- 7 Kasım 2013
- 14.758
- 35.998
- 598
- Konu Sahibi meredithgrey
-
- #1
Iyi gecelerİyi geceler herkese. Merkür retrosu ve dolunaya ilave bitmeyen pandemiden sağ çıkabilenler el kaldırsın. Ben pek çıkamayacak gibiyim bu gece.
Bilenler, beni sekiz senedir hatırlayanlar bilir ailemle ciddi problemler yaşadım. Şu an televizyonlarda kamu spotu gibi verilen çocuklar ailelerin kusurudur temalı dizileri ben üstelik de psikolog bir anne ile yaşadım. Hal böyle olunca içten içe bir affedememe durumu oluştu bende. Tamamen kopmadım ama onları bir gün kaybedeceğim, geçmişte acı- tatlı anılar yaşadığım ve kabullenmek zorunda olduğum ailem olarak kabul ettim. Ölümlerini düşünmek beni hiç üzmedi, ki ben zaten sıralı ve acısız, hastalıksız ölümü savunuyorum.
Ancak bugün Kandilli Kumburgaz-Büyükçekmece çevresinde anormal hareketlilik var diye açıklama yapınca içime bir öküz oturdu. Uyuyamadım bu saat oldu, hiç hazır olmadığımı fark ettim bazı şeylere. Öfke dolu hatırladığım anılarımın ve kabuslarımın sahibi babam bile aklımdan çıkmıyor. Ailesiz kalmaya hazır olmadığımı hissettim.
Paylaşırsam öküz kalkar diye yazıyorum ama kalkmıyor, okuyan benden halâ bıkmayan herkese teşekkürler.
Sağlıkla kalın.
Iyi geceler
Ben de benzer şeyler yaşadım hala da yaşıyorum sizi çok iyi anlyorum hele ölümlerine üzülmeyecek olma düşüncesini..ve şu sıralar Zor bir ailede büyümek adlı kitabı okuyorum.
İçime sindiremiyorum bir cümlede takılıp kalıyorum ama bazı şeyleri farkettiriyor kitap. Tavsiye ederim
Kaldıramayacağınız sınavlarla karşılaşmamanızı diliyorum iyi geceler
Taşıdıklarınız sadece kendinize yük, farkında mısınız?
Bırakmak, olayı ya da üzüntüyü olduğu zamanda öylece bırakmak gerek.
Şu anı mahvetmesine izin vermek, yaşamınızdan kendi elinizle vermek demektir.
Çok zaman önce bir yerde ‘suyla sohbet’ i duymuştum.
İçinizdeki her şeyi bir bardak suya akıtarak ve sonunda o duygularla barışarak yolunuza devam edebilirsiniz.
Kendimi anlatacak olsam seçeceğim cümleler bunlar olurdu.Teşekkür ederim. Ben kendimi sevemiyorum, kendimi ve hayatımdaki herşeyi sevebilmem koşullara bağlı. İnanılmaz mükemmeliyetçi ve kendime karşı acımasızım. Mimarı da babam malesef.
AhahahshKocama da anlatabilirim o da bir nevi suyla sohbet sayılır hatta duvarla sohbet de olabilirzira kendisi iflah olmaz bir realist olduğundan benim evhamlarımı sadece üç saniye dinleyebiliyor.
sızı yetştıren ınsanlar karakterınızın olusumunu buyuk olcude etkıler..ornegın sureklı korkutulan bır cocuk korkak yada ısyankar olabılırBende annem gibi duygularımı yaşıyorum.
Bunu fark ettigimden beri, kendi karakterim benim ne diye sorgulamaya başladım.
Bana verilen semalar degil de, ben kimim diye?
Sizde böyle düsünün. Onlarin doğruları yanlislari degil, sizinkisi ne? Iste siz busunuz. O kisi sevilmeyi hak etmiyor mu?
Olumsuz dusuncelerimiz hatalı kararlar vermemıze neden olucak...tıpkı domıno taslarının devrilmesi gıbı..mutsuz gecmıs bır hayat ve kotu bır sonKocama da anlatabilirim o da bir nevi suyla sohbet sayılır hatta duvarla sohbet de olabilirzira kendisi iflah olmaz bir realist olduğundan benim evhamlarımı sadece üç saniye dinleyebiliyor.
Vive çok kuruyorsun, geçmişi deşip duruyorsun şu aralar sık sık, farkında mısın?
Kendimi anlatacak olsam seçeceğim cümleler bunlar olurdu.
Toplumun genelinin imrenerek baktığı hayatımda bile huzursuzum ve hiçbir yere ait ya da memnun değilim. Çünkü ne yapsam beğendiremeyeceğimi olmayacağını düşünen bi çocuk var hala kalbimde.Farkında bile değilim ama var. Ama farkediyorum.
Fazla kontrolcü bir babanın eseriyim ben de. Kısıtlayan değil ama kontrolcü.
İçten içe hep dünyanın en iyi babası olduğunu düşünürdüm. Bu da kitabın konularından biri. Toksik ebeveynleri tanrılaştırma. Sana ne yapsalar doğru ve haklı görmekte. Biraz büyüyünce naptığını farkediyorsun ama içindeki o his seni bırakmıyor.
ben babamla ılgılı kaybetme korkusu yasamıyorum maalesef keske bıraksaydı oyle bır hıs bi parca bıle bırakmadıAileyle alakalı epeydir deşmiyordum aslında. Ummadığım kadar büyük bir kaybetme korkusu yaşayınca bir an duraksadım.
Ben 21 yaşındayım ve ailemle yaşıyorum. Kendime yemek yaparken bıçağı tutuş şeklimi bile eleştiriyor. Siz evli ve biraz uzaksınız en azından şuan hayatınızın her anına dahil değil. Görünüşte dahil değil ama aslında hep dahil biliyorum.42 yaşımdayım halâ onaylanmadım babam tarafından. Yarı şaka yarı ciddi ojemden, giydiğime, kilomdan yediğime her şeye iğneleyici bir cümlesi var. Her gidişimde üzülüyorum. O beni bir kere onaylasa bunlarmbitecek belki de.
ben babamla ılgılı kaybetme korkusu yasamıyorum maalesef keske bıraksaydı oyle bır hıs bi parca bıle bırakmadı
sadece onun mutlu olmaası onemlı geri kalan hersey bos onun ıcın
Ulen vivi
Tam 10 gun olacak kalp carpintisindan ic sıkılmasından geberiyorum. Actigin konu oldu mu simdi bu saatte pfff
Ben 21 yaşındayım ve ailemle yaşıyorum. Kendime yemek yaparken bıçağı tutuş şeklimi bile eleştiriyor. Siz evli ve biraz uzaksınız en azından şuan hayatınızın her anına dahil değil. Görünüşte dahil değil ama aslında hep dahil biliyorum.
Biliyor musunuz konunuzu okuduğuma sevindim. En azından yalnız olmadığımı biliyorum şuan. Asla onun etkisinden kurtulup bir hayat kuramayacağımı, okulumu bitirince çalışacağım yeri bile beğenmeyeceğini, hatta bir gün yuva kurarsam onu bile eleştireceğini düşünüyorum.
Hayalim yok onun yüzünden. Hekim adayıyım sadece okulumu bitirmek ve neler olacağını görmek için yaşıyorum.
Bakalım bir hayat kurmama izin verilecek mi?
Siz iç döktünüz ben daha da kararttım.. Özür dilerim ama tek olmadığımı görünce paylaşmak istedim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?