- 24 Şubat 2015
- 786
- 1.528
- 63
- Konu Sahibi bahtiyaryavrum
-
- #1
Herkese iyi geceler hanımlar.
Bilenler biliyor beni küçük yaşta babamı kaybettim (akrabalarımızıda babamla beraber kaybettik) kardeşim yok annem kalp hastası.... yakin zamanda çok ciddi bir açık ameliyat gecirdi.
Bu benim 2. Evliligim bir kızım var.
12 senelik bir çalışma hayatım oldu bebeğim dogduktan sonra ara verdim.
(Bebeğim daha küçük biraz büyüyene kadar kendim bakıcam. Annemin ağır kaldırması yasak ve bakıcı fiyatları çok yüksek.....)
Çocukluğum, ilk evliligim, iş hayatım inanılmaz ama inanılmaz zorlu geçti. Vallahi 1 gun ohhh be deyip rahat birgün geçiremedim. Sürekli mücadele sürekli bir yaşam kavgası verdim.
Normalde bu yaşadıklarımın beni daha güçlü kılmasını beklerdim (hep öyle olur ya) ama artık benim güç ve direnç limitlerim doldu.
Benim sorunum artik hiçbir şekilde sorunlara karşı tahammül ve karşı koyma gücümün kalmaması......
En ufak bir sorunda Ağlıyorum
Keşke ölsem diyorum. ....
Başıma birşey gelse hiç mücadele etmeden tamam kalsın ben hiç devam etmim diyorum.
Eşimle sorunlarım oluyor benim galiba evlilikten yana şansım yok lanet olsun diyorum. ( ki büyük sorunlar değil genel problemler olabilitesi yüksek )
Bebeğim çok huysuz beni çok yoruyor acaba ben kötü bir anne miyim?
Bebeğime iyi bakamadığım için mi böyle huysuz diyorum.
Ayagima birşey carpsa "Defne çok aptalsın bu senin yüzünden" diyorum....
Ben eskiden böyle değildim ateş parçası gibiydim. Böyle tırnaklarımla kazıdım herşeyi.
Etrafimdaki herkes bana "senin yerinde olsam bu kadarını asla beceremezdim çok güçlüsün hatta hayatımda gördüğüm en güçlü kadın"derlerdi....
Kimseyi bile isteye kırmam hatta ben kırılayım ama başkaları kırılmasın diyorum hep. Bu duruma birde bu güçsüzlüğüm eklenince vaziyet hafiften ezikliğe doğru gidiyor bunu farkediyorum
Geçenlerde bir semt pazarına gittim.. tezgahın başında üç bayan vardı onlar çekilince ben geçtim bakmak için aynı yere baya dağıtmışlardı. Sonra almak istediğim şeyin fiyatını sormak için tezgah sahibine seslendim. Adam beni görünce "abla ne yapmışsın yaaa birşey alican bütün tezgahı dağıtmışsin almasan daha iyi"dedi.
Diyemedim ben yapmadım diye....
Hatta ordan çıkınca
"Madem malın ellenmesin istiyorsun instagramda sat o zaman" diye içimden bir ses kükredi ama tabi iş işten geçmişti.....
38 yaşına girdim.... hayatimda yine sorunlar var tabi ama cidden benim artık ne savaşacak ne direnecek gücüm yok....
Kk nün güçlü kadınları lütfen bana bu konuda yardımcı olun....
Başıma gelen irili ufaklı sorunlarla nasil başedicem? Nasıl yeniden eski ben olucam? Pes etmeden nasıl dimdik yürücem?
Uzun oldu ama cidden artık çok daraldım... okuyup cevap veren herkese çok teşekkür ediyorum
Bilenler biliyor beni küçük yaşta babamı kaybettim (akrabalarımızıda babamla beraber kaybettik) kardeşim yok annem kalp hastası.... yakin zamanda çok ciddi bir açık ameliyat gecirdi.
Bu benim 2. Evliligim bir kızım var.
12 senelik bir çalışma hayatım oldu bebeğim dogduktan sonra ara verdim.
(Bebeğim daha küçük biraz büyüyene kadar kendim bakıcam. Annemin ağır kaldırması yasak ve bakıcı fiyatları çok yüksek.....)
Çocukluğum, ilk evliligim, iş hayatım inanılmaz ama inanılmaz zorlu geçti. Vallahi 1 gun ohhh be deyip rahat birgün geçiremedim. Sürekli mücadele sürekli bir yaşam kavgası verdim.
Normalde bu yaşadıklarımın beni daha güçlü kılmasını beklerdim (hep öyle olur ya) ama artık benim güç ve direnç limitlerim doldu.
Benim sorunum artik hiçbir şekilde sorunlara karşı tahammül ve karşı koyma gücümün kalmaması......
En ufak bir sorunda Ağlıyorum
Keşke ölsem diyorum. ....
Başıma birşey gelse hiç mücadele etmeden tamam kalsın ben hiç devam etmim diyorum.
Eşimle sorunlarım oluyor benim galiba evlilikten yana şansım yok lanet olsun diyorum. ( ki büyük sorunlar değil genel problemler olabilitesi yüksek )
Bebeğim çok huysuz beni çok yoruyor acaba ben kötü bir anne miyim?
Bebeğime iyi bakamadığım için mi böyle huysuz diyorum.
Ayagima birşey carpsa "Defne çok aptalsın bu senin yüzünden" diyorum....
Ben eskiden böyle değildim ateş parçası gibiydim. Böyle tırnaklarımla kazıdım herşeyi.
Etrafimdaki herkes bana "senin yerinde olsam bu kadarını asla beceremezdim çok güçlüsün hatta hayatımda gördüğüm en güçlü kadın"derlerdi....
Kimseyi bile isteye kırmam hatta ben kırılayım ama başkaları kırılmasın diyorum hep. Bu duruma birde bu güçsüzlüğüm eklenince vaziyet hafiften ezikliğe doğru gidiyor bunu farkediyorum
Geçenlerde bir semt pazarına gittim.. tezgahın başında üç bayan vardı onlar çekilince ben geçtim bakmak için aynı yere baya dağıtmışlardı. Sonra almak istediğim şeyin fiyatını sormak için tezgah sahibine seslendim. Adam beni görünce "abla ne yapmışsın yaaa birşey alican bütün tezgahı dağıtmışsin almasan daha iyi"dedi.
Diyemedim ben yapmadım diye....
Hatta ordan çıkınca
"Madem malın ellenmesin istiyorsun instagramda sat o zaman" diye içimden bir ses kükredi ama tabi iş işten geçmişti.....
38 yaşına girdim.... hayatimda yine sorunlar var tabi ama cidden benim artık ne savaşacak ne direnecek gücüm yok....
Kk nün güçlü kadınları lütfen bana bu konuda yardımcı olun....
Başıma gelen irili ufaklı sorunlarla nasil başedicem? Nasıl yeniden eski ben olucam? Pes etmeden nasıl dimdik yürücem?
Uzun oldu ama cidden artık çok daraldım... okuyup cevap veren herkese çok teşekkür ediyorum