Nereden başlasam bilemiyorum.
Kafamda uçuşan şeyler o kadar karmaşık ki…
Benim mesajlaşmaları ve fotoları anı kalsın diye silmeme gibi bir huyum vardır. Arkadaşım da olsa eski sevgilim de, tutarım yani onları. Arada bakıp duygulanırım filan. Ama arşivde tutuyorum hepsini tabii. Ne gerek var sürekli önümde durmalarının.
Bir süre önce eşimin ailesinin evinde oturuyorduk. 10 yaşındaki yeğeni fotoğraflara bakacağım diye telefonumu elimden aldı salondan odasına gitti. (Selfie çekmiştik beraber) Önemsemedim. O arada annesi(görümcem) de içerideydi. Biz salonda oturuyorduk.
Sonra salona gelip çayları koyalım mı dedi bana. Tamam dedim. mutfağa gittik. Bir anda bana “bir tanıdığım eski sevgililerinin mesajlarını saklamış, eşi öğrenmiş, hemen boşanmışlar.” gibi şeyler demeye başladı.
Önce anlamadım. Sonra bir ürperdim. Yani umrumda değil. Gitsin söylesin. Bir korkum yok ama tavrı çok iğrençti. Ne alaka yani sanki eline koz geçmiş. Ya da farklı mı aktaracak filan acaba diye düşündüm.
Olayın şokuyla kem küm ettim orda. Sizce napayım bundan sonra?