Merhaba herkese,ben ailemden uzakta eşimin ailesinin olduğu memleketteyim,eşimin işi burda kendim de burda yaşamayı tercih ediyorum şartları benim memleketime göre çok daha iyi..Neyse konu şu ailemle yılda 2 defa yüzyüze görüşebiliyoruz,ben öğretmenim ve ancak tatillerde gidebiliyorum onlarda belki en fazla 2 defa gelir o da işleri düşerse gelirler (en çok üzen kısım da bu,benim için asla gelmezler öyle bi adetleri yok maalesef) Yani taş çatlasın yılda 3-4 defa görüşürüz yüzyüze..telefonla da haftada 3-4 defa (çalışıyorum ve ikizlerim var hergün hergün arasam bile dakikalarca ya da saatlerce konuşamam,konuşma süremiz çocuklardan ötürü kısa olur genelde)
Detayları belirtme nedenim şu ki,telefon var uçak var denilmesin:) uçak olayı yok zaten
Ailem ben aramasam sanki aylar geçse de arayacak soracak gibi değiller,ablalarım var iki tane iki de kardeşim,hepsi de yetişkin,en küçükleri 25..Ben her güzel veya zor günlerinde ararım sorarım ama benimkinde kimse aramaz sormaz annem de aratmaz,ama ben onların bi durumunda aramadıysam annem hemen uyarır hatta kızar...Sanki onlar daha kıymetliymiş gibi geliyor bana,benim için kızmaz kimseye,onlar için bana kızar mesela ya da benden günlerce haber almazsa durabilir ama onlardan almazsa duramaz...Bilmiyorum aşırı üzülüyorum fark edilmeyecek gibi değil...mesela hemen hemen hergün wp da durum paylaşırım çocuklarımla ilgili ya da okulda yaptığımız etkinliklerle ilgili..Geçtiğimiz hafta wp profilimi kaldırdım ve günlerdir durum paylaşmıyorum fark edilir mi diye bekliyorum ama bir Allah’ın kulu fark etmedi hala
Onlara göre daha ince düşünceli olduğumu annem de söyler kendimde (hiç mütevazi olamayacağım
) farkındayım..Herkesin derdiyle dertlenirim yerim kendimi mutlu günlerinde de yanlarında olmaya çalışırım ama onlar hiç öyle değil..
At gitsin diyenler olacaktır,ailem,nasıl atayım
ama ne yapacağımı da şaşırdım,Nasıl kendimi üzmeden onları düşünmeden durabilirim ahh ahh
(Ki daha önce aşırı şekilde bana ve eşime saygısızlığı olan iki ablamdan bahsediyorum,hala ararım da sorarım da annemin zoruyla,ona rağmen onlar asla bizi aramaz sormaz ilgilenmez çocuklarımı sevmez)