• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Gücüm tükendi kendime zarar vermekten ya da kanser olmaktan korkuyorum artık

Aslında sadece bu yazdıklarım değil bunlar birikmişler. Babam okumuş bir insan kütüphanesi olan bir adam ama bana yaşattıkları yediğim hakaretler dayakları bahsetmicem. Zaten buraya konu açmıştım çok eskiden sağolsun herkes bana çok destek olmuşlardı. O hesabıma ulaşamıyorum ayrıca teşekkür etmek isterdim. Uzun olacağı için başa dönmeyeceğim. Bulunduğum şehire atandım. Babamla tek kelime etmiyorum 2,5 yıldır en azından hakaret dayak yok.

Şu an başka problemlere boğuşuyorum patlama noktam sonuncu anlattığım oldu. Ne yapacağımı bilmiyorum neden böyle oluyor hiçbir anlam veremiyorum sadece ben deşil çevremdekiler bile hayret ediyor.Mesleğim var çevremdekiler çok beğeniyor beni. Herkes hayret ediyor kimsenin hayatımda olmadığını söylüyorum. İnanmıyorlar. Körler mi diyorlar. Bazen o kadar inanmıyorlar yemin ediyorum yok diye.



Şimdiye kadar çok teklif geldi. Ama bunlar sadece benim olabilir dediklerim. Görücü usulüde gelen çok oldu. Ama sadece iki kişiyi tek beğendim onlarda benim fotoğrafımı görüp gelmişler sonra dönmediler. (Gayet güzel ağırladım ve güleryüzlü davrandım)


-Ondan sonra bi çocuk çıktı karşıma sevdi sonra istemedi.


-Başka biri çıktı manyağın teki çıktı. Ayrıldım. Başkası bana yanaşıp ilgi duyunca gidip söyleyeceğim o kızla ben çıktım diye. Psikolojik baskılar yaptı hep. İş ortamımda herkese kötülemişti beni.



-Üniversitede bi çocuk ilgiler alakalar bana açılmadı ama herkes farketti bu çocuk seni seviyor diye.Bir gün baktık ki bölümden bi kızla çıktı kapıdan. Bir daha bakamadı yüzüme utancından.


-İşyerinden beğendiğim biri oldu adam ilgi duyuyor bakıyor hiçbirşey yapamadı. Sonra aile yaşantısına uzak bir kızla çıkmaya başladı


-Başkası yine açıldı bana hoşlanıyorum diye sonra geri manevra yaptı ben seni çok beğeniyorum ama yaşantılarımız farklı bir de ben evliliğide düşünmüyorum seni üzemem dedi.


-Biriyle görüştüm oturduk konuştuk ilgili ilgili davrandı çok beğenmiş ama başka bahane buldu olumsuz cevap verdi.


-Yine biri açıldı görüşmek istedi tamam dedim oturduk konuştuk kalkarken çok memnun olduğunu tekrar görüşmek istediğini söyledi. Tekrar görüşürse çok sevinceğini falan söyledi sonra dönmedi. Sonra konuşunca olmaz dedi


-En son biriyle birbirimizi çok beğendik evlilik planları güzel sözler ailesine anlattı. 20 gün görüştük sonra yapamam dedi olmuyor napsak olmayacak dedi
Canım benim mesajlara be yorumlara da göz attım
Bunda bişey yok üzme kendini yıpratma
Ben de son zamanlarda öyleydim ama Allah karşıma Harika birini çıkardı mutluyum ben de 32 yaşındayım merak etme düzelicek
 
Ama bir insan bu kadar mı olumsuz şeyler yaşar. İstemsiz kasıyorum kendimi vücuduma yansıyor ve doktorum böyle yapma dedi.
Gerçekten çok ilginç kimsenin günahınada girmedim. Çok seven oldu yıllarca koşan oldu. Ama ben kimseye ümit vermedim asla. Annem bana bunu öğretti çünkü. Sanki biri beddua etmiş bu kız gün yüzü görmesin mutlu olmasın diye o derece yani
Hangi doktor?
Bir de koyu olan kısım zaten bir önceki yazdığımı açıklıyor
Kendinize acıyorsunuz. Yaşadıklarınızı gözünüzde büyütüp kurban psikolojisine girmişsiniz. Olumsuz şeyler yaşanır, bazı insan çok fazla acıyla da yoğrulabilir, bunun suçlusu siz değilsiniz. Ama o olaylara karşı geliştirdiğiniz bakış açısından siz sorumlusunuz. (Bu yazdıklarım suçlama maksatlı değil, sadece belki farkında değilsinizdir diye burada yazdıklarınızdan bana yansıyanlara karşılık yazıyorum)


Ben mütevazı davranıyorum ama dediğiniz gibi olabilir. Kafam allak bullak düşün düşün bulamıyorum. Etrafımdaki insanlar beni neşeli konuşkan espirili olarak tanımlıyor. Beni tanıyanlar öyle diyor. Son görüştüğüm kişi beni mahvetti zaten. Göz göze geldik bir ortamda kıvılcımlar kalpler falan tamam dedim ayaklarım yerden kesildi. O da öyle düşünmüş sanki uzun yıllar tanırsın ya öyle oldu. Bana ulaştı buldu tanışmaya karar verdik. Sonra niyeti evlilik olduğunu söyledi annesinede söylemiş tanışacağını. Görüştük 2 hafta tabi ben sevgilimiyiz nasıl o aşamaya geçicez flaan bilemedim. Mesafemi korudum. O da rahat ol kendini kasma dedi. Mesaja geç cvp verince merak eder niye aramadın metak ediyorum diyen adamdı. Neyse 2. Kez buluştuk arkadaşıyla tanıştırdı beni ki bu adam bu konuşarda ketum paylaşmaz öyle. Ertesi gün bir soğuk davranma bir tuhaflaşma falan.bitti o şekilde. Şu an onu incelediğim kadarıyla eski sevgilisine dönmüş olma ihtimali var. Ablamlar hep beni suçlamıştı çok ağırdan alıyorsun falan diye. 15 günde ne yapacaksam artık.
Peki aracı olanlar ya da sizi gözlemleyenler ne diyor, ne düşünüyor sordunuz mu?
Kısmet olmamıstır.Bence cok abartmayın.Ben 30 yaşındayım kaç yıllık ilişkilerim oldu evlilik hayali hiç kurmadım.Belki de evlilik odaklı muhabbetler oluyorsa yada karsınızdaki kişiye direkt evlenme ile ilgili sinyaller veriyorsanız olmayablir.Gerci bu devirde erkekler sevgili bile olmayı istemiyorlar.
Ben de 31im ve 4 senedir kimse yok hayatımda ben kaçmıyorum ama olmuyor nasip değil demek ki
Çok da takmamak lazım olursa olur olmazsa da nasipte yoktur ne yapabiliriz ki değil mi?
 
Hangi doktor?
Bir de koyu olan kısım zaten bir önceki yazdığımı açıklıyor
Kendinize acıyorsunuz. Yaşadıklarınızı gözünüzde büyütüp kurban psikolojisine girmişsiniz. Olumsuz şeyler yaşanır, bazı insan çok fazla acıyla da yoğrulabilir, bunun suçlusu siz değilsiniz. Ama o olaylara karşı geliştirdiğiniz bakış açısından siz sorumlusunuz. (Bu yazdıklarım suçlama maksatlı değil, sadece belki farkında değilsinizdir diye burada yazdıklarınızdan bana yansıyanlara karşılık yazıyorum)



Peki aracı olanlar ya da sizi gözlemleyenler ne diyor, ne düşünüyor sordunuz mu?

Ben de 31im ve 4 senedir kimse yok hayatımda ben kaçmıyorum ama olmuyor nasip değil demek ki
Çok da takmamak lazım olursa olur olmazsa da nasipte yoktur ne yapabiliriz ki değil mi?


Dediğiniz kitabı okuyacağım. Bilinçaltı olayına katılıyorum ama babam bu yaşından sonra değişmeyeceği için onunla ilgili bişey yapamam. Sadece bunu içimde yenmeye çalışabilirim.

Arkadaşlarım beni neşeli eğlenceli bulur. Son zamanlarda onlarda bu halime şaşırıyor çünkü güçsüz düştüm. Eski neşem yok. Belki karşı cinse karşı bunu yansıtmadım bilemiyorum. Ama zamanla olur diyen adam neden ertesi gün gidiyor. Bir de beni üzen ablamın sözleri sen beceriksizsin demesi çok ağırıma gitti, onu tutamadın elinde falan gibisinden konuştu canım dahada yandı. Görücü usülünde ise çok çok beğenen var ama asla birlikge olmayacağım kişiler. Görücü muhabbetini sevmem ama her seferinde güleryüzle karşılarım. İsteyenlerde benim isteyeceğim insanlar değil bu yüzden de olmuyoe. Ablamın sözüne gelince ben ağırdan aldım evet herşeyimi dökmedim ben onun herşeyine evet desem hafif kızsın gizemli ol derdi. Tabii herşeyi dökmüşsün istemez derdi.15 günde ne yapabilirm ben. Desem ki görüşmede evlilikten bahsediyorum kasıyorum yok onuda yapmıyorum. Görüşmeden kalkarken iltifatlarla kalkan defalarca tekrar görüşmek istediğini söyleyen adam neden dönmüyor. Bir görüşmem güzel geçti benim için güzel şeyler söylemiş sohbeti çok hoş kendisi güzel gibi bir çok şey söylemiş. Onun arkadaşı benim arkadaşıma söylemiş bunları tamam dediler oldu bu iş. Adam sonra mesaj attı teşekkür ederim herşy için giibsinden yani olmadı.

Ünivdeki çocuk mesela benim için arkadaşına tablo yapıp as izle diyen dibimden ayrılmayan bütün bölümün farkında olduğu çocuk iki gün sonra bölümden bi kızla kol kola çıktı herkes şok oldu. Ne bilim dha verecek örnek var da bitmez.

Biliyorum kimse kimseyi sevmek beğenmek zorunda değil bana nasıl hayır derler gibi bir tribin yok. Sadece neden olacak gibi oluyoe olmuyoe buna üzülüyorum

Mesela biriyle görüştüm kalktık ısınamadım dese anlarım. Ama herşey mükemmel çok iyi beni tanıyorda beğeniyorda plan da yapıyor sonra birden kesiliyor. Bir yanlışım olsa o planları yapamaz diyorum işte
 
Hangi doktor?
Bir de koyu olan kısım zaten bir önceki yazdığımı açıklıyor
Kendinize acıyorsunuz. Yaşadıklarınızı gözünüzde büyütüp kurban psikolojisine girmişsiniz. Olumsuz şeyler yaşanır, bazı insan çok fazla acıyla da yoğrulabilir, bunun suçlusu siz değilsiniz. Ama o olaylara karşı geliştirdiğiniz bakış açısından siz sorumlusunuz. (Bu yazdıklarım suçlama maksatlı değil, sadece belki farkında değilsinizdir diye burada yazdıklarınızdan bana yansıyanlara karşılık yazıyorum)



Peki aracı olanlar ya da sizi gözlemleyenler ne diyor, ne düşünüyor sordunuz mu?

Ben de 31im ve 4 senedir kimse yok hayatımda ben kaçmıyorum ama olmuyor nasip değil demek ki
Çok da takmamak lazım olursa olur olmazsa da nasipte yoktur ne yapabiliriz ki değil mi?


Meme cerrahisi memede kitle buldu zararsızmış ama çok şükür herkeste var dedi bundan. Koltuk altı ve meme muayenesi yaptı. Ben böyle gerginlik görmedim dedi stres mi yapıyorusn desi yok dedim herşey yolunda. Ki bunu söylediği zaman istanbuldaydım en mutlu olduğum yerde ve tatildi. Şimdi bunu söylüyorsa ben çalışırken ve başka şehirdeyken ne der acaba dedim.
 
Babanızla ilgili şunu diyebilirim siz babanızı değiştirmeyeceksiniz ona olan olumsuz duyguları affedeceksiniz. Ruhen onun size yaşattıklarını serbest bırakmış olacaksınız.
Kitap değil yazar Seda Diker; öncelikle "aslında giden erkek yoktur" kitabını okuyun tam sizin duruma uygun örnekler var kitapta
 
Aslında sadece bu yazdıklarım değil bunlar birikmişler. Babam okumuş bir insan kütüphanesi olan bir adam ama bana yaşattıkları yediğim hakaretler dayakları bahsetmicem. Zaten buraya konu açmıştım çok eskiden sağolsun herkes bana çok destek olmuşlardı. O hesabıma ulaşamıyorum ayrıca teşekkür etmek isterdim. Uzun olacağı için başa dönmeyeceğim. Bulunduğum şehire atandım. Babamla tek kelime etmiyorum 2,5 yıldır en azından hakaret dayak yok.

Şu an başka problemlere boğuşuyorum patlama noktam sonuncu anlattığım oldu. Ne yapacağımı bilmiyorum neden böyle oluyor hiçbir anlam veremiyorum sadece ben deşil çevremdekiler bile hayret ediyor.Mesleğim var çevremdekiler çok beğeniyor beni. Herkes hayret ediyor kimsenin hayatımda olmadığını söylüyorum. İnanmıyorlar. Körler mi diyorlar. Bazen o kadar inanmıyorlar yemin ediyorum yok diye.



Şimdiye kadar çok teklif geldi. Ama bunlar sadece benim olabilir dediklerim. Görücü usulüde gelen çok oldu. Ama sadece iki kişiyi tek beğendim onlarda benim fotoğrafımı görüp gelmişler sonra dönmediler. (Gayet güzel ağırladım ve güleryüzlü davrandım)


-Ondan sonra bi çocuk çıktı karşıma sevdi sonra istemedi.


-Başka biri çıktı manyağın teki çıktı. Ayrıldım. Başkası bana yanaşıp ilgi duyunca gidip söyleyeceğim o kızla ben çıktım diye. Psikolojik baskılar yaptı hep. İş ortamımda herkese kötülemişti beni.



-Üniversitede bi çocuk ilgiler alakalar bana açılmadı ama herkes farketti bu çocuk seni seviyor diye.Bir gün baktık ki bölümden bi kızla çıktı kapıdan. Bir daha bakamadı yüzüme utancından.


-İşyerinden beğendiğim biri oldu adam ilgi duyuyor bakıyor hiçbirşey yapamadı. Sonra aile yaşantısına uzak bir kızla çıkmaya başladı


-Başkası yine açıldı bana hoşlanıyorum diye sonra geri manevra yaptı ben seni çok beğeniyorum ama yaşantılarımız farklı bir de ben evliliğide düşünmüyorum seni üzemem dedi.


-Biriyle görüştüm oturduk konuştuk ilgili ilgili davrandı çok beğenmiş ama başka bahane buldu olumsuz cevap verdi.


-Yine biri açıldı görüşmek istedi tamam dedim oturduk konuştuk kalkarken çok memnun olduğunu tekrar görüşmek istediğini söyledi. Tekrar görüşürse çok sevinceğini falan söyledi sonra dönmedi. Sonra konuşunca olmaz dedi


-En son biriyle birbirimizi çok beğendik evlilik planları güzel sözler ailesine anlattı. 20 gün görüştük sonra yapamam dedi olmuyor napsak olmayacak dedi
bu yüzden kendinize zarar vermeyi mi düşünüyorsunuz? üzüldüm doğrusu. hayatınız bu kadar kıymetsiz mi de birkaç erkeğin ilgisizliği bu kadar kolayca modunuzu düşürüyor? yapmayın gözünüzü seveyim. hem neden olmasın ki? belki o erkekler görselliğinizi beğenmiştir, fakat karakteriniz onlara uymamıştır. olamaz mı yani? ben de çok yaparım bunu. gözüme yakışıklı görünmesi sadece oturup bi kahve içmemi sağlar, ama karakteri hoşuma gitmemişse daha da görüşmem. bu dünyanın en olağan durumu. mutlaka karakterinizle uyum sağlayabilecek biri çıkar karşınıza. lütfen üzmeyin kendinizi. zaten zor zamanlar geçirmişsiniz, bir de bu moralinizi bozmasın. istemezlerse istemesinler paşalar. siz de gezin eğlenin spor yapın kitap okuyun tatile çıkın. ne biliyim, mutlu olmak için birçok yol var.
 
Babanızla ilgili şunu diyebilirim siz babanızı değiştirmeyeceksiniz ona olan olumsuz duyguları affedeceksiniz. Ruhen onun size yaşattıklarını serbest bırakmış olacaksınız.
Kitap değil yazar Seda Diker; öncelikle "aslında giden erkek yoktur" kitabını okuyun tam sizin duruma uygun örnekler var kitapta


Hemen alacağım yazarın kitabını. Herşey nasip tabii ki ama en azından bilgi edinmek gerek. Siz okudunuz mu var mı biri hayatınızda
 
Meme cerrahisi memede kitle buldu zararsızmış ama çok şükür herkeste var dedi bundan. Koltuk altı ve meme muayenesi yaptı. Ben böyle gerginlik görmedim dedi stres mi yapıyorusn desi yok dedim herşey yolunda. Ki bunu söylediği zaman istanbuldaydım en mutlu olduğum yerde ve tatildi. Şimdi bunu söylüyorsa ben çalışırken ve başka şehirdeyken ne der acaba dedim.
Bakın hastalıkların psikolojik sebepleri de vardır
Buna karşılık kitap olarak Louise Hay Hastalıkların Zihinsel Nedenleri
ya da Tuğçe Işınsu Ol der ve olur
bunları okuyabilirsiniz
internetten hemen buldum sizin için:

*Kistler Eski acı verici filmi oynatıp durma. Yaraları besleme. Yanlış ( marazi ) gelişme.
Olumlaması : Zihnimden güzel filmler geçiyor, çünkü ben onları böyle kılmayı seçiyorum. Kendimi seviyorum. (alıntı)

Bakın internetten bulduğum şey de sizin geçmişte takılı kalabileceğinizi gösteriyor. Göğüs olunca da kadınsal bir organ olduğu için kadınlığı reddetme ya da içsel olarak kadınlıktan utanma gibi bir durum söz konusu olduğunu düşünüyorum. Şu an yaşadıklarınızın hepsi zihinsel. Kendinize acımaktan vazgeçin ve harekete geçin ;)
 
Tam tersi oldu işte o hemen evlilik planı yaptı şöyle olsun böyle olsun dedi. Ben de temkinli yaklaştım ağırdan aldım biraz o çok aceleci davrandı. Ben tanımadan hemen canım cicim olaylarına giremem. Ben çok aceleciyim sen de çok yavaşsın dedi. Bitsin demeden önce zamanla herşey olur demişti. Ertesi gün zamana bırakmadı bitsin istedi. Zaten 15 gün sürdü
15 gün süren birşey için olmuyorsa hayrıma der kafamda bitirmeye çalışırdım.
 
bu yüzden kendinize zarar vermeyi mi düşünüyorsunuz? üzüldüm doğrusu. hayatınız bu kadar kıymetsiz mi de birkaç erkeğin ilgisizliği bu kadar kolayca modunuzu düşürüyor? yapmayın gözünüzü seveyim. hem neden olmasın ki? belki o erkekler görselliğinizi beğenmiştir, fakat karakteriniz onlara uymamıştır. olamaz mı yani? ben de çok yaparım bunu. gözüme yakışıklı görünmesi sadece oturup bi kahve içmemi sağlar, ama karakteri hoşuma gitmemişse daha da görüşmem. bu dünyanın en olağan durumu. mutlaka karakterinizle uyum sağlayabilecek biri çıkar karşınıza. lütfen üzmeyin kendinizi. zaten zor zamanlar geçirmişsiniz, bir de bu moralinizi bozmasın. istemezlerse istemesinler paşalar. siz de gezin eğlenin spor yapın kitap okuyun tatile çıkın. ne biliyim, mutlu olmak için birçok yol var.

Tabii ki onlar istemiyor diye değil. Benimki birikmişlik sadece. Dediklerinizin hepsini yapıyorum ama sonra yine bi boşluk oluyor dua ediyorum mantıklı düşünmeye çalışıyorum. Sonra bakıyorum ki bizimkiler suçlayıcı konuşuyor ben de bu sefer farklı psikoloji oluşuyor. Ki herkese destek olmak çok farklı bir duygu sorunlarımla çok iyi başediyorum. Ama bunlar çok farklı durumlar :(
 
Hemen alacağım yazarın kitabını. Herşey nasip tabii ki ama en azından bilgi edinmek gerek. Siz okudunuz mu var mı biri hayatınızda
Okudum zaten okuduğum ve içeriğini bildiğim için ilk konuyu okurken tavsiye etmek geçti içimden
Hayatımda son dört senedir kimse yok ama şunu diyebilirim ki son zamanlarda erkeklerin dikkatini çektiğimi bana baktıklarını hissediyorum. Ha bir adım yok ama önemli değil bunu takmıyorum doğru insan elbet çıkacaktır karşıma diyorum. Hatta kendimi biraz duygusal anlamda güçsüz hissettiğimde neden kimse yok dediğim oluyordu şimdi ise düşüncem şu yönde: şayet bu zamana kimse girmediyse hayatıma, demek ki öyle biri girecek ki iyi ki daha önce kimse girmemiş diyeceğim ya da şimdi birinin olmaması benim olası olumsuzluklardan korunduğumun göstergesi diye düşünüyorum. Yani kimse yok neden yok neden kimse beni beğenmiyor diye düşünmüyorum. Beğenen böyle beğensin beğenmeyen de kendi bilir diyorum :)
 
Bakın hastalıkların psikolojik sebepleri de vardır
Buna karşılık kitap olarak Louise Hay Hastalıkların Zihinsel Nedenleri
ya da Tuğçe Işınsu Ol der ve olur
bunları okuyabilirsiniz
internetten hemen buldum sizin için:

*Kistler Eski acı verici filmi oynatıp durma. Yaraları besleme. Yanlış ( marazi ) gelişme.
Olumlaması : Zihnimden güzel filmler geçiyor, çünkü ben onları böyle kılmayı seçiyorum. Kendimi seviyorum. (alıntı)

Bakın internetten bulduğum şey de sizin geçmişte takılı kalabileceğinizi gösteriyor. Göğüs olunca da kadınsal bir organ olduğu için kadınlığı reddetme ya da içsel olarak kadınlıktan utanma gibi bir durum söz konusu olduğunu düşünüyorum. Şu an yaşadıklarınızın hepsi zihinsel. Kendinize acımaktan vazgeçin ve harekete geçin :KK66:


Çook teşekkür ederim. Kesinlikle bu psikolojide de böyledir. Bireyin parmak emmesi , tırnak yemesi küçük gibi gözüksede altında psikoljik bir neden vardır yaşadığı.

Mutlaka alacağım bunları. Öneri ve destek şçin teşekkürler
 
Bence sorun erkekler degil canim. Sorun senin icinde bulundugun dünya. Kendi dünyanda çikmazdasin

Bu yaşadiklarini bi psikologa anlatsan daha faydali olacaktir
 
Okudum zaten okuduğum ve içeriğini bildiğim için ilk konuyu okurken tavsiye etmek geçti içimden
Hayatımda son dört senedir kimse yok ama şunu diyebilirim ki son zamanlarda erkeklerin dikkatini çektiğimi bana baktıklarını hissediyorum. Ha bir adım yok ama önemli değil bunu takmıyorum doğru insan elbet çıkacaktır karşıma diyorum. Hatta kendimi biraz duygusal anlamda güçsüz hissettiğimde neden kimse yok dediğim oluyordu şimdi ise düşüncem şu yönde: şayet bu zamana kimse girmediyse hayatıma, demek ki öyle biri girecek ki iyi ki daha önce kimse girmemiş diyeceğim ya da şimdi birinin olmaması benim olası olumsuzluklardan korunduğumun göstergesi diye düşünüyorum. Yani kimse yok neden yok neden kimse beni beğenmiyor diye düşünmüyorum. Beğenen böyle beğensin beğenmeyen de kendi bilir diyorum :)


Belki bu sürecim geçecektir biraz ağır atlatıyorum ben :( boşluk çok kötü birşeydir. O yüzden asla yadırgamam kendine kötülük yapanları insan yapmam dediği şeyleri yapıyor ve kınadığını yaşamadan ölmüyor. İşte bu boşluktan çıkmak için tutunmak ve konuşmak gerekiyor. O boşluktan zıplayarak çıkamayız çukur derin olunca bu durumda çevreden yardım alırız elini uzatır çıkarız sonra kendi yolumuzu tekrar buluruz o karanlık olsa bile
 
Şükürler olsun çalışıyorum ama herşey çalışmak değilmiş bişeyleri çok fazla değişrtirmiyoe nasip olmayınca olmuyor bazı şeyler. Arkdaşım çok üzülüyordu atanamadığı için şu an hayatında biri var karşısındaki bunu önemsemiyor çünkü
Anliyorum canim benim icin is oncelikli oldu ama giremedim.Onyargili davranmiyim dedim iliski olarak sans tanidim ama onlarla da kafa yapimiz uymadi.Su an aci cekiyorum bir seyle avutabilsem diye ondan dolayi beterin beteri var senin isin var diye ondan soyledim.Arkadasin sansli gozukuyor.
 
Back
X