Çok sağol umarım bir daha aynı acıları yaşamam umarım çektiğim acilar birgün geçer ve biter tek kalbimi ferahlatan şey oğlumun Melek oluşu ve daha iyi yerlerde oluşu.Rabbim sna da güzellikler versin seni sevindirsin inşallah.Allah kimseyi eksik bırakmasın evlat sahibi olmayı nasip etsin kucağına almayı büyütmeyi nasip etsin .Bana da nasıp eder inşallah.Burda görüyorum aynı acıyla olan inslanlari burda konuşmak bı nebze insanı hafifletiyor diyorlar da yarası yarama denk olan anlar diye öyle işte .Evlat sahibi olabilmeye çalışan anne olmak için ne zor şartlardan geçen ve hemen hamile kalıp kaç tane çocuk sahibi insanlar bu da geçer olur ya bu kadar takma diyenler hiçbir zmn anlamayacak bizi ancak ve ancak yaşayan bilir halimizi.Ben tam oldu hayat beni de gördü yüzümü güldürdu derken hastende herkes elinde pusetle çıkarken biz elimizde bi poşete sarılı çocuğumun bedeni alıp ciktim o günü hiç unutmam.İlk kayıp olunca daha zor oluyor evde başka çocuğumda yok ki sarılayım tutunayim ona yarım kalan hayaller ultrosan fotoğrafları telefonunda hamilelik uygulamalari hepsi bir günde silindi .En acısı kalbi atarken yavrumun onu dusurmekti .Tam dusuremedim kafası gelmişti normal doğum gibi yaptım.Ve onun benden çıkınca kalbinin duracağını da biliyordum çok acıydı çook .O çok istediğin şeyi sonlandırmak o kadar ağrıma gitti ki .Hayla kendimi toparlayamadim acısı çok taze

bir ay oldu.Ve gömdük oğlumu.Daha mezarına bile gidemedim . Psikolojik olarak kötü olmaktan gidemedim.Dogurdum ama çocuğum yok lohusalık böyle daha kötü geçiyor .Bakmadım bile görürsem hiç unutamam diye annem elleri kollari minicikti dedi.Herseyi oluşmuştu erkek olduğu bile belliymiş.Acaba kime benzerdi bende çocuğumu giydirmek isterdim dışarıda koşturmak isterdim.O cok istediğim şeyi o gün vazgeçtim ya bende toprak altindayim sanki hayat durdu benim için .Şimdi elime atarım karnıma yok konusrdum sürekli yok meyveler alır yerdim onun yemez oldum.Bakmaz oldum kendime.Rabbim bir daha aynı acıyı yaşatmasın
