Günaydın
L
LimonReceli
(Ancak müsait olabildim) , keşke kendini bu kadar hırpalamasaydın ama işte taze olunca evet, uykusuz da kalınıyor, ağlanıyor da. Ama baştan söyleyeyim, bugünü evde ağlayıp düşünerek geçirme, yeni bir gün, yeni sene, yeni aşklar, yeni umutlar olarak düşünmeye başla bile şimdiden, gezmeye çık, hiç vakit kaybetme, doğru adamını bekletme şu hödük için.
@Goha nın dediği gibi, insanlar değişiyor, katılıyorum, ancak kimi de çok güzel gizliyor kendince tartıp "Ben bunu yola(!) getiririm" tarzında.
Anlatıvereyim sana, hafifle biraz:
Ben nişana girmeden nişan attım gibi olduydu, aynen senin bahsettiğin gibi biri vardı.Öyle güzel gizledi ki kendini.
Ailesi muhafazakar kalıyordu bizim aileye göre, benimkiler de hacı-hoca tayfası insanlar da, biz ailenin gençleri turist gibiyiz sülale içinde, yabancı gelinler-damatlar, dünya kardeşliği tiyatrosu gibiyiz diyeyim sen anla. Her telden.

Bizimkiler kendilerince belli bir yere kadar öğretir ve çekilirler "Hayat sizin" diyerek. Bu tarz bir aile....
Bir uyum olabilir diye düşünmüş, görmezden gelmiştim onun ailesini, kendisi de "Ailem sizinki gibi, karışmaz, açıklığını, fikirlerini sorun etmezler, ben de zaten yapamam annemler gibi biriyle" demişti. Senin tariflere uyuyor gibiydi yani bizim durumda da.
Ne kadar süre beraberdik hatırlamıyorum, geçmiş zaman ancak gün ve gün bir dikteye doğru gitmeye başladığını hatırlıyorum çok net. O vaazları ben de işittim Limon (Aklıma geldi yine gülüyorum), sen de güleceksin biraz zaman geçsin. Öyle ki sanki ben sıfır bilgi onların içine düşmüşüm de bana öğretip, beni kurtarıyorlar alkdnsajfb. Hadi boşver Gangsta dedim başta (benimki de cahillik işte), kim neyi ne kadar bilir-uygular tanıdıkça anlayacaklar demek ki, bunlar tanıma girişimi dedim, iyi insanlar neticede dedim görmezden geldim. Ancak o bilgi verme(!) dozu günden güne arttı, eleştiriye döndü, eleştiriden ufak ufak isteklere, istekten emirvari bir yere doğru ki bende ipler koptu... Hem öyle bir yerden giriyordu ki o zamanlar, 10 sene 20 sene sonrasının hayaline bağlıyordu adam, çocuklarımız şöyle şöyle olur, sen şöyle giyinirsin, şöyle dersin vs vs... "Bu ne be?" dedim.
Bi midem bulandı, yapmaya çalıştığı şeyi fark edince ve buz gibi oldum.
(Yanlış anlaşılmasın, baskıdan, kendi dar görüşünden ve bunu normal karşılamasından tiksindim)
Sonra annemle konuştum ve "Kızım bundan sana olmaz, sen bilirsin, iyi düşün" dedi. Daha da uzun uzun açıkladı tabi. Zaten kafamda bitirmiş hazılamıştım kendimi, ansızın da bitirdim öyle.
Eh ayrılığın şanındandır, azcık ben de ağladım, uykusuz kaldım falan filan

Aklıma geldi yine, şükür dedim bak, iyi ki, iyi ki olmamış.
Sen de şimdiden başla -iyi ki- demeye. Tecrübe bunlar hep.
Şimdi evliyim biliyorsun. Kafamıza göreyiz.
Bi hayal edeyim o adamla olduğumu...Verilmiş sadakam varmış o kadar diyeyim. Senin de varmış