli bi sehirde olmasi diye dusjnuo acaba pisman olur muyun diye kaygilaniyorum
abartudiz soyluyorum 2 aydir gecem gunduzum bu konu aklinda her saniye bu konuyu dusunuyorum ya olmazsa diye arkadas cevresi yada ailwden kimseylede paylasmiyorum
Ben giderswm kardesim anne babamla yalniz kalmis olacak onlarin sorumlulugunu kardesimw yikma dusuncesi ayri uzuyor ya kardesim evlenir giderse anne babam ne yapacak diye dusunuyorum babam asiri huysuz ve insani yoran biri annem onunla tek basina nasil yasar sagligi zaten kotu bu sorulari aklimdan atip bende kendi hayatima yonelmek istiyorum
Kesinlikle o evden cikmalisiniz. 36 yasinda bir bireysiniz artik kendinize ait bir hayatiniz olmali. O evde oldugunuz surece babaniz sahibinizmiscesine sizi kontrol etmeye calisacak. Boyle bir sebepten evlatliktan reddecek adam babayim demesin bu arada. Sizi kisitlamaya calismasi da el alem ne der derdinden degil tamamen size hakim olma isteginden. Yazinizi okurken cok uzuldum cidden. Lutfen hayatinizin geri kalanini dilediginizce yasayin. Anne baba memnun etmek icin bir omur ziyan edilmez. Vicdan azabi da cekmeyin. Belli ki gayet sagliklilar su an. Ilerde baslarina bi sey gelirse o durum o zaman dusunulur. O sehirde tanidiginiz hic kimse var mi? Kolayca arkadas edinebilir misiniz? Insan sosyal bi varlik bazen disariyi cikip kahve icecek birini ariyor.
Annemin saglik sıkintilari var babaminda yasi ikeri tansiyonu sekeri okabilir diye dusunuyorum hastaneye gitmeye ikna edemedim bi anda bisey olacak diye odum kopuyor
Gidecegim sehirde hic arkadasim yok sadece 2 kuzenim var onlarlada oyle yakin degiliz
Kesinlikle insan hayatinda birilerinin varligina ihtiyac duyuyor ve icinde bulundugum cevrede git gide yalnizlasiyorum ben
Bende yeni bi sayfa olur yeniden bi duzen hayat kurarim diye dusunuyorun acikcasi 2 aydir bu durun var heyecandan ya olmazsa diye uzulmekten kahroluyordum simdide gidecegim yer cokta bulundugum yerden farkli degil tek fark ailemden farkli bi sehirde olmasi diye dusjnuo acaba pisman olur muyun diye kaygilaniyorum
abartudiz soyluyorum 2 aydir gecem gunduzum bu konu aklinda her saniye bu konuyu dusunuyorum ya olmazsa diye arkadas cevresi yada ailwden kimseylede paylasmiyorum
Ben giderswm kardesim anne babamla yalniz kalmis olacak onlarin sorumlulugunu kardesimw yikma dusuncesi ayri uzuyor ya kardesim evlenir giderse anne babam ne yapacak diye dusunuyorum babam asiri huysuz ve insani yoran biri annem onunla tek basina nasil yasar sagligi zaten kotu bu sorulari aklimdan atip bende kendi hayatima yonelmek istiyorum
Günaydın kızlar hayatımı etkileyecek bi konuda ikilemde kaldım durumu en yakın arkadaslarım dahil hic kimseyle paylaşmadım kimseyle konu ile ilgili fikir alamıyorum o yuzden burda mantıkli onerilerde bulunanlar olur diye burda sizlerle paylamaya karar verdim
Mevzuya başlayayım 36 yasindayim bekarım ailemle küçük bir ilin kucuk bir ilcesinde yasiyorum ciddi problemleri olan bi ailede büyüdüm anne babam sorunlari olan ebeveynler hep kavga gürültü icinde büyüdük ama babamdan söz etmek icin buraya sayfalar dolusu yazmak gerekir konuyu o kadar uzatmayayim
Babam çocukluğumdaki kadar sinirli öfkeli biri değil şiddet uygulamiyor eskisi gibi müdahale etmiyor fakat zaman zaman eserekli halleri geri geliyor neye kizacagi belli olmuyor tekrar kizmalari ofkeleri huzursuzluk cikarmalari falan nüks ediyor ve bazen çok uzun sürüyor Bi süre ciddi huzursuzluklar ve gerginlikler evin icinde hakim oluyor onun dısında aile icinde cok huzurlumuyuz degiliz hatta maalesef ki bi aile ortami bi yuva sıcakligi yok evde oyle beraber bi aksam yemegi yeme gibi durumumuz bile yok babam disardan gelince yemegini yiyor kardesim ve bende ayri saatlerde geliyoruz bizde gelince kendi yemegimizi yiyoruz annemde ayri sonra herkes kendi odasina cekiliyor
7 yildır anne babamın evin maddi manevi sorumluluklari ustümuzde ve ben gercekten son derece yorgun hissediyorum kendimi çünkü babam herseyden elini cekmis durumda hicbirseye maddi katkısı yok evde ergen gibi sabahtan aksama kadar odasinda tv basinda elinde telefonuyla yemegi cayi corbasini herseyi annem ayagina goturuyor cunku o sekilde istemis o sekilde yapilmis o sekilde alismis
Böyle yasayan biriyken bizimle ilgili herseye müdahale etmek istiyor aldığımız giydigimiz gezdigimiz ozelliklede para giden herseye karışıyor kendimizi savundugumuz her yerdede cok buyuk sorunlar yasiyoruz ve uzun sure evde huzursuzluk durumu hakim oluyor
Altıni çizmem gereken konu babam hep böyle ama çocuklugundan beri babamın bana karsi hep ayri bir sert ne istesem ne soylesem hep sorundu yıllardir degisen hicbirsey olmadi zamanla degisir duzelir diye dusunurdum ama maalesef degisen hicbirsey olmadi ve ben durumun boyle oldugunu kabul ettim..
Evi durumunu kısaca üstün körü anlattim. Calışiyorum gundemde evlilik yada evlilik ihtimali gorunmuyor bende ayrı eve çıkmak istedim daha once kendisi kabul etmedi evlatliktan reddetmekten falan soz etti
benim tayin secenegim yok fakat becayis yapilabiliyor kucuk bir il oldugu icjnde becayis icin cok tercih edilen bi yer degil ama yakin zamanda bi kac kisiden becayis icin teklif aldim fakat biri benim yasadigim sehire 2 saat bi digeri 1 saat uzaklikta 2 saat uzaklikta olan daha doguda ama benim yasadigin yere gore daha gwlismis bir yer 1 saat uzaklikta olan ise daha batıda benim yaşadığım sehre gore daha az gelismis
2 saat uzaklikta olan icin yinede hem eve yakin olur hem gitmek icin bi nedenim olur diye tamqm dedim soz konusu kiside haxirana kadar muhlet istedi okulda olan cocuklari ve cocuklarinin sinavlari varmis onlarin duzenini bozmak istemiyormus hazirandan sonra olur dedi once cok hevesliydim ya vazgecerse diye tedirgin oluyor uzuluyordum fakat gecen gun o sehre gittim ilk defa alici gozuyle baktim ama sanki orada olma hissi buyuk bi yalnizlik hissi uyandirdi bende sanki o sehirde yaşasam yapayalniz kalacakmisim gibi icim daraldi istiyormuyum istemiyormuyum emin olamadim ... Olumsuz baska bir yonü pişmanlık yaşarsam geridönüşü yok Bir yandan anne babamla özellikkede banamla anlasamasamda onları birakıp gitmek bencillikmis gibi geliyor zaten yasliliga dogru ilerliyorlar Ama öbur yandan bakarsak aile ortamimi anlattim zaten kendime ait bi odam bile yok bunalip daraldigimda kendimle basbasa kalmak bildiginiz lüx gibi birsey
Babam emekli sabahtan aksama kadar evde eve misafir cagirma istegim olmuyor bu yüzden sanki misafir gelse hazirliğa icten ice bozuluyor masraf yapilmasi onu rahatsiz ediyor gibi geliyor misafir cagirmiyorum o yuzden misafir cagirmadigim icin genelde arkadas cevresininde davetlerini kabul etmiyorum ve yeni insanlarla sirf bu yuzden tanismak istemiyorum
Genelde biriyle bulusacagim zaman disarida bulusurun hesabida hep ben oderim ama buda olmuyor sanki Böylece iyice yalnızlastim
babam hayatimizla ilgili herseye karisiyor gec gelmek hafta sonu cikmak sehir disina cikmak bi arkadasimda yatili kalmayi teklif bile edemiyorum kesinlikle hic korumaci bir yapisi yok sadece el alem ne der kafasi var Maddi olarakta hicbirswye destek olmayisi yetmiyormus gibi beklentileride bitmiyor ve bende hep maddi sıkinti yasiyorum kenarda 100 tl birikimim yok
Aslinda gitmek istememin sayamayacagim kadar cok nedeni var ama iste gidersem ve pisman olursam diye cok korkuyorum siz benim yerimde olsaniz ne yapardiniz lutfen fikirlerinizi benimle paylasip bana yol gösterin konuyu uzatmamak adina her konuya deginip gectim detaylandirmamaya calistim ama soracaginiz sorular olursada yanitlayabilirim.
Git ve özgürleş, yalnızlık falan takılma en iyi arkadaş kendin ol kendine ,ailenle kalırsan herzaman geride kalacaksın, bırak reddetsinler çokta önemli mi Allah aşkına, görende çok mükemmel ebeveynler sanacak ...
Annemin saglik sıkintilari var babaminda yasi ikeri tansiyonu sekeri okabilir diye dusunuyorum hastaneye gitmeye ikna edemedim bi anda bisey olacak diye odum kopuyor
Gidecegim sehirde hic arkadasim yok sadece 2 kuzenim var onlarlada oyle yakin degiliz
Kesinlikle insan hayatinda birilerinin varligina ihtiyac duyuyor ve icinde bulundugum cevrede git gide yalnizlasiyorum ben
Kendi baslarina halledebilecekleri sikintilar sanirim, elleri ayaklari tutuyor. Bu kadar tasalanmayin, su akar yatagini bulur. Kuzenlerinizle belki daha fazla vakit gecirmeye baslarsiniz, calistiginiz kurumda da arkadas edinirsiniz belki. Ailenizi de arada bir ziyaret edersiniz.
Düşünme bile direkt git. Özgürlüğüne uçuş biletin olur. Yaşlılıkta onlara bakmak zorunda değilsin. O zaman gelince bir çözüm de bulunur. Kendi hayatını yaşa. Yeni ortam, yeni arkadaşlıklar edinirsin. Belki yeni ilişkiler de olur. Sıfırdan kendi hayatını kurma fırsatın
Bende yeni bi sayfa olur yeniden bi duzen hayat kurarim diye dusunuyorun acikcasi 2 aydir bu durun var heyecandan ya olmazsa diye uzulmekten kahroluyordum simdide gidecegim yer cokta bulundugum yerden farkli degil tek fark ailemden farkli bi sehirde olmasi diye dusjnuo acaba pisman olur muyun diye kaygilaniyorum
abartudiz soyluyorum 2 aydir gecem gunduzum bu konu aklinda her saniye bu konuyu dusunuyorum ya olmazsa diye arkadas cevresi yada ailwden kimseylede paylasmiyorum
Ben giderswm kardesim anne babamla yalniz kalmis olacak onlarin sorumlulugunu kardesimw yikma dusuncesi ayri uzuyor ya kardesim evlenir giderse anne babam ne yapacak diye dusunuyorum babam asiri huysuz ve insani yoran biri annem onunla tek basina nasil yasar sagligi zaten kotu bu sorulari aklimdan atip bende kendi hayatima yonelmek istiyorum
Onu düşünmesi gereken anneniz siz değil.o kadar şikayetçi olacaksa zamanında ayrılacaktı.oldu canim.onun evli olduğu adamla nasıl yaşayacağını da siz düşünün.kardeş konusuna gelince de yapacak birşey yok.onun da sorumluluğu sizin değil anne babanızın.onlar düşünmüyorsun da kardeşiniz artık kendini düşünecek.yaa 36 yaşına gelmişsiniz onlara acıdığını kadar kendinize de acıyın.
Annemin saglik sıkintilari var babaminda yasi ikeri tansiyonu sekeri okabilir diye dusunuyorum hastaneye gitmeye ikna edemedim bi anda bisey olacak diye odum kopuyor
Gidecegim sehirde hic arkadasim yok sadece 2 kuzenim var onlarlada oyle yakin degiliz
Kesinlikle insan hayatinda birilerinin varligina ihtiyac duyuyor ve icinde bulundugum cevrede git gide yalnizlasiyorum ben
O kadar sığ ve yaşına uymayan bir çevrede yaşamaya çalışıyorsun ki bu durum seni karamsar ve umutsuz yapmış.bu nedir 70 yaşında teyzeler gibi konuşuyorsun.sürekli ölüm kalım hastalık ne oluyor?bence siz korkuyorsunuz hayata açılmaktadır.
Ben giderswm kardesim anne babamla yalniz kalmis olacak onlarin sorumlulugunu kardesimw yikma dusuncesi ayri uzuyor ya kardesim evlenir giderse anne babam ne yapacak diye dusunuyorum babam asiri huysuz ve insani yoran biri annem onunla tek basina nasil yasar sagligi zaten kotu bu sorulari aklimdan atip bende kendi hayatima yonelmek istiyorum
sizin düşünce yapınızı ben çok sağlıklı bulamıyorum. kendinizi şu noktalarda telkin etmeniz gerekir: 1. siz, kardeşinizin ebeveyni değilsiniz ve dolayısıyla sorumluluğu size ait değil. 2. siz, anne ve babanızın ebeveynleri değilsiniz. onlar yetişkin ve her yetişkin gibi başlarının çaresine bakmaları gerekir. 3. anneniz, babanızı tercih etti ve bu evliliği de sürdürdü. şu anda kendi terchini yaşıyor. lütfen kendi hayatınıza bakın. herkes hayatınızdan çekilip gidecek günü geldiğinde ve siz korkunç bir yalnızlıkla başbaşa kalırsınız o gün geldiğinde.
Günaydın kızlar hayatımı etkileyecek bi konuda ikilemde kaldım durumu en yakın arkadaslarım dahil hic kimseyle paylaşmadım kimseyle konu ile ilgili fikir alamıyorum o yuzden burda mantıkli onerilerde bulunanlar olur diye burda sizlerle paylamaya karar verdim
Mevzuya başlayayım 36 yasindayim bekarım ailemle küçük bir ilin kucuk bir ilcesinde yasiyorum ciddi problemleri olan bi ailede büyüdüm anne babam sorunlari olan ebeveynler hep kavga gürültü icinde büyüdük ama babamdan söz etmek icin buraya sayfalar dolusu yazmak gerekir konuyu o kadar uzatmayayim
Babam çocukluğumdaki kadar sinirli öfkeli biri değil şiddet uygulamiyor eskisi gibi müdahale etmiyor fakat zaman zaman eserekli halleri geri geliyor neye kizacagi belli olmuyor tekrar kizmalari ofkeleri huzursuzluk cikarmalari falan nüks ediyor ve bazen çok uzun sürüyor Bi süre ciddi huzursuzluklar ve gerginlikler evin icinde hakim oluyor onun dısında aile icinde cok huzurlumuyuz degiliz hatta maalesef ki bi aile ortami bi yuva sıcakligi yok evde oyle beraber bi aksam yemegi yeme gibi durumumuz bile yok babam disardan gelince yemegini yiyor kardesim ve bende ayri saatlerde geliyoruz bizde gelince kendi yemegimizi yiyoruz annemde ayri sonra herkes kendi odasina cekiliyor
7 yildır anne babamın evin maddi manevi sorumluluklari ustümuzde ve ben gercekten son derece yorgun hissediyorum kendimi çünkü babam herseyden elini cekmis durumda hicbirseye maddi katkısı yok evde ergen gibi sabahtan aksama kadar odasinda tv basinda elinde telefonuyla yemegi cayi corbasini herseyi annem ayagina goturuyor cunku o sekilde istemis o sekilde yapilmis o sekilde alismis
Böyle yasayan biriyken bizimle ilgili herseye müdahale etmek istiyor aldığımız giydigimiz gezdigimiz ozelliklede para giden herseye karışıyor kendimizi savundugumuz her yerdede cok buyuk sorunlar yasiyoruz ve uzun sure evde huzursuzluk durumu hakim oluyor
Altıni çizmem gereken konu babam hep böyle ama çocuklugundan beri babamın bana karsi hep ayri bir sert ne istesem ne soylesem hep sorundu yıllardir degisen hicbirsey olmadi zamanla degisir duzelir diye dusunurdum ama maalesef degisen hicbirsey olmadi ve ben durumun boyle oldugunu kabul ettim..
Evi durumunu kısaca üstün körü anlattim. Calışiyorum gundemde evlilik yada evlilik ihtimali gorunmuyor bende ayrı eve çıkmak istedim daha once kendisi kabul etmedi evlatliktan reddetmekten falan soz etti
benim tayin secenegim yok fakat becayis yapilabiliyor kucuk bir il oldugu icjnde becayis icin cok tercih edilen bi yer degil ama yakin zamanda bi kac kisiden becayis icin teklif aldim fakat biri benim yasadigim sehire 2 saat bi digeri 1 saat uzaklikta 2 saat uzaklikta olan daha doguda ama benim yasadigin yere gore daha gwlismis bir yer 1 saat uzaklikta olan ise daha batıda benim yaşadığım sehre gore daha az gelismis
2 saat uzaklikta olan icin yinede hem eve yakin olur hem gitmek icin bi nedenim olur diye tamqm dedim soz konusu kiside haxirana kadar muhlet istedi okulda olan cocuklari ve cocuklarinin sinavlari varmis onlarin duzenini bozmak istemiyormus hazirandan sonra olur dedi once cok hevesliydim ya vazgecerse diye tedirgin oluyor uzuluyordum fakat gecen gun o sehre gittim ilk defa alici gozuyle baktim ama sanki orada olma hissi buyuk bi yalnizlik hissi uyandirdi bende sanki o sehirde yaşasam yapayalniz kalacakmisim gibi icim daraldi istiyormuyum istemiyormuyum emin olamadim ... Olumsuz baska bir yonü pişmanlık yaşarsam geridönüşü yok Bir yandan anne babamla özellikkede banamla anlasamasamda onları birakıp gitmek bencillikmis gibi geliyor zaten yasliliga dogru ilerliyorlar Ama öbur yandan bakarsak aile ortamimi anlattim zaten kendime ait bi odam bile yok bunalip daraldigimda kendimle basbasa kalmak bildiginiz lüx gibi birsey
Babam emekli sabahtan aksama kadar evde eve misafir cagirma istegim olmuyor bu yüzden sanki misafir gelse hazirliğa icten ice bozuluyor masraf yapilmasi onu rahatsiz ediyor gibi geliyor misafir cagirmiyorum o yuzden misafir cagirmadigim icin genelde arkadas cevresininde davetlerini kabul etmiyorum ve yeni insanlarla sirf bu yuzden tanismak istemiyorum
Genelde biriyle bulusacagim zaman disarida bulusurun hesabida hep ben oderim ama buda olmuyor sanki Böylece iyice yalnızlastim
babam hayatimizla ilgili herseye karisiyor gec gelmek hafta sonu cikmak sehir disina cikmak bi arkadasimda yatili kalmayi teklif bile edemiyorum kesinlikle hic korumaci bir yapisi yok sadece el alem ne der kafasi var Maddi olarakta hicbirswye destek olmayisi yetmiyormus gibi beklentileride bitmiyor ve bende hep maddi sıkinti yasiyorum kenarda 100 tl birikimim yok
Aslinda gitmek istememin sayamayacagim kadar cok nedeni var ama iste gidersem ve pisman olursam diye cok korkuyorum siz benim yerimde olsaniz ne yapardiniz lutfen fikirlerinizi benimle paylasip bana yol gösterin konuyu uzatmamak adina her konuya deginip gectim detaylandirmamaya calistim ama soracaginiz sorular olursada yanitlayabilirim.
Tabiki yalnız hissedeceksiniz, 36 yıl anne babayla yaşamışsınız. Ama zamanla geçecek iyi ya da kötü günleriniz olacak normal hayat bu çünkü. Ama siz yaşadığınız ilk kötü durumda "al işte kendin seçtin burda olmayı" gibi saçma bir yargılama içine girerseniz olmaz. Yerinizde olsam artık kendi hayatıma odaklanır ve giderdim.
