Böyle bisey yazacağım aklımın ucundan geçmezdi ama oldu.Gorumcem beni anneannesini teyzesini annesini ve kızkardeşini dün çaya davet etti.Gittik ve çokta guzel gecti. Biz mutlu mesut ayrıldık ve kayinvalidemin evinde kalicaktik o aksam. Geldik mutfakta telde ablamla konusuyodum içerden beni cagiriyolar konuşmam bitene kadar onemsemedim. İçeri girince gorumcemin beni tele istediğini öğrendim.Kv foto gösterdi bahar bunu TV rafinda gormus diye.İki hafif sararmış yaprak ve sapları sanki birbiri etrafında dolanmış gibi.Tabi akla büyü oldugu geldi.işin ilginç tarafı evinde öyle bi çiçek yok hicbirimizde yok eski desen değil bi haftalık kadar.Kv olmasada gorumcemin benden şüphelendiğini anladım.Şimdi onu kimse dışardan gelmiştir veya son anda eski albümleri getirmisti arasından çıkmıştıra inandiramiyo.Ve fotonun birini raftan kaldırırken altından çıktı bu.Başta kizamadim annesinden teyzesinden bilecek değil ya dedim.Sonra uyumadan önce kv nin tavirlarinda bana karsi değişiklik hissettim yada öyle anladım bilmiyorum.Şuan zan altındayım resmen gittiğime binnn pişman oldum.Artık aklansam bile eskisi gibi rahat olmam cokk zor.Burda yazıp içimi dökmek istedim.Ben dağılmış bi ailede büyüdüm ve aile bağlarını ilk bu insanlarda hissettim.2 yıldır evliyim ve toplam 7 yıldır birbirimizi tanıyoruz.Kendimi okadar kaptirmisim ki bi ailenin üyesi olmaya gitmeler gelmeler okadar sıcak geliyoduki dün gece tabikide gerçekten aileden değilim ne kardeşi ne annesi ne teyzesinden supheleniyo ilk akla gelen sensin dedim.Bu duygu beni okadar kötü etkilediki gece boyunca sessizce ağladım.Evet ilk suphelenilecek insanım aslında! Tıpkı kumdan kaleler yapmisim yıllarca ve görünüşte guclu bana güven veren bi kale sonra ufacık bu dalgada pufff.Bu yüzleşme kayıp çook ağır geldi.İlk defa öğlen olsada babamın yanına gitsem diyorum......
Ne olursa olsun kimse kendi ailen gibi olamazmiss.anladim
Ne olursa olsun kimse kendi ailen gibi olamazmiss.anladim